Tworzenie bogatego świata

Do niedawna mała była powszechna świadomość dotycząca ograniczoności zasobów naszej planety. Mimo kolejnych Raportów Klubu Rzymskiego, zwracającego uwagę na ten problem, mało kto się przejmował perspektywą braku wody, minerałów, czy innych surowców – może poza surowcami energetycznymi.
Panujący system neoliberalny z jego filozofią przedmiotów jednorazowego użytku skutecznie odsuwał od ludzi myśli, że kiedyś może braknąć surowców, dzięki którym bogata Północ żyje w luksusie. I nie pomagały tutaj apele i analizy środowisk ekologicznych, że ten model rozwoju jest dla Ziemi i Ziemian zabójczy.

Tym, co zmieniło spojrzenie na ten problem był rozwój  gospodarki Chin i silna ekspansja tego państwa na inne kontynenty w poszukiwaniu surowców. Uświadomiono sobie wówczas, że miliardy ludzi w państwach biednych, żyjących dotąd w ubóstwie i nędzy też mają prawo do lepszego życia, a to oznacza wyższą konsumpcję dóbr wytwarzanych z surowców, których zasoby są ograniczone.
 

Taki bilans zasobów, jakimi posługiwali się i posługują ludzie od początków cywilizacji zrobił Vaclav Smil, opisując wszelkie materiały, jakie wykorzystywali i tworzyli - od kamieni i drewna, poprzez stopy metali, cement, aluminium i plastik. Za kluczowe zagadnienie uznał jednak ewolucję - co się zmienia  w tej materii i jaki ma to wpływ na środowisko? Rosnąca eksploatacja materiałów ma przecież swoje ekonomiczne i ekologiczne konsekwencje. Nawet najbardziej wydajne procesy produkcyjne i najwyższe wskaźniki recyklingu mogą nie wystarczyć, aby powstrzymać rosnący popyt na materiały generowane przez wzrost poziomu życia.