Nauka i sztuka (el)
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 403
W Miejskiej Galerii Sztuki w Częstochowie (Galeria Zwiastun) do 26.05.24 trwa wystawa malarstwa Katarzyny Kołacz pn. Listy.
Jeden z obrazów Katarzyny Kołacz prezentowany na wystawie nosi tytuł „Subtelność”. Właśnie subtelność wydaje się cechą dystynktywną, która odnosić się może do większości jej prac, jak i sposobu bycia i tworzenia samej autorki. Dla Katarzyny Kołacz sztuka jest swoistym przesłaniem dla odbiorców, tytułowymi listami, w których artystka chce przekazać swój zachwyt nad światem i swoje przekonanie, że przez sztukę zdoła uchronić go przed złem.
Oto co mówi o swojej twórczości Artystka:
Odczucia można wyrazić nadając im kształt w kolorze w relacji ze sobą i światem zewnętrznym.
Obrazy są częścią z głębi mnie.
Porusza mnie bezbronność i zależność oraz tęsknię za światem bez cierpienia.
Katarzyna Kołacz posługuje się techniką własną, wymagającą wiele skupienia i precyzji, która nawiązuje do impresjonizmu. Nazywa ją „autorskim pointylizmem”. Inspiracje czerpie z przyrody, tworząc obrazy wypełnione światłem, powietrzem i mieniącymi się barwami.
***
Katarzyna Kołacz urodziła się w 1979 w Myszkowie. Absolwentka Liceum Plastycznego im. Jacka Malczewskiego w Częstochowie, obecnie słuchaczka II roku na Wydziale Sztuki, kierunek malarstwo na Uniwersytecie Jana Długosza w Częstochowie. Maluje w zaciszu, choć coraz częściej prezentuje swoje prace na wystawach indywidualnych lub zbiorowych.
Za: https://galeria.czest.pl/project/katarzyna-kolacz-listy/
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 3288
Od 15 listopada 2011 do 8 stycznia 2012 w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie można obejrzeć wystawę prac Katarzyny Kozyry ze zbiorów warszawskich.
Znajdą się na niej m.in. Łaźnia i Łaźnia męska, Więzy krwi, Święto Wiosny, Casting oraz wybrane filmy z cyklu W sztuce marzenia stają się rzeczywistością .
Nazwisko Kozyry stało się symbolem sztuki krytycznej, współczesności, ale też synonimem skandalu i niezrozumienia. Piramida zwierząt wprowadziła sztukę współczesną na główne sceny debaty publicznej, kiedy za sprawą medialnych manipulacji rozgorzała ogólnopolska dyskusja (z udziałem nie tylko krytyków, ale też przedstawicieli różnych środowisk) wokół pracy dyplomowej młodej artystki z pracowni Grzegorza Kowalskiego. Publiczność bądź to bezpośrednio (jako widzowie), bądź pośrednio (za sprawą mediów) od początku została wciągnięta w sferę dzieła i zarazem życia artystki. Są to bowiem w jej przypadku obszary nierozerwalnie ze sobą połączone.
Katarzyna Kozyra, rocznik 1963, mieszka w Berlinie i Warszawie. Jest rzeźbiarką, autorką wideoinstalacji, filmów, performansów. Studiowała na Wydziale Rzeźby w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W swych pracach porusza najbardziej istotne problemy ludzkiego istnienia: tożsamości, przemijania i śmierci. Porusza się w obszarze kulturowych tabu związanych z cielesnością człowieka oraz stereotypów i zachowań zakodowanych w życiu społecznym. W każdej ze swych prac narusza je, wystawiając się na krytykę publiczności. Jej wideoinstalacja Łaźnia męska otrzymała honorowe wyróżnienie na 48. Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Wenecji (1999).
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 175
Do 16.03.25 w Galerii Bielskiej BWA w Bielsku-Białej można oglądać wystawę twórczości wybitnej polskiej artystki, ikony sztuki krytycznej, Katarzyny Kozyry.
Wystawa jest szeroką prezentacją twórczości wybitnej przedstawicielki polskiej sztuki krytycznej, nurtu związanego z przemianami politycznymi i kulturowymi w Polsce po 1989 roku. Wybór prac – od nagrodzonej na weneckim Biennale „Łaźni męskiej” po projekt „Szukając Jezusa” i najnowsze działania performatywne – podporządkowany jest zagadnieniu, które z perspektywy przeszło trzydziestu lat intensywnej obecności Katarzyny Kozyry w świecie sztuki można uznać za kluczowe – idei płynnej tożsamości.
