Od 9.06. do 8.10.17 w Muzeum Sztuki ms2 w Łodzi można oglądać wystawę prac Enrico Prampoliniego pt. „Futuryzm, scenotechnika i teatr polskiej awangardy”.
Enrico Prampolini to jedna z najważniejszych osobowości artystycznych międzynarodowej awangardy.
Wystawa w Muzeum Sztuki pokazuje w chronologiczny sposób bardzo bogaty dorobek twórczości artysty. Zbiega się równocześnie z jubileuszem 100-lecia awangardy w Polsce, co stwarza znakomitą okazję do przyjrzenia się relacjom między włoskim futuryzmem a polskimi twórcami nowej sztuki.
Owe relacje najbardziej żywe były w, najbliższym Prampoliniemu, obszarze teatru. To właśnie Prampolini postanowił odrzucić terminy „scenografia" i „dekoracja teatralna" na rzecz „scenotechniki" bliższej nie malarstwu, lecz architekturze i nowoczesnemu pojmowaniu przestrzeni sceny.
Polscy artyści kręgu „Zwrotnicy", Bloku i Praesensu w równym stopniu opowiedzieli się po stronie architektonicznych konstrukcji scenicznych, odrzucając tradycyjne dekoracje malarskie. Ich twórczość świadczyła o radykalnej zmianie, która dzięki awangardzie dokonała się w pojmowaniu i praktyce scenografii.
W twórczości Enrico Prampoliniego odnaleźć można echa niemal wszystkich prądów nowej sztuki I połowy XX w.: od futuryzmu, który współtworzył wraz z ugrupowaniem Filippa Tommasa Marinettiego, przez dadaizm, konstruktywizm i surrealizm, aż po udział w kręgu paryskich abstrakcjonistów: Cercle et Carré.
Był malarzem, rzeźbiarzem, scenotechnikiem, choreografem, architektem, grafikiem, tworzył reklamy, plakaty, fotomontaże, wielkie murale, oprawy plastyczne do kilku filmów. Także organizatorem życia artystycznego w Paryżu, Pradze i Rzymie, oraz kuratorem ostatniej międzynarodowej wystawy scenotechniki awangardowej na VI Triennale w Mediolanie (1936).
Wystawa w Muzeum Sztuki to pierwsza w historii ekspozycja, która zestawiać będzie projekty włoskiego futuryzmu z polską awangardą. Podejmuje też w szerszym kontekście kwestie kontaktów między artystami obu formacji. W końcu to właśnie dzięki namowom Jana Brzękowskiego Prampolini ofiarował w 1930 roku swój obraz „Tarantella” do łódzkiej kolekcji, gromadzonej przez grupę „a.r.”.
Z uwagi na praktykę wystawienniczą Muzeum Sztuki, która za punkt wyjścia przyjmuje znaczenie kolekcji grupy „a.r.”, „Tarantella” Prampoliniego okazuje się poniekąd ważnym kluczem zrozumienia wystawy. Obraz ten ukazuje dynamiczny i mechaniczny taniec zgeometryzowanych figur i przywołuje na myśl trzy okresy twórczości włoskiego futurysty: dynamizm w malarstwie lat 10., teatr mechaniczny lat 20. oraz późniejsze idee postpuryzmu i abstrakcjonizmu lat 30. 
Wystawa prezentuje wszystkie te trzy okresy w kontekście relacji włoskiego futuryzmu z polską awangardą.
Na tle retrospektywnych wystaw włoskiego futuryzmu oraz monograficznych przeglądów twórczości Prampoliniego, ekspozycja w Muzeum Sztuki jest pierwszą rozbudowaną prezentacją jego prac od 1992 roku.
Jest też pierwszą tak obszerną wystawą monograficzną futurysty poza Włochami i to właśnie w Łodzi po raz pierwszy pojawią się prace Prampoliniego nigdy wcześniej nie wystawiane.
Należy też podkreślić, że wystawa ta po raz pierwszy w historii problematyzuje historię polskiej scenotechniki awangardowej lat 20. i 30., która nie rodziła się w izolacji, ale była integralną częścią międzynarodowych praktyk podejmowanych w obszarze odnowy tradycyjnego teatru.
Więcej - http://msl.org.pl/pl/wydarzeniams/planowane/enrico-prampolini-futuryzm-scenotechnika-i-teatr-polskiej-awangardy.html