Żyjemy w czasach szybkiego przepływu informacji oraz wyraźnego przenikania się nie tylko myśli i kultur, ale również języków. Postępująca integracja językowa objawia się w dużym stopniu umiędzynarodowieniem słownictwa. Wiele słów występuje nie tylko w jednym, ale w kilku czy nawet wielu językach.
Język polski należy do europejskiej, a właściwie europejsko-amerykańskiej wspólnoty słownikowej. Międzynarodowe wyrazy stanowią istotną część zasobów polszczyzny. Rozwój kontaktów naukowych, kulturalnych, gospodarczych i innych pociąga za sobą ciągły wzrost liczby jednostek tego typu, które w językoznawczej terminologii nazywa się internacjonalizmami.
Internacjonalizmy oznaczają w dość dużym stopniu pojęcia abstrakcyjne, np. abnegacja, alienacja, ateizm, egzystencja, a wiele z nich ma charakter terminów naukowych i technicznych. Wyrazy międzynarodowe nie należą jednak wyłącznie do słownictwa książkowego, lecz pojawiają się też w polszczyźnie ogólnej, np. bar, doktor, film. Mogą one wystąpić w różnorodnych kręgach znaczeniowych, m. in. nazywać wytwory techniki, np. automat, bomba, telewizja, odnosić się do zwierząt, np. boa, krokodyl, tygrys, także roślin, np. bambus, kaktus, róża, mogą wiązać się z ubiorem i modą, np. bikini, bluza, piżama, a także wskazywać na kulinaria, np. deser, krem, szampan.
W różnych językach odpowiednie słowa międzynarodowe są zazwyczaj bardzo podobne do siebie i zasadniczo nie ma problemów z ich utożsamianiem. Ponadto ogromne rozpowszechnienie tych wyrazów znacznie ułatwia porozumiewanie się i rozumienie ludzi nawet słabo znających dany język.
Stopień internacjonalizacji tych jednostek języka bywa jednak różny. Niektóre z nich pojawiają się niemal we wszystkich językach europejskich, np. analiza, kultura, radio, inne natomiast mogą mieć zasięg ograniczony, np. odnosić się do narodów zachodniej Europy: arogancja, dyskrecja, kontynuacja.
Internacjonalizmy wywodzą się najczęściej z łaciny lub greki, np. frustracja (łac. frustratio ?rozczarowanie?), telefon (gr. tele ?daleko?, gr. phone ?dźwięk?). Ważnym źródłem słów międzynarodowych jest także język francuski, np. bagaż ( fr. bagage), margaryna (fr. margarine). W wieku XX wyraźna jest jednak ekspansja słownictwa międzynarodowego pochodzenia angielskiego, np. biznes (ang. business), dżinsy (ang. jeans). Jednoznaczne stwierdzenie, który z języków jest bezpośrednim źródłem zapożyczenia nie zawsze jest jednak możliwe. Określone wyrazy występują po prostu w wielu systemach językowych.
Zjawisko integracji językowej nie jest niczym nowym na gruncie jednoczącej się Europy, procesy integracyjne stanowią bowiem nieodłączny element działalności intelektualnej człowieka w ogóle. Cechująca naszą rzeczywistość ? nieustanność zmian wyraża się zarówno w samym języku jako narzędziu porozumiewania się, jak też w ujednolicaniu sposobów interpretowania otaczającego świata, przejmowaniu wzorców kulturowych i schematów myślenia. W dobie gwałtownie narastającej globalizacji wyraźniej objawia się przed ludźmi potrzeba wzajemnego zrozumienia.
oem software