XXX letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie to okazja do wielu wystaw artystycznych związanych ze sportem. Jedną z nich zorganizował Oddział Sportu i Turystyki Muzeum Miasta Łodzi. Do 30 sierpnia można tam oglądać wystawę prac krakowskiego malarza – Eugeniusza Gerlacha pn. Sport w sztuce – inspiracje olimpijskie. Wystawa Eugeniusza Gerlacha wpisuje się w jubileusz 70-tych urodzin artysty oraz 50-lecia jego pracy twórczej.
Twórczość Eugeniusza Gerlacha, będąca afirmacją sportowej rywalizacji, doskonale wpisuje się w historyczne współistnienie sportu i sztuki w idei olimpijskiej. Powiązanie aktywności fizycznej i duchowej wynikało z oparcia edukacji greckiej młodzieży na ideale „kalos k'agatos” – czyli „silny i mądry”. Dlatego też szeroko pojęta sztuka była częścią, rozgrywanych od 776 r. p.n.e. do 394 r. n.e., starożytnych igrzysk olimpijskich. Konkursy w dziedzinach artystycznych stanowiły wówczas równorzędną część igrzysk – obok współzawodnictwa sportowego.
Twórcy nowożytnych igrzysk olimpijskich, z baronem Pierrem de Coubertinem na czele, od początku byli zwolennikami włączenia konkursów sztuki do programu odradzających się zawodów. Pierre de Coubertin – wieloletni przewodniczący Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego - już w 1904 r. pisał: „Przyszedł czas, aby wykonać następny krok – odnowić Olimpiadę w jej pierwotnym pięknie, kiedy literatura i sztuka przyczyniła się do splendoru Igrzysk Olimpijskich”. Jednak pierwszy Olimpijski Konkurs Sztuki i Literatury zorganizowany został dopiero podczas olimpiady w Sztokholmie w 1912 r. 
Olimpijskie Konkursy Sztuki i Literatury, podczas których rywalizujący artyści nagradzani byli medalami olimpijskimi w dziedzinach: malarstwa, rzeźby, architektury, literatury i muzyki, towarzyszyły igrzyskom olimpijskim do 1948 r. Wówczas, wkrótce po olimpiadzie w Londynie, zrezygnowano z ich organizowania, co uzasadniono zarówno tezą, iż sztuka jest zbyt niewymierna, aby można było wskazywać zwycięzców w artystycznej rywalizacji, jak i profesjonalizmem artystów, co kłóciło się z obowiązującą w ruchu olimpijskim zasadą amatorstwa. 
Nie oznacza to jednak, że zerwano do końca olimpijską nić łączącą sport i sztukę – Olimpijskie Konkursy Sztuki i Literatury zastąpione zostały, towarzyszącymi kolejnym olimpiadom, festiwalami i wystawami sztuki.