Nauka i sztuka (el)
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 502
Do 24.09.23 w krakowskim Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK można oglądać wystawę prac Jakuba Juliana Ziółkowskiego pn. Jesteście moi.
Jakub Julian Ziółkowski (1980) jest jednym z najważniejszych współczesnych polskich artystów. Wystawa w MOCAK-u to pierwsza tak obszerna prezentacja jego twórczości.
Znalazło się na niej ponad 100 prac, wśród nich wielkoformatowe obrazy, rozbudowane instalacje, precyzyjne rysunki oraz monotypie, niewielkie rzeźby i obiekty ceramiczne. Specjalnie na wystawę powstały monumentalny obraz Sen o życiu oraz totemiczna rzeźba Duch naszego ludu, eksponowana na zewnątrz.
Jakub Julian Ziółkowski ukształtował własny język malarski, za pomocą którego bada naturę człowieka. Swobodnie zestawia współczesny sposób obrazowania z archetypami i symboliką kultur plemiennych. Fizyczność organów oraz płynów ustrojowych łączy z duchową medytacją. Celem jest kontemplacja wszechświata oraz pogłębianie wglądu w niego; od mikrokosmosu – narodzin żywej komórki, po makrokosmos – wybuchy gwiazd.
Nierozerwalny związek ciała z umysłem, będący od początku tematem prac Ziółkowskiego, na wystawie w MOCAK-u staje się zmysłowo doświadczalny. Artysta działa skalą, barwą i dźwiękiem.
Jesteście moi jest manifestem życia oraz nadrzędnych procesów rządzących wszystkim, co istnieje. To refleksja o trwaniu, zasadach funkcjonowania człowieka w świecie oraz o tym, jak ten świat się zmienia.
Jakub Julian Ziółkowski urodził się w Zamościu w roku 1980. W 2005 roku obronił dyplom w Pracowni Malarstwa pod kierunkiem prof. Leszka Misiaka na Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie.
Więcej - https://www.mocak.pl/jestescie-moi
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 1158
Do 10.06.18 we wrocławskim Muzeum Architektury czynna będzie Wystawa Ziem Odzyskanych w 1948 roku.
Wrocław, miasto o długiej tradycji wystawienniczej, od 1913 roku posiadało na skraju parku Szczytnickiego rozległe i dobrze zagospodarowane Tereny Wystawowe z monumentalnymi budowlami: Halą Stulecia, Pawilonem Czterech Kopuł, pergolą, restauracją – dzieła projektu tak wybitnych architektów, jak Maks Berg i Hans Poelzig.
To właśnie tutaj nowe polskie władze zdecydowały się w 1948 roku na realizację imponującej swymi rozmiarami Wystawy Ziem Odzyskanych, która w ciągu stu dni, poprzez manifestację możliwości twórczych polskich środowisk artystycznych, w tym przede wszystkim architektów i urbanistów, miała podkreślać historyczne prawa Polski do Ziem Zachodnich i Północnych.
A, B, C - propagandowy charakter wystawy przewidywał podzielenie ekspozycji na trzy części: problemową, skupioną wokół wystawienniczych terenów Hali Stulecia z centralnie ustawioną na ten cel Iglicą projektu Stanisława Hempla; część społeczno-gospodarczą umiejscowioną na obecnych terenach ogrodu zoologicznego oraz na bardziej komercyjną, znajdującą się w centrum miasta (dawny Plac Młodzieżowy, obecnie teren przy Barze Barbara przy ul. Świdnickiej).
Całość prac architektoniczno-plastycznych koordynował prof. Jerzy Hryniewiecki, który podkreślał, że: „(…) Jeśli naprawdę chcemy przemówić do tłumów językiem współczesnej plastyki, to musimy właśnie przemówić nowymi formami architektury ze ścian pawilonów
wystawowych (…), bo żadne słowa, żadne wykresy, długie reklamy, nie trafią do pamięci odbiorców tak, jak wymowa plastyki i architektury”.
