Światło - Miłość- Spokój

     Jest to pierwsza wystawa podsumowująca 45 lat pracy tego znanego artysty awangardowego, eksperymentującego, myśliciela, który w swoim życiu doświadczył oświecenia. Jak twierdzi - sztukę robił przez 45 lat bezinteresownie, nie załatwiając sobie wystaw, czy kontaktów i taka postawa okazała się słuszna - "moje życie artysty awangardowego zostało spełnione. To była walka na śmierć i życie. Wiele przeszedłem dróg krzyżowych, z wieloma stacjami śmierci".

Paweł Kwiek - Wideo i oddech, 1997

      Paweł Kwiek podejmujący w swojej twórczości podstawowe sprawy egzystencjalne takie jak: bycie, byt, dobro, piękno, miłość, od 1970 roku uprawia eksperymentalny film, sztukę wideo, fotografię oraz realizuje działania artystyczne z wykorzystaniem innych dyscyplin sztuki, kultury i nauk pokrewnych (filozofia, cybernetyka, poezja, socjologia, itp.). Razem z artystami takimi jak Józef Robakowski, Jan Świdziński, Zbigniew Dłubak, Zofia Kulik i inni zaliczany jest do kluczowych postaci polskiej neoawangardy lat 70. Był członkiem współzałożycielem Warsztatu Formy Filmowej.

Paweł Kwiek - z cyklu Ekumenizm sztuki - kolor jako znak sacrum, 1988	Paweł Kwiek - z cyklu Moja liturgia, 1991 (nastepne zdjęcie - z cyklu Fotografia, ok. 1978)

     Na wystawie, oprócz działań i form filmowych przedstawione są także fotografia, poezja, wypowiedzi, teatr, rysunek, performance i inne.
Wystawa prezentuje Pawła Kwieka jako poetę i mistyka. Przedstawiona jest również płaskorzeźba Światło-miłość-spokój (1980), od której wystawa bierze swój tytuł, a która stanowi próbę reprezentacji najważniejszego doświadczenia artysty z roku 1980 - mistyczno - religijnego doświadczenia tego, co jest naddobre, niewysłowienie dobre, co jest równocześnie żywe i co się nie spieszy - jest spokojne.

     Prezentacja ukazuje Pawła Kwieka również jako autora manifestów, tekstów i koncepcji dotyczących sztuki, jej współczesnego języka, jako artystę ciągle obecnego i zabierającego głos w sztuce, kulturze, jako myśliciela i filozofa - autora koncepcji m. in. Modelu demokratycznej wymiany informacji (1977), nowej antropologii oraz sztuki dialogu (lata 90. prezentowane poprzez prace Dialog Świętych, Możliwe modele ekumenizmu oraz wiersz Tekst kultury, zaczynający się od słów: „Tekst kultury dzisiaj piszę". Poprzez przywołanie tych ostatnich oraz wcześniejszych prac wystawa prezentuje Pawła Kwieka jako część dziedzictwa neoawangardy, do którego mogą odwoływać się lub odwołują się współcześni.

    W czasie otwarcia wystawy Paweł Kwiek odczytał list inicjujący międzynarodową akcję dyplomatyczno-propagandową, skierowany do Rządu RP i do 86 rządów krajów, z którymi Polska utrzymuje stosunki dyplomatyczne i których ambasady znajdują się w Warszawie (a który zamieściliśmy - http://www.sprawynauki.edu.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=1564&Itemid=44 )