Komisja Europejska przyjęła 6 maja 2013 nową strategię, aby zachęcić do korzystania z zielonej infrastruktury oraz szerzej uwzględniać ją w planowaniu przestrzennym.
Krajobraz europejski ulega codziennie drastycznym przemianom wskutek rozdrobnienia, zmian i intensyfikacji użytkowania gruntów wynikających z nieprzerwanego rozwoju społecznego. Ekspansja miast oraz budowa dróg i infrastruktury energetycznej doprowadziły do degradacji cennych ekosystemów i ich podziału, co ma negatywne skutki dla ich siedlisk i mieszkających w nich gatunków oraz ogranicza przestrzenną i funkcjonalną spójność krajobrazu.
Zdegradowane ekosystemy charakteryzują się mniejszym bogactwem gatunków i nie są w stanie oferować tego samego zakresu usług co zdrowe ekosystemy. Usługi te jednak mają bezpośrednie znaczenie dla naszej gospodarki, a inwestowanie w zieloną infrastrukturę ma w związku z tym sens z gospodarczego punktu widzenia.
Inwestycje w zieloną infrastrukturę charakteryzują się zazwyczaj wysoką stopą zwrotu. Na przykład w projekcie odnowy terenów zalewowych wzdłuż rzeki Łaby w Niemczech korzyści wynikające z przeniesienia grobli, inwestowania w dostosowaną do zagrożeń zalewowych gospodarkę rolną i budowy przepławki dla ryb są czterokrotnie wyższe niż koszt samej operacji. Rekreacja, ochrona przeciwpowodziowa oraz korzyści w zakresie emisji CO2, dla których nie określono wartości pieniężnej, przyczyniłyby się w jeszcze większym stopniu do zwiększenia wartości wyliczonych korzyści.
Elementy zielonej infrastruktury w środowisku miejskim, takie jak zielone dachy, parki i zielone drogi wpływają pozytywnie na zdrowie ludzi, pomagają rozwiązać problemy społeczne i zaoszczędzić energię, a także ułatwiają odpływ wody. Lepsze planowanie infrastruktury przyczynia się do bardziej efektywnej polityki mobilności i polityki budowlanej.
Zielona infrastruktura jest wypróbowanym instrumentem, który wykorzystuje przyrodę w celu uzyskania korzyści ekologicznych, gospodarczych i społecznych. I tak na przykład zamiast budowania infrastruktury przeciwpowodziowej zastosowanie zielonej infrastruktury mogłoby pozwolić naturalnym siedliskom podmokłym na wchłonięcie nadmiaru wody z ulewnych deszczów.
Zielona infrastruktura jest często tańsza i bardziej trwała niż rozwiązania alternatywne proponowane przez tradycyjną inżynierię lądową. Parki o znacznej różnorodności biologicznej, tereny zielone i korytarze świeżego powietrza mogą przyczynić się do złagodzenia skutków fali upałów letnich. Oprócz korzyści dla środowiska i zdrowia zielona infrastruktura niesie również wiele korzyści społecznych: tworzy nowe miejsca pracy i sprawia, że miasta stają się bardziej atrakcyjnym miejscem do życia i pracy. Przyczynia się również do rozwoju dzikiej flory i fauny, nawet w kontekście miejskim.
Zainicjowana strategia będzie koncentrować się na:
- wspieraniu zielonej infrastruktury w głównych obszarach polityki, takich jak rolnictwo, leśnictwo, ochrona środowiska, polityka morska i rybołówstwo, polityka regionalna i polityka spójności, łagodzenie zmiany klimatu i dostosowanie się do niej, transport, energia, zapobieganie klęskom żywiołowym i polityka gospodarowania gruntami. Do końca 2013 r. Komisja opracuje wytyczne wskazujące, w jaki sposób zielona infrastruktura może być włączona do realizacji polityki w tych obszarach w latach 2014-2020.
- rozwoju badań naukowych i poprawie jakości danych, wzmacnianiu podstaw wiedzy i promowaniu innowacyjnych technologii wspierających zieloną infrastrukturę.
- poprawie dostępu do finansowania dla projektów dotyczących zielonej infrastruktury — do 2014 r. Komisja, wspólnie z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym, utworzy unijny instrument finansowy w celu wspierania projektów dotyczących zielonej infrastruktury
- wspieraniu projektów dotyczących zielonej infrastruktury na szczeblu UE — do końca 2015 r. Komisja przeprowadzi badanie mające na celu ocenę możliwości rozwoju ogólnoeuropejskiej sieci zielonej infrastruktury.
Kolejne kroki
Do końca 2017 r. Komisja dokona przeglądu postępów w dziedzinie rozwoju zielonej infrastruktury i opublikuje sprawozdanie na temat wyciągniętych wniosków wraz z zaleceniami dotyczącymi przyszłych działań.
Krajobraz europejski ulega codziennie drastycznym przemianom wskutek rozdrobnienia, zmian i intensyfikacji użytkowania gruntów wynikających z nieprzerwanego rozwoju społecznego. Ekspansja miast oraz budowa dróg i infrastruktury energetycznej doprowadziły do degradacji cennych ekosystemów i ich podziału, co ma negatywne skutki dla ich siedlisk i mieszkających w nich gatunków oraz ogranicza przestrzenną i funkcjonalną spójność krajobrazu. Zdegradowane ekosystemy charakteryzują się mniejszym bogactwem gatunków i nie są w stanie oferować tego samego zakresu usług co zdrowe ekosystemy. Usługi te jednak mają bezpośrednie znaczenie dla naszej gospodarki, a inwestowanie w zieloną infrastrukturę ma w związku z tym sens z gospodarczego punktu widzenia.
Inwestycje w zieloną infrastrukturę charakteryzują się zazwyczaj wysoką stopą zwrotu. Na przykład w projekcie odnowy terenów zalewowych wzdłuż rzeki Łaby w Niemczech korzyści wynikające z przeniesienia grobli, inwestowania w dostosowaną do zagrożeń zalewowych gospodarkę rolną i budowy przepławki dla ryb są czterokrotnie wyższe niż koszt samej operacji. Rekreacja, ochrona przeciwpowodