Do 30.08.15 w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi można oglądać wystawę żakardów Lucjana Kintopfa i jego uczniów.
Lucjan Kintopf (1898-1979) uczynił z techniki żakardowej instrument twórczej kreacji. Przemysłowe narzędzie produkcji tekstylnej przekształcił w sprawny nośnik artystycznej wypowiedzi. Lniane, ale także jedwabne autorskie tkaniny żakardowe stały się plastyczną wizytówką „Ładu”, Spółdzielni Artystów założonej w Warszawie w 1926 roku. Lucjan Kintopf był jej współzałożycielem i został pierwszym dyrektorem. Miał wówczas 28 lat.
Znakomite tkaniny „Ładu” łączyły nowoczesność z polską tradycją. Od końca lat 20. do 1939 roku dekorowały nowo powstające gmachy urzędów państwowych, budynki użyteczności publicznej oraz mieszkania prywatne, przede wszystkim w stolicy. Były stałym elementem ekspozycji, prezentowanych na blisko 100 wystawach sztuki polskiej w kraju i za granicą: od Liège, Kopenhagi, Berlina po Moskwę, Nowy Jork i Kanadę, nagradzane na prestiżowych wystawach, m.in. na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu (1929) czy Międzynarodowej Wystawie „Sztuka i Technika” w Paryżu (1937). W Łodzi prezentowano je w latach 1931-38 kilkakrotnie, w Instytucie Propagandy Sztuki w Parku Sienkiewicza.
W łódzkiej uczelni artystycznej Profesor Kintopf pojawił się w 1950 roku. Wszechstronnie wykształcony, łączący uzdolnienia plastyczne z technicznymi, był świetnym pedagogiem, niepodważalnym autorytetem i mistrzem. W PWSSP poprowadził warsztaty tkackie, wykładał projektowanie tkackie i krosnoznawstwo; utworzył pierwszą Pracownię Projektowania Tkanin Żakardowych.
Wprowadzając w tajniki żakardu, dbał o ścisłe łączenie umiejętności technicznych z pracą czysto projektową. Choć w łódzkiej PWSSP Artysta pracował krótko, to jednak do końca 1955 roku przeprowadził niemal 40 dyplomów.
Jego dyplomanci mieli ważki wpływ na wzornictwo – byli projektantami, kierownikami zakładów, laboratoriów w rozmaitych branżach tekstylnych. Niektórzy związali się z łódzką uczelnią, jako pracownicy dydaktyczni (Danuta Mackiewicz-Sienkiewicz, Bolesław Tomaszkiewicz, Kazimiera Frymark-Błaszczyk, Zofia Litak, Roman Orłow, Adam Nahlik czy Janina Szafrańska). Z powodzeniem realizowali się również w nowej, współczesnej przygodzie artystycznej, noszącej dzisiaj miano „polska szkoła tkaniny”.
Na wystawie zaprezentowano najsłynniejsze tkaninowe realizacje Lucjana Kintopfa oraz projekty i szkice Artysty (największy zbiór posiada CMW). Towarzyszą im kompozycje jego żony – Haliny Karpińskiej-Kintopf, z którą wspólnie pracował w „Ładzie”, wystawiał w galeriach, zajmował się architekturą wnętrz, wykładał w poznańskiej uczelni.
Pokazane są także, zachowane w archiwum Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi, żakardy ówczesnych uczniów i absolwentów Artysty (kilkadziesiąt obiektów) – pierwszy z rezultatów działalności Lucjana Kintopfa w Łodzi.
Ponadto na wystawie znajdują się eksponaty z Muzeum Narodowego w Warszawie, z Muzeum Warszawy i z warszawskiej Fundacji Sztuka Stosowana Roberta Szuby oraz od rodziny Artysty, a także od Pani Danuty Jaworskiej-Thomas, która z tej okazji przekazała cenny dar dla muzeum.
Małgorzata Wróblewska Markiewicz