Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika wydało w serii „Monografie Fundacji na rzecz Nauki Polskiej” kolejną książkę – Neopragmatyzm Tadeusza Szubki.
Wiele racji przemawia za tym, że filozofia ostatnich dekad XX wieku, a także samych początków nowego tysiąclecia, jest typową myślą fin de siècle'u. Trudno doszukać się w niej całkowicie nowych trendów i kierunków filozoficznych. Tworzą ją przede wszystkim próby przetwarzania i krytyki koncepcji powstałych w pierwszej połowie minionego stulecia.
Jedną z takich prób jest neopragmatyzm, zwany też nowym pragmatyzmem, który zaczął się kształtować jako wyrazisty nurt filozoficzny na początku lat osiemdziesiątych zeszłego wieku. Zmierzał on z jednej strony do ożywienia nieco obumarłych idei i koncepcji klasycznego pragmatyzmu, a z drugiej – do zróżnicowania i częściowego osłabienia filozofii analitycznej, która chociaż nadal silna instytucjonalnie w krajach anglosaskich, zaczęła tracić swój impet twórczy i oryginalność - pisze we wstępie autor książki.
Książka – nie licząc wstępu, zakończenia i obszernej bibliografii – jest podzielona na 13 rozdziałów, w których przedstawiono krytykę pragmatyzmu i pokazano wątki pragmatyczne w kilku nurtach i koncepcjach filozoficznych. Ma ona ona przede wszystkim charakter historyczno – egzegetyczny, a tylko w marginalnym stopniu krytyczny. Nie jest to jednak – jak podkreśla autor - przyczynek do historycznej historii filozofii, lecz do filozoficznej historii filozofii.(al)
Neopragmatyzm, Tadeusz Szubka, Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruń 2012, s. 329