Rozważania będą dotyczyć kwestii, czy przejście od fordyzmu do post-fordyzmu w reżimach produkcji wpłynęło na tradycyjnie rozumiany uniwersytet oraz system szkolnictwa wyższego. Autor będzie bronić tezy, że tym, czym dla industrialnego kapitalizmu była fabryka, dla obecnego stadium rozwoju kapitalizmu stał się uniwersytet z jego przedsiębiorczym modelem zarządzania. Widziany z tej perspektywy uniwersytet jest nie tylko podporą „informacjonizmu", wytwarzającą wiedzę i informację niezbędną do napędzania procesu kapitalistycznej akumulacji, ale również miejscem produkcji konkretnych modeli podmiotowości.
W momencie, gdy w dużych polskich miastach pod względem liczby zatrudnionych pracowników uniwersytety zajęły miejsce wielkich zakładów przemysłowych, powiązane z nimi rzesze studentów przekształciły się w rezerwową armię pracy. Warte zastanowienia jest więc, na podstawie jakich mechanizmów uniwersytet wytwarza konkretne podmioty pracowników, zarówno tych wypuszczanych na rynek pracy jak i trenowanych na swojej wewnętrzne potrzeby. Uealastycznianie warunków zatrudnienia kadry naukowej czy objęcie nauczaniem na poziomie wyższym w 2008-2009 roku blisko 50% populacji w wieku 19-24 lat to tylko kilka pośród wielu czynników, sprawiających, że złudna staje się obietnica awansu społecznego oferowanego niegdyś przez systemy kształcenia.
Czy rację ma zatem Beverly Silver twierdząc jakoby globalny proletariat jutra miał ukonstytuować się właśnie w instytucjach edukacyjnych i naukowych?
Więcej o czerwcowych cotygodniowych (we wtorki) wykładach zapowiadających otwarcie wystawy "Robotnicy opuszczają miejsca pracy" (przygotowanych we współpracy z łódzkim Klubem Krytyki Politycznej) na stronie Muzeum Sztuki ms - http://msl.org.pl/dzialalnosc-naukowa/article/1239