Dzisiaj dotarła do nas kolejna smutna wiadomość – 12 lutego 2016 zmarł prof. Maciej Grabski, związany przez lata z Politechniką Warszawską, także z Komitetem Badań Naukowych, wieloletni prezes Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej i wieloletni wiceprzewodniczący Komitetu Etyki PAN.
Profesor Maciej Grabski był niezwykle skromnym człowiekiem i naukowcem uwrażliwionym na sprawy etyczne i społeczne. Jak sam mówił - przez kilkadziesiąt lat pracy w nauce i dla nauki usiłował przekazać najpierw swoim uczniom, a później kolegom i tym, którzy są za naukę odpowiedzialni, pewne, wydawałoby się oczywiste, myśli: że nauka nie jest bytem samym w sobie, ale musi być rozpatrywana w kontekście społecznym, że uprawianie nauki to nie tylko zawód, ale i sposób patrzenia na otaczający nas świat; że nie można być naukowcem tylko w swoim laboratorium, a przestawać być nim na forum publicznym; że w dzisiejszych czasach szczególnie ważna dla nauki, fundamentalna i wymagającą bezwzględnej ochrony wartością jest jej uczciwość i wynikająca z niej jej etyczna odpowiedzialność.
Te refleksje o nauce i naukowcach zawarł w swojej książce, jaka ukazała się w ub. roku – O nauce w Polsce – zamyślenia. Swoistym Credo. Kiedy w ubiegłym roku Profesor sprezentował mi ją po ostatnim – jak się okazuje – wywiadzie, jakiego udzielił Sprawom Nauki – nie przypuszczałam, że więcej się nie zobaczymy… Że nie usiądziemy w cieniu dębu, który posadził jeszcze Jego dziadek, z którym Profesor zawarł „cichą umowę” co do kolejności pożegnania się z tym światem…
I że umowy tej uda Mu się dotrzymać…
Anna Leszkowska