Ekspozycja pozwala publiczności spojrzeć na twórczość Kozyry jako obszar nieustających eksperymentów związanych z doświadczaniem i definiowaniem tożsamości, ciała oraz płci. W swoich pracach i procesach twórczych artystka obsadza samą siebie w coraz to innych rolach, wykorzystując do tego różnorodne środki wyrazu, takie jak wideo, fotografia, wideoinstalacja, performans.
Przez lata obecności na światowej scenie artystycznej Katarzyna Kozyra przyzwyczaiła nas do głosu krytycznego, konfrontującego odbiorców z tematami tabu, niejednokrotnie prezentując i akcentując rolę ciała nienormatywnego: chorego, starego, queerowego. Sztuka Kozyry stanowi komentarz do patriarchalnych struktur i binarnych modeli tożsamości.
Ostatnia dekada jest etapem zmian w jej strategii artystycznej. Od czasu pracy nad projektem „Szukając Jezusa” artystka stosuje praktykę „nieobecności”, związaną m.in. z odczuwaniem zmęczenia wobec mechanizmów (nad)produkcji artystycznej. Wystawa, prezentując prace powstałe w ostatnich trzech dekadach aktywności twórczej Kozyry – w tym dzieła kluczowe dla polskiej historii sztuki – ukazuje drogę artystki przez kolejne etapy odkrywania złożoności podmiotu: performatywnego, niespójnego, wymykającego się.
Kuratorki wystawy: Ada Piekarska, Nina Hobgarska
Agnieszka Katarzyna Kozyra ukończyła Wydział Rzeźby ASP w Warszawie. Na I roku studiowała rzeźbę pod kierunkiem Gustawa Zemły, a od II roku do końca studiów w pracowni doc. Grzegorza Kowalskiego.
Jej praca "Łaźnia męska" reprezentowała Polskę na 48. Biennale Sztuki w Wenecji. Artystce przyznano honorowe wyróżnienie - najwyższe, jakie dotychczas zdobyli polscy artyści na weneckim Biennale.
Więcej - https://galeriabielska.pl/wystawa/katarzyna-kozyra-byc-kims-kim-sie-nie-jest
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 1323
W krakowskim Muzeum Manggha do 04.04.18 można oglądać wystawę japońskich kimon.
W minionym roku Muzeum Manggha wzbogaciło się o zespół ciekawych kimon, pasów obi oraz akcesoriów do tego tradycyjnego japońskiego stroju, a to za sprawą dwóch kolekcji, podarowanych Muzeum przez panie Reiko Nagakurę i Małgorzatę Olejniczak. Na najnowszej wystawie prezentowane są najciekawsze obiekty z tych zbiorów.
Różnorodność w tradycyjnym japońskim stroju osiągana jest poprzez wykorzystanie wielu rodzajów tkanin i wzorów. Zdobienia wykonywane ręcznie lub maszynowo uzyskiwane są rozmaitymi metodami: tkanymi, malowanymi czy z użyciem haftu. Przygotowanie ręczne materiałów na kimono odbywa się dzisiaj w wyspecjalizowanych warsztatach, częściej jednak korzysta się z pomocy maszyn i komputerów. Prosta forma kimona daje możliwość skupienia się na jego dekoracji. Zastosowanie wielu technik i niezwykła pomysłowość projektanta przy tworzeniu wyszukanych wzorów i motywów doprowadziły do tego, że kimono stało się jedną z najpiękniejszych form japońskiej sztuki, a kolejne epoki kreowały jego określone style.
Obrazy użyte w kimonie to piękne, barwne dekoracje, często mające również znaczenie symboliczne. Twórcy kimon najchętniej sięgają do przedstawień zmieniającego się wraz z porami roku świata natury: roślin, zwierząt, wyobrażeń wody, fal, chmur czy płatków śniegu. Charakterystyczne są również kompozycje oparte na zawiłych wzorach geometrycznych, zwykle nawiązując do kształtów występujących w naturze, takich jak zygzaki, kratki i pasy. Projekt wzoru stanowi zawsze ściśle przemyślaną kompozycję i nawet jeśli kimono zmieni kształt po założeniu go na osobę, widoczne dla oka pozostanie zawsze to, co najciekawsze.
Autorzy wystawy zapraszają do spojrzenia na kimona i pasy obi pod kątem ich dekoracyjności zawartej w prostej formie.
Joanna Haba
Więcej - http://manggha.pl/exhibition/120