W okolicach Hali Stulecia i na terenach Zoo wzniesiono w tym celu 50 dodatkowych pawilonów. Do organizacji tego dużego przedsięwzięcia zatrudniono wielu architektów, głównie z Warszawy, którzy mieli już doświadczenia w projektowaniu polskich pawilonów na wystawach światowych w Paryżu (1925 i 1937) oraz w Nowym Jorku (1939).
Prócz Jerzego Hryniewieckiego, w realizacji prac uczestniczyło ponad 100 twórców ze Stanisławem Hemplem, Markiem Leykamem, Stanisławem i Wojciechem Zamecznikami, Stefanem Porębowiczem i Tadeuszem Ptaszyckim, Xawerym Dunikowskim oraz Janem Cybisem.
Mimo, że organizatorzy wystawy – jak sami o tym pisali – starali się „ukryć” niemiecką przeszłość Wrocławia oraz „pruskie” budynki wystawowe (w sposób szczególny przeszkadzała Hala Stulecia, wtedy też przemianowana na Halę Ludową) – okazały się one tak funkcjonalne, że z powodzeniem zostały wykorzystane w trakcie trwania polskiej wystawy.
Aktywność artystów, architektów, urbanistów i projektantów zieleni spowodowała wielką różnorodność form plastycznych obecnych na wystawie. Dzięki tej syntezie dużą rolę na WZO odegrały rzeźba, malarstwo, film oraz operowanie kontrastem światła i cienia, a także kompozycje świadomie projektowanej zieleni (na przykład tzw. kwietniki – dwie mapy Polski). Równocześnie – artyści i architekci mieli okazję, by pokazać polską szkołę wzornictwa, a część pawilonów tymczasowych nawiązywała do osiągnięć polskiego, przedwojennego modernizmu.
Wystawa została przygotowana z okazji 70. rocznicy Wystawy Ziem Odzyskanych. Głównym akcentem ekspozycji jest kilkadziesiąt fotografii dokumentujących proces montażu oraz moment otwarcia Wystawy Ziem Odzyskanych oraz zdjęcia ukazujące architekturę pawilonów wystawowych, autorstwa tak wybitnych fotografików jak m.in. Adam Czelny, Krystyna Gorazdowska, Jan Bułhak, czy Edward Falkowski. Na wystawie pokazywane są również szkice akwarelowe do panoramy „Bitwa na Psim Polu”, plakaty z WZO oraz przewodniki i licznie wówczas produkowane gadżety.
Więcej - http://ma.wroc.pl/pl/artykul/wielkie-dni-wroclawia-wystawa-ziem-odzyskanych-w-1948-roku/
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 1882
Zobaczymy również pierwszą w Polsce prezentację prac węgierskiego artysty Csaby Nemesa; wystawę poświęconą edynburskiemu spotkaniu Josepha Beuysa, Tadeusza Kantora i Richarda Demarco; Blue Pueblo – cykl fotograficzny Wojciecha Wilczyka inspirowany poematem Grzegorza Wróblewskiego pod tym samym tytułem; wystawę Figury niemożliwe, przygotowaną we współpracy z Instytutem Architektury i Jakubem Woynarowskim; oraz pokaz prac studentów Kunstuniversität Linz.
Artyści z Krakowa. Generacja 1980–1990 (czynna do 27.03.16)
Cykl inauguruje pokaz prac twórców urodzonych w latach 1980–1990. (W kolejnych odsłonach będzie prezentowana twórczość wcześniejszych roczników krakowskich artystów). Dominuje na niej malarstwo, ale pokazane są także rzeźby, wideo, fotografie, rysunki oraz instalacje. Wystawa stara się pokazać najważniejsze tendencje w sztuce współczesnej Krakowa. Jest też próbą zmierzenia się z legendą artystyczną miasta, którą od połowy XIX wieku tworzą wybitne talenty. Artyści: Marta Antoniak, Tomek Baran, Monika Chlebek, Dawid Czycz, Viola Głowacka, Justyna Górowska, Mateusz Hajdo, Kornel Janczy, Ewa Juszkiewicz, Irenka Kalicka, Emilia Kina, Kamil Kukla, Agata Kus, Mikołaj Małek, Agnieszka Piksa, Tomasz Prymon, Grzegorz Siembida, Michał Stonawski, Łukasz Stokłosa, Mateusz Szczypiński, Jakub Woynarowski, Michał Zawada, Jakub Julian Ziółkowski
Csaba Nemes - Gdy polityka wchodzi w codzienność (czynna do 27.03.16)Węgierski artysta Csaba Nemes podejmuje w swojej twórczości próbę krytycznej analizy nierówności społecznych i ekonomicznych, a także zaskakujących momentów przenikania się prywatnych historii i ważnych wydarzeń politycznych. Na prezentowanej w MOCAK-u wystawie indywidualnej Nemesa pokazano obrazy, rysunki, filmy, animacje oraz fotografie artysty. Csaba Nemes urodził się w 1966 roku, mieszka i pracuje w Budapeszcie. Ukończył Węgierską Akademię Sztuk Pięknych w 1989 roku, tam też w 2010 roku obronił pracę doktorską. Jest wykładowcą w Akademii Sztuk Pięknych Uniwersytetu w Pécs.
