Na uroczystość zaproszono nie tylko przedstawicieli uczelni muzycznych z całej Polski, ale i osoby, które zasłużyły się w budowie prestiżu warszawskiej uczelni. Była to także okazja do wręczenia wielu wyróżnień i nagród: orderów państwowych, Honorowej Odznaki Zasłużony dla Kultury Polskiej, medali Zasłużony Kulturze „Gloria Artis", medalu KEN - ale i wysłuchania koncertu chopinowskiego w wykonaniu Stanisława Drzewieckiego.
Odbyła się także uroczysta promocja doktorów i wręczenie dyplomów doktora habilitacyjnego, wręczenie Medali Magna cum Laude dla najlepszych absolwentów uczelni, a także stypendiów ufundowanych przez Societe Generale. Prof. Stanisław Moryto, rektor uczelni, wręczył także medale Za zasługi dla UMFC oraz Grand Prix Rektora. Nie zabrakło też wyróżnienia uczelni medalem Pro Mazovia przez marszałka województwa mazowieckiego, Adama Struzika.
Uroczystość, a także liczba nagrodzonych i wyróżnionych - nie tylko z kręgu środowiska muzycznego - pokazuje, że ta szczególna warszawska uczelnia jest nie tylko artystycznym ośrodkiem muzycznym i naukowym, ale i uczelnią budującą związki z różnymi środowiskami twórczymi, zgodnie z powiedzeniem, że muzyka nie tylko łagodzi obyczaje, ale przede wszystkim - łączy ludzi.
Nieco historii
Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie jest najstarszą i największą uczelnią muzyczną w Polsce, a także jedną z najstarszych w Europie. W 1821 r., szkoła - już wówczas - dzięki Józefowi Elsnerowi - w pełni muzyczna, przyjęła nazwę Instytutu Muzyki i Deklamacji (czyli Konserwatorium) i stała się częścią Oddziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego. Po 5 latach Instytut podzielono na Szkołę Główną Muzyki (działającą w strukturze Uniwersytetu) oraz szkołę obejmującą kształcenie podstawowe i średnie (Szkoła Dramatyczna i Śpiewu).
W latach 1826-1829 studentem Szkoły Głównej był Fryderyk Chopin. Po powstaniu listopadowym i rozwiązaniu Uniwersytetu Warszawskiego Elsnerowska Szkoła Główna Muzyki przestała istnieć. Spuściznę po niej podjął dopiero po 30 latach założony przez Apolinarego Kątskiego Instytut Muzyczny, który działał do 1918 roku. Wówczas uczelnia została upaństwowiona i otrzymała nazwę Konserwatorium. Działała nieprzerwanie do wybuchu II wojny światowej. W czasie okupacji, pod nazwą Staatliche Musikschule in Warschau realizowała program przedwojennego Konserwatorium. W czasie powstania warszawskiego budynek Uczelni przy ul. Okólnik został zburzony.
W 1946 r. uczelnia otrzymała nazwę Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej i działała w pałacykach przy Alejach Ujazdowskich. W latach 1960-1966 został zbudowany dzisiejszy gmach przy ulicy Okólnik. W 1962 roku uczelnia otrzymała status akademicki oraz prawo wydawania dyplomów z tytułem magistra sztuki na wszystkich kierunkach studiów i specjalnościach muzycznych. W roku 1974 powołano jej filię w Białymstoku, która przekształcona została w 2007 roku w Wydział Zamiejscowy. Imię Fryderyka Chopina szkoła przyjęła wraz z nazwą Akademia Muzyczna w roku 1979. Obecnie uczelnia zmieniła nazwę na Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina .
Znakiem firmowym uczelni jest nie tylko jej patron, Fryderyk Chopin, ale wielu wybitnych absolwentów i wykładowców, poczynając od Ignacego Paderewskiego.
Więcej o historii i absolwentach UMFC - http://www.chopin.edu.pl/pl/