Wydawnictwo Trio opublikowało książkę Singlizm. Nowy styl życia w ponowoczesnym świecie pod redakcją naukową Katarzyny Lidii Kuklińskiej, omawiającą ten ważny problem społeczny.
Temat singlizmu, chociaż często pojawia się w mediach i literaturze popularnej, przez naukę jest słabo rozpoznany, wśród badaczy panują nawet duże rozbieżności definicyjne. Nieliczne prace naukowe na temat singli i ich stylu życia powstały w Polsce dopiero w ostatnich kilkunastu latach, niewiele zresztą wcześniej w Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych.
Pierwszą próbą systematyki różnych podejść do singlizmu był cykl seminariów, które odbyły się w Collegium Civitas w latach 2010/2011. Na podstawie wygłoszonych tam przez naukowców z różnych uczelni wykładów powstała omawiana książka.
Jak pisze we wstępie Katarzyna Lidia Kuklińska, organizatorka seminariów, ich zadaniem było wszechstronne pokazanie zjawiska singlizmu, tym bardziej, że jest to ciekawa, zróżnicowana i dość duża grupa. W dzisiejszych czasach ludzie poszukują odpowiedniego dla siebie stylu życia, wyjątkowego, który nie będzie identyczny jak styl innych ludzi, chcą mieć na swoje życie wyraźny wpływ. W ponowoczesnym świecie istnieje mnóstwo mniej lub bardziej licznych grup, mających własne idee i wzory zachowań, często różnych od tych, które są powszechnie akceptowane i jedną z takich grup stanowią właśnie single.
Jeden z obszernych rozdziałów książki odnosi się do stereotypów dotyczących singli. Czy np. bycie singlem jest cechą stałą, niezmienną przez całe życie, czy singielki to feministki, czy jedynacy, czy single to po prostu osoby samotne. Stan faktyczny i rozpowszechnione poglądy różni bardzo wiele.
W artykule Singlizm. Miedzy samotnością a wspólnotowością omawiane są główne typy przyczyn przyjęcia takiego stylu życia. Autorka, Aldona Żurek wiąże je m.in. z przemianami współczesnej rodziny, współczesnym indywidualizmem, pojawieniem się sprzyjających warunków socjalno-ekonomicznych, zmianami na rynku pracy, otwarciem go zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn, niezależnością finansową, udogodnieniami techniczno-cywilizacyjnymi, ułatwiającymi prowadzenie jednoosobowego gospodarstwa.
Charakterystyczny dla singli styl życia nie jest jednak manifestem przeciw rodzinie. Single nie dążą też do budowania nowych postaci wspólnotowości, balansują między dwiema ważnymi dla nich wspólnotami: rodzinną i przyjacielską, czerpiąc z każdej z nich korzyści na miarę swoich potrzeb. Wielkomiejskie singielki są same, ale nie samotne. Silne wsparcie emocjonalne otrzymują od przyjaciół i rodziny, mają poczucie bezpieczeństwa.
Singiel – wybór, czy modna maska samotności?
Życie w pojedynkę może być świadomą rezygnacją z życia rodzinnego na rzecz innych form aktywności związanych np. z samorealizacją w sferze zawodowej, chęcią osiągnięcia wyższego standardu życia. Może wynikać z potrzeby wolności i samodzielności, ale może także wynikać z określonej sytuacji życiowej, np. rozstania z partnerem czy nie znalezienia właściwego partnera w odpowiednim czasie.
Singlem zostaje się z wyboru, albo z przypadku, albo też z przymusu. W tekście prezentowane są wyniki badań dotyczących społecznego funkcjonowania wielkomiejskich singli.
Agnieszka Ogrocka twierdzi, że życie w pojedynkę najczęściej jest traktowane jako tymczasowy etap życia, czy skutek trudnych okoliczności życiowych. Jak pokazały wyniki badania, osoby żyjące bez partnera mają starsze oblicze niż się powszechnie myśli. Populacja żyjących w pojedynkę jest starsza niż ogół populacji kraju. Dla młodych singli to jest styl życia, ale problem życia w pojedynkę dotyczy także osób starszych, które zostały same np. w wyniku śmierci partnera.
Publikacja poświęcona singlizmowi pozwala wielostronnie spojrzeć na to zjawisko, różnie opisywane i interpretowane. Autorzy omawiają je z punktu widzenia różnych dyscyplin i metod badawczych, prezentują wyniki swoich badań, odwołują się także do literatury światowej dotyczącej tego problemu.(kh)
Singlizm. Nowy styl życia w ponowoczesnym świecie, red. naukowa: Katarzyna Lidia Kuklińska, Wydawnictwo Trio, Warszawa 2013, s. 204