Wydawnictwo Naukowe PWN wydało książkę Eli Rozik Korzenie teatru w tłumaczeniu Michała Lachmana.
Jest to kompendium wiedzy o teatrze, zarówno w wymiarze historycznym, jak i teoretycznym, imponujące erudycją autora, głębią, a zarazem klarownością wywodu.
Jak pisze Eli Rozik – w książce postawiłem sobie za cel poddać krytycznej analizie teorię, która stała się czymś w rodzaju truizmu nawet w kręgach osób niezajmujących się na co dzień nauką o teatrze. Chodzi o teorię zakładającą, że źródłem teatru jest rytuał. Tego rodzaju obiegowe przekonanie stanowi bezpośrednią ilustrację siły oddziaływania pewnego konkretnego sposobu rozumienia teatru, spopularyzowanego przede wszystkim przez szkołę z Cambridge/.../
Eli Rozik przedstawia w książce swoją teorię, która zakłada, że teatr i rytuał to dwa odrębne byty funkcjonujące na różnych poziomach ontologicznych. Rytuał jest rodzajem działania, natomiast teatr - środkiem przekazu (medium). Takie podejście wymaga ponownego zdefiniowania pojęć teatru, gry aktorskiej, scenariusza, dramatu oraz rytuału.
Całość tworzy spójną koncepcję, wedle której teatr w początkach istnienia był środkiem wyrażania ludzkich myśli, a dopiero później stał się formą artystycznego wyrazu.
Niewątpliwą zaletą pracy Rozika jest rzetelne przedstawienie rozwoju koncepcji dotyczących pochodzenia teatru, wysuwanych w Europie od końca XIX wieku do współczesności z uwzględnieniem najnowszej, amerykańskiej teorii performansu.
Warto również zwrócić uwagę na szeroką perspektywę podejścia do problemu obejmującą zagadnienia nie tylko z zakresu historii i teorii teatru, lecz także z psychologii, teorii komunikacji, filozofii, religioznawstwa czy kulturoznawstwa.
Wszystkie te zagadnienia Rozik pieczołowicie wyjaśnia i daje wnikliwy obraz najnowszych prądów w nauce o teatrze, w tym także swoich poglądów na wiele problemów związanych ze sztuką sceniczną. (al)
Korzenie teatru, Eli Rozik, PWN, Warszawa 2011, s. 544