Paul Dirac - brytyjski Einstein

Paul Dirac, nazywany niekiedy brytyjskim Einsteinem, był największym angielskim teoretykiem od czasów Newtona i jednym z najdziwniejszych geniuszy w całej historii nauki – pisze Wydawca o opisywanej przez Grahama Farmelo postaci genialnego fizyka.

Kiedy Dirac otrzymał Nagrodę Nobla w 1933 roku, po części za zadziwiające odkrycie antymaterii, był najmłodszym teoretykiem w historii, który uzyskał to wyróżnienie. Jego życie prywatne było jednak bardzo skomplikowane. Będąc niewrażliwym, traktującym wszystko dosłownie mrukiem – być może dotkniętym autyzmem – Dirac był również kochającym ojcem rodziny i absolutnie lojalnym przyjacielem. Publicznie zdawał się interesować wyłącznie nauką, lecz prywatnie miał szerokie spektrum zainteresowań – od Beethovena i Rembrandta do Myszki Miki i Cher.
 

Graham Farmelo, posługując się ogromnym materiałem archiwalnym zgromadzonym przez rodzinę, naukowców, historyków, archiwistów i autorów różnych tekstów związanych z osobą Diraca, wskrzesza dramatyczną historię jego życia oraz pokazuje jego przełomowy wkład do nauki – m.in. współodkrycie mechaniki kwantowej, najbardziej rewolucyjnej teorii naukowej w minionym stuleciu.

Biografia – stosownie do miary opisywanej postaci – jest dziełem ogromnym (ponad 700 stron, 31 rozdziałów), napisaną żywym językiem (autor biografii jest znanym popularyzatorem nauki), z wielką liczbą przypisów i sporą bibliografią . Jest też pełna ciekawostek, co czyni z niej barwną opowieść o naukowcu zajmującym się trudną dla laików dziedziną, której już sama nazwa budzi respekt, a może i przerażenie stopniem skomplikowania tematu. Nie taki jednak diabeł straszny – można powiedzieć po lekturze opowieści o Diracu, a nawet więcej – pióro biografa fizyka bowiem sprawia, że i dziedzina nauki, jaką się on zajmował zostaje obłaskawiona.(al.)