Do 30.03.25 w krużganku elbląskiej Galerii EL można oglądać wystawę prac Kacpra Tomaszewskiego pn. „Śnij piesku, śnij”.
Wystawa Kacpra Tomaszewskiego jest głęboką refleksją nad żałobą po utracie ukochanego psa. Artysta, tworząc rzeźby, instalacje i interaktywne obrazy, zaprasza widza do przestrzeni, w której żałoba i pamięć stają się narzędziem do przetworzenia emocji związanych ze stratą. Prace Tomaszewskiego badają, co zostaje po zmarłym zwierzęciu i jak te wspomnienia mogą kształtować naszą codzienność. Wystawa nie tylko porusza indywidualne doświadczenia straty, ale staje się częścią szerszego dialogu na temat naszej więzi z nie-ludzkimi istotami.
Inspiracją dla Tomaszewskiego stał się wiersz “The Rainbow Bridge” autorstwa Edna Clyne-Rekhy, który mówi o tęczowym moście łączącym dwa światy – świat żywych i zmarłych zwierząt. Wiersz jest wyrazem nadziei, że po śmierci zwierzęta czekają na swoich opiekunów na tęczowym moście, gotowe, by ponownie połączyć się z nimi, gdy nadejdzie odpowiedni czas. Ta metafora tęczowego mostu, stanowiąca pociechę dla wielu osób po stracie, staje się dla Tomaszewskiego inspiracją do tworzenia przestrzeni, w której śmierć nie kończy więzi, lecz ją przemienia. Prace artysty, zapraszają widza do przeżywania procesu żałoby w sposób, który łączy poczucie straty z nadzieją na dalszą obecność zmarłego towarzysza.
Motyw żałoby po zwierzęciu był głęboko zakorzeniony w starożytnych kulturach, gdzie zwierzęta pełniły istotną rolę w życiu społecznym i religijnym, a ich śmierć była traktowana z wielką czcią. Powstawały epitafia poświęcone zmarłym zwierzętom, które wyrażały nie tylko żal, ale także szacunek i miłość. Tomaszewski wchodzi w dialog z tymi tradycjami, porusza temat żałoby po zwierzęciu z perspektywy posthumanistycznej, traktując ten proces jako równoprawny z żałobą po ludziach i reinterpretując go w kontekście współczesnych doświadczeń.
Krużganek zdesakralizowanego kościoła Galerii EL pełni szczególną rolę w kontekście pracy Tomaszewskiego. Ta przestrzeń – pomiędzy sacrum a profanum, przejściowa i otwarta – doskonale oddaje charakter procesu żałoby, który jest jednocześnie osobistym, intymnym przeżyciem, ale i częścią większego, społecznego rytuału. Krużganek wprowadza widza w przestrzeń refleksji nad życiem i śmiercią, która nie kończy się w momencie fizycznej utraty, lecz wciąż trwa w pamięci. Prace Tomaszewskiego, umiejscowione w tej przestrzeni, tworzą pomost między przeszłością a teraźniejszością, życiem a śmiercią, przywracając pamięć o zmarłym psie w formie symbolicznych obrazów, dźwięków i materii.
Współczesne cmentarze dla zwierząt, pełne pomników, epitafiów i symbolicznych gestów, stały się przestrzenią, w której ludzie mogą w godny sposób pożegnać swoje zwierzęta. W tych miejscach, tak jak w pracach Tomaszewskiego, żałoba nabiera wymiaru zarówno emocjonalnego, jak i estetycznego. Maria Poprzęcka w artykule “Śpij piesku, śpij” zauważa, że na takich cmentarzach, wśród miniaturowych nagrobków, plastikowych kwiatów i tęczowych wiatraczków, “niepozornie, lecz wiarygodnie podważane są fundamenty antropocentryzmu”. Prace artysty przywołują obrazy tych cmentarzy, gdzie poświęcone zwierzętom pomniki stają się miejscem, w którym życie i śmierć zostają na nowo przypomniane, a żałoba przekształca się w aktywne przeżywanie straty. W swoich instalacjach, Tomaszewski wchodzi w przestrzeń upamiętnienia, zapraszając widza do wspólnego procesu żałoby, w którym sztuka staje się medium łączącym świat żywych i zmarłych.
“Śnij piesku, śnij…” to wystawa, która zaprasza do refleksji nad tym, co pozostaje po zmarłym psie, który przez lata był bliskim towarzyszem. Wykorzystując motyw współczesnych cmentarzy dla zwierząt, tęczowego mostu, a także przestrzeni krużganka Galerii EL, Tomaszewski tworzy miejsce, w którym żałoba po ukochanym pupilu staje się częścią duchowej podróży. Łączy pamięć, miłość i stratę w jedno nieprzerwane doświadczenie.
Kurator: Maciej Bychowski
Matronat: Instytut Dobrej Śmierci
Kacper Tomaszewski (ur. 1999) – artysta wizualny. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Zajmuje się tworzeniem obiektów i instalacji, malarstwem oraz fotografią. Członek kolektywu Instytutu Dobrej Śmierci. Interesuje go tematyka relacji międzygatunkowych oraz społecznych zachowań. Miłość do psów oraz eksploracja własnej dziecięcości to jego główne źródła inspiracji.