Beuys, Kantor, Demarco (czynna do 17.1.16)
Wystawa poświęcona jest trzem twórcom – Josephowi Beuysowi, Tadeuszowi Kantorowi i Richardowi Demarco.
Beuys po raz pierwszy pojawił się w Edynburgu już w 1970 roku, Kantor dwa lata później. Do ich spotkania doszło w 1973 roku na tamtejszym festiwalu. Mimo dzielących ich różnic, w twórczości obydwu artystów, dotkniętych dramatem II wojny światowej, można odnaleźć pewne wspólne tendencje. Do najważniejszych z nich należą chęć realizacji idei syntezy sztuk oraz eksplorowanie tematu pamięci, zarówno indywidualnej, jak i zbiorowej. W Galerii Beta znajdą się fotografie, filmy, archiwalia dokumentujące działalność artystyczną Beuysa i Kantora w stolicy Szkocji. W przestrzeni Biblioteki MOCAK-u natomiast - rysunki i akwarele autorstwa Richarda Demarco.
Wojciech Wilczyk, Grzegorz Wróblewski - Poezja i fotografia – projekt „Blue Pueblo” (czynna do 17.01.16)
Na wystawie poezja i fotografia wzajemnie się przenikają. W 2013 roku powstał poemat Grzegorza Wróblewskiego Blue Pueblo. Zainspirowany tym utworem Wojciech Wilczyk wykonał zdjęcia ukazujące architekturę Amager, dzielnicy Kopenhagi, w której mieszka poeta. Prezentowany na ścianie galerii poemat wraz z cyklem czarno-białych fotografii tworzą projekt zatytułowany Blue Pueblo. Fotografie są wyrazem przeżyć zawartych w poemacie. Czarno-białe zdjęcia wyludnionej metropolii ukazują obojętność miasta wobec cierpiącej jednostki, ale także stanowią wizualizację stanu ducha, przejmującej pustki po stracie kogoś bliskiego. Figury niemożliwe (czynna do 17.01.16)
Pierwsza odsłona wystawy Figury niemożliwe miała miejsce w Pawilonie Polskim w ramach 14. Międzynarodowego Biennale Architektury w Wenecji. Zwycięski projekt konkursu Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki został przygotowany przez Instytut Architektury i Jakuba Woynarowskiego. Powstał on w odpowiedzi na temat dotyczący absorbowania modernizmu (Absorbing Modernity 1914–2014), sformułowany przez kuratora Biennale Rema Koolhaasa.
W MOCAK-u pokazany zostanie najważniejszy element projektu reprezentującego Polskę na Biennale Architektury. Jest nim zrealizowana w skali 1:1 replika baldachimu nad wejściem do grobu marszałka Józefa Piłsudskiego, wybudowanego w 1937 roku przy katedrze na Wawelu, według projektu Adolfa Szyszko-Bohusza.
Młode malarstwo z Linzu (czynna do 10.01.16)W wystawie w Galerii Re bierze udział sześcioro studentów Kunstuniversität Linz w Austrii: Martin Bischof, Theresa Ulrike Cellnigg, Judith Gattermayr, Elisabeth Neuwirth, Georg Pinteritsch oraz Ilona Rainer-Pranter. Prezentacja powstała we współpracy z Pracownią Malarstwa i Grafiki kierowaną od 1998 roku przez profesor Ursulę Hübner. To druga po Młodym Izraelu zagraniczna wystawa studentów w Galerii Re. Wystawa pokazuje szerokie możliwości malarskie pod względem tematyki obrazów i dostosowania do niej techniki wykonania – zarówno malarstwo geometryczne, jak i figuratywne. Więcej - https://mocak.pl/wystawy
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 302
W Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi do 28.04.24 czynna będzie wystawa prac Xawerego Wolskiego zatytułowana „Sploty”.
Wystawa prac artysty znanego na świecie z monumentalnych rzeźb prezentuje nieznane szerzej dzieła nawiązujące do tkania, splatania i innych technik włókienniczych. Pokazuje efekty eksperymentów z różnymi materiałami – od ziemi z Meksyku, przez kamienie z Birmy po bawełnę z Indii czy jedwab z Tajlandii. Opowiada o kunszcie jako formie wyciszenia i podróży w głąb siebie. 
Xawery Wolski to artysta znany na świecie głównie dzięki swoim monumentalnym rzeźbom. Na wystawie pokazano nieznane dotąd szerzej wątki twórczości artysty. Wybrane prace skupiają się wokół szeroko rozumianego tematu splatania i nawiązują do tradycyjnych technik włókienniczych, takich jak wiązanie, tkanie, sznurowanie, dzianie czy szydełkowanie. Ale ideę splotu, na której koncentruje się ekspozycja, można odczytywać także jako swobodne nawiązanie do tkaniny czy też metaforę przenikania się różnych kultur, tradycji i ludzkich doświadczeń.
Xawery Wolski lubi eksperymentować z materiałami. Prace, które znalazły się na wystawie powstały przy użyciu papieru, brązu, terakoty, drewna, gumy czy drutu. Większość z nich artysta zgromadził podczas swoich licznych podróży zagranicznych. Są wśród nich nasiona i kamienie półszlachetne z Birmy, czarna ziemia z Meksyku, bawełna z Indii czy surowy jedwab z Tajlandii. Artysta wydobywa je z ich oryginalnej kultury i przy zachowaniu ich istoty tworzy dzieła, które ukazują je w całkiem nowym kontekście.
Na wystawie zaprezentowano kilka realizacji rzeźbiarskich artysty, ale też fotografie, prace na papierze oraz instalacje, które stanowią przykłady zaskakującego połączenia materiałów i technik: szydełkowanie z drutu, wyplatanie ze źdźbeł trawy, łączenie sznurów z koralikami terakotowymi czy wypalanie z gliny monumentalnych tunik.
Artysta podkreśla istotę artystycznego kunsztu, który jest unikalnym połączeniem pracy umysłu, wyobraźni i ludzkich rąk. Kunsztu, będącego formą medytacji, poetyckiego wyrazu, wyciszenia i intelektualnego zadania. Tak rozumiane rękodzieło jest odwrotnością procesu automatyzacji i mechanizacji pracy w wytwórstwie na skalę przemysłową. Jest ludzką odpowiedzią na sztywno określone reguły w procesie produkcyjnym.
Xawery Wolski urodził się w Warszawie w 1960 roku. Studiował w stołecznej Akademii Sztuk Pięknych, École nationale supérieure des beaux-arts i L'Institut des hautes études en arts plastiques w Paryżu oraz Studio School of Drawing, Painting and Sculpture w Nowym Jorku. Uczestniczył w kilku rezydencjach artystycznych, spędzając dużo czasu Indiach i Azji Południowo-Wschodniej. Artystyczne poszukiwania zaprowadziły go do Peru (1994 r.), a rok później do Meksyku, gdzie pracował ponad 25 lat. Po tym czasie powrócił do Polski. Obecnie mieszka i tworzy w rodzinnym Dańkowie.
Kurator: Jarosław Lubiak
Foto: HaWa
Więcej - https://cmwl.pl/public/informacje/xawery-wolski-sploty,319