Poezja łacińska w Polsce
Autor: al 2007-10-01
Zakład Narodowy im. Ossolińskich wydal ostatnio w ramach Biblioteki Narodowej tomik poetycki - Średniowieczna poezja łacińska w Polsce w opracowaniu Macieja Włodarskiego. Pierwsze łacińskie utwory wierszowane w Polsce (epigrafy) powstały już na początku XI w., od XIII w. szybko rozwijała się poezja liturgiczna, natomiast w XV w. obok poezji religijnej umocnił się nurt świecki, związany ze środowiskiem dworskim oraz uniwersyteckim. Szerszą wiedzę o poezji łacińskiej w Polsce średniowiecznej czytelnik znajdzie w rozprawie wstępnej, poprzedzającej utwory poetyckie w tłumaczeniach z różnych okresów oraz w załączonej bibliografii. Ten obszerny komentarz poszerza rozumienie utworów wśród których są wiersze liturgiczne i paraliturgiczne (hymny, oficja rymowane, pieśni kościelne, wiersze dla szkól zakonnych) oraz poezja okolicznościowa (epitafia, pieśni, epigrafy i epigramaty), dydaktyczna (m.in. bajki i poetyckie traktaty naukowe, poematy satyryczno - moralizatorskie, wierszowane poradniki), czy poezja żakowska, a nawet utwory proszalne, satyryczne i listy miłosne. Lektura tych zapomnianych często, acz przebogatych treścią i formą utworów skłania do refleksji nad ich aktualnością oraz hipokryzją dzisiejszego społeczeństwa polskiego. Jest bowiem niemal pewne, że niektórych z tych utworów poetyckich dzisiejsi wydawcy prasowi nie odważyliby się upowszechniać.
Średniowieczna poezja łacińska w Polsce, oprac. Maciej Włodarski, Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo, Wrocław 2007, s.240