Wydawnictwo Ossolineum wydało w serii biografii wielkich postaci historycznych biografię Królowej Wiktorii pióra Mariusza Misztala.
Jak wskazuje imię królowej - była kobieta zwycięską. Jedna z najdłużej panujących władczyń Europy, była żoną swojego kuzyna - Alberta Sasko-Koburskiego, z którym miała dziewięcioro dzieci, dzięki którym udało się powiązać koronę brytyjską z innymi dynastiami Rosji, Niemiec, Grecji, Danii, Rumunii i wielu państw niemieckich. Nie bez powodu nazywano ją „Babką Europy".
Okres jej blisko 64-letnich rządów cechował dobrobyt warstw posiadających, wynikający ze wzrostu zamożności państwa, rozwoju przemysłu i nauki. Ale epoka wiktoriańska to także ślepa akceptacja autorytetów i ortodoksja. Nazwa ta stała się także - z powodu mieszczańskiej hipokryzji także synonimem surowej i rygorystycznej moralności. Sama królowa nie należała jednak do osób tłumiących emocje i żywiących odrazę wobec wszelkich przejawów życia erotycznego. „Była kobietą o gorącej i namiętnej naturze, która w pożyciu małżeńskim znajdowała niekłamaną „radość poświęcenia". Łoże małżeńskie było często jedynym miejscem, gdzie poważnie skłóceni małżonkowie dochodzili do porozumienia... Po śmierci Alberta (z żalu po jego stracie nie pokazywała się publicznie przez trzy lata) pisała do córki, że wciąż żywa była w niej namiętność, „nigdy niegasnący płomień, który pali się we mnie i niszczy mnie".
Trzy rozdziały, w jakie autor zamknął biografię królowej Wiktorii („Samotna księżniczka z Kensingtonu", „Królowa, żona, matka" oraz „Wdowa z Windsoru") uzupełnia nota bibliograficzna, przypisy, tablice genealogiczne, indeks nazwisk. Całość niezwykle starannie wydanej biografii ubarwia kilkanaście barwnych ilustracji.(al)
Mariusz Misztal, Królowa Wiktoria, Ossolineum, Wrocław 2010, wyd. I, s. 415
oem software