Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi we współpracy z Fundacją na rzecz Rozwoju Wrocławskiej Tkaniny Artystycznej zorganizowały wystawę „XL lat Sztuki Włókna w Kowarach i na Dolnym Śląsku 1974 – 2014”. Można ją oglądać w siedzibie muzeum do 22 czerwca .
Wystawa przedstawia nieprzemijającą siłę i niezwykłą kreatywność artystów wykorzystujących miękkie, włókniste, elastyczne media, inspirujące zarówno w klasycznych dokonaniach warsztatowych i rękodzielniczych oraz we współczesnych działaniach wizualnych. 
Minęły cztery dekady artystycznych międzynarodowych spotkań w Kowarach. Miniony czas, w którym odbywały się twórcze spotkania, na forum warsztatowym, wystawienniczym i dyskusyjnym został zatrzymany w monograficznym opracowaniu, towarzyszącym aktualnej wystawie.
W środowiskach kulturotwórczych w Polsce i w świecie, miasto Kowary znane jest jako jedyne miejsce, otwarte na cykliczne, coroczne kreacje w dziedzinie sztuki włókna.
Na początku XXI wieku, Fabryka Dywanów w Kowarach, główny i jedyny sponsor „Warsztatów Twórczych – Kowary”, została zlikwidowana. W tym kontekście kreowane dzieła zaczęły zmieniać swój dotychczasowy charakter, wcześniej wykonywane były z wysokogatunkowej wełny poprodukcyjnej. Surowiec z „dywanówki” zaczęły zastępować inne miękkie tworzywa, często przeznaczone do wtórnego wykorzystania. Nowatorskie efekty kreacji artystycznych coraz częściej zauważane były na corocznych, prezentacjach sztuki włókna w galeriach i muzeach dolnośląskich. Z tego powodu został także zmieniony program i reguły organizacyjne Międzynarodowego Sympozjum Sztuki Włókna „WT–Kowary”. Jedynie, niezmienione pozostały urokliwe pejzaże i klimat podgórskich miejscowości, które nadal fascynują i zawsze są źródłem nowych inspiracji.
Wystawa zorganizowana w Centralnym Muzeum Włókiennictwa z okazji jubileuszu czterdziestolecia przedstawia twórczość artystów, uczestniczących w Sympozjum Sztuki Włókna w ostatnim dziesięcioleciu XXI wieku.
Prezentację twórczości uczestników sympozjum można podzielić na kilka kategorii ze względu na użyte surowce i różnorodność technik warsztatowych. Kluczową grupę stanowią tkaniny artystyczne wykonane klasycznymi technikami tkackimi, wśród nich znajdują się prace autorstwa: Marii Teresy Chojnackiej, Barbary Basiewicz, Małgorzaty Buczek-Śledzińskiej, Bartosza Burgielskiego, Bożenny Burgielskiej, Dagmary Chotnickiej-Świat, Krystyny Dyrdy-Kortyki, Agnieszki Godszling, Marii Jełowickiej, Anny Jesinowicz-Nguyen, Vołodymyra Klimova, Moniki Lindner, Joanny Lohn-Zając, Jadwigi Leśkiewicz-Zgieb, Zygmunta Łukasiewicza, Joanny Owidzkiej, Ewy Elżbiety Piss, Zenoviji Shulhi, Marty Tokar, Audina Uğrulu.
W grupie innych technik rękodzielniczych znalazły się prace dziewiarskie, dziergane, folowane i splatane węzłami makramy. Ich autorkami są: Barbara Nachajska-Brożek, Ewa Maria Poradowska-Werszler, Teresa Szuszkiewicz-Spryszak, Servet Senem Uǧrulu.
Prace ręcznie wykonane, zaliczone do tzw. grupy art-upcyklingu, przygotowały: Maria Białowolska Aleksandra Bibrowicz-Sikorska, Sofija Burak, Eva Damborska, Ewa Łukiewska, Honorata Rębisz-Werszler i Rafał Werszler.
Malarstwo i grafikę na tkaninie wykonane techniką komputerową oraz sitodrukiem i batikiem prezentują: Krystyna Jatkiewicz, Paulina Juszkiewicz-Klimova, Jolanta Wdowczyk, Sofija Zaychenko.
Na krosnach żakardowych zostały zrealizowane tkaniny Danuty Jaworskiej-Thomas, tkane ręcznie bez użycia czółenka, oraz projekty Hannsa Herpicha i Doroty Taranek, które są rezultatem zastosowania współczesnych komputerowych rozwiązań.
Pomimo wielości użytych technik oraz różnorodności sposobów obrazowania wystawa jest spójna. Czytelnie ukazuje wartości i cele, które były ważne dla uczestników spotkań twórczych w Kowarach.
Ewa Maria Poradowska-Werszler