Przedstawienia operowe można będzie oglądać codziennie przez 6 tygodni. Dodatkowo, trzy razy w tygodniu, w różnych zabytkowych miejscach Warszawy grane będą utwory oratoryjne, symfoniczne i kameralne wielkiego Mozarta. Rok 2010 jest zatem dla Warszawskiej Opery Kameralnej rokiem szczególnym. Festiwal prezentujący, jako jedyny na świecie, wszystkie dzieła sceniczne genialnego Salzburczyka obchodzić będzie swoje XX lecie.
Wszystko zaczęło się w Międzynarodowym Roku Mozartowskim (1991), kiedy to cały świat muzyczny obchodził 200. rocznicę śmierci Wolfganga Amadeusza Mozarta. Od tamtego czasu co roku Warszawska Opera Kameralna przez 6 letnich tygodni codziennie prezentowała wszystkie dzieła sceniczne Geniusza z Salzburga, zawsze w oryginalnych wersjach językowych. Przez 20 lat wystawianiu oper w sali teatralnej WOK towarzyszy nurt koncertowy w zabytkowych salach stolicy. Repertuar cyklów koncertowych ulega zmianie, gdyż dyrektor Stefan Sutkowski ma ambicję zaprezentowania także całej instrumentalnej twórczości Mozarta. W tym roku powtórzone będą koncerty fortepianowe i symfonie grane przed dwoma laty przez Vivianę Sofronitzki na pianoforte, oczywiście z MACV pod batutą Tadeusza Karolaka.
Wystawianie wszystkich oper podczas jednego Festiwalu jest ewenementem na skalę światową. Dodatkową cechą charakterystyczną warszawskich inscenizacji jest jednolitość artystyczna, gdyż wszystkie przygotował tandem Ryszard Peryt - reżyseria i Andrzej Sadowski - scenografia.
W WOK , tak jak na całym świecie najbardziej obleganymi tytułami są Zauberflote, Don Giovanni, Le nozze di Figaro, Cosi fan tutte, Die Entfurung aus dem Serail.
Zwracamy uwagę na jedyna możliwość obejrzenia i posłuchania mniej znanych bo rzadko wystawianych oper na przykład Il sogno di Scipione, Mitridate re di Ponto i kilku innych tylko w Warszawie.
Dlatego też w tym roku na inaugurację jubileuszowego Festiwalu Mozartowskiego dyrekcja wybrała Idomeno re di Creta pełną historycznego uroku z happy endem operę. Dodać trzeba, że ze świetnymi i lubianymi wykonawcami, Leszkiem Świdzińskim, Sylwestrem Smulczyńskim, Martą Boberską, Andrzejem Klimczakiem. Komu nie uda się dostać na inaugurację będzie miał okazję obejrzeć Idomeneo 30 czerwca o g. 19.
Zapraszamy do zapoznania się z pełnym programem XX Festiwalu Mozartowskiego w Warszawie (Kalendarium Festiwalu).
Od Dyrektora Naczelnego i Artystycznego Stefana Sutkowskiego:
Szanowni Państwo, Mamy oto jubileuszowy, dwudziesty Festiwal Mozartowski w Warszawie. Czym się on różni od pierwszego, a w czym jest doń podobny?
Zacznijmy od podobieństw:
-
wykonujemy wszystkie dzieła sceniczne w Teatrze Warszawskiej Opery Kameralnej, dokładnie te same tytuły, w tej samej ilości;
-
nie zmieniamy też inscenizacji, gdyż są one dziełem - muszę dodać pięknym dziełem znakomitego artysty, niestety już nie żyjącego, Andrzeja Sadowskiego, pierwszego scenografa i członka założyciela Warszawskiej Opery Kameralnej, który zrealizował te inscenizacje wspólnie z reżyserem Ryszardem Perytem;
-
gramy również koncerty oratoryjne w kościele seminaryjnym, w tym Requiem i Wielką Mszę c-moll;
-
gramy koncerty w Sali Wielkiej Zamku Królewskiego w Warszawie.
A teraz, jakie są różnice:
-
zrobiłem przegląd obsad w przedstawieniach, i tu zdecydowaną większość stanowią wykonawcy, którzy nie uczestniczyli w pierwszym festiwalu roku 1991. Jest to znak czasu - nie tylko, ile lat już upłynęło, ale też dowód na to, jak krucha jest kariera śpiewaków operowych. Tym bardziej należy ich cenić i podziwiać, gdy występując w pięknym, ale bardzo trudnym repertuarze mozartowskim, dostarczają odwiedzającym nasz teatr tylu pięknych przeżyć;
-
nowością są też, od kilku lat, koncerty w Sali Wielkiej Zamku Królewskiego w Warszawie, wykonywane przez zespół instrumentów z epoki klasycyzmu „Musicae Antiquae Collegium Varsoviense";
-
od XX festiwalu, koncerty kameralne będą prezentowane w Sali Białej Pałacu w Wilanowie. Członkowie MACV będą grać na instrumentach z epoki kwartety, tria lub sonaty;
-
w ramach nowości, proszę zwrócić uwagę na wiele partii, obsadzonych przez naszych solistów zmieniających role, co jest wynikiem zarówno ich rozwoju, jak i upływających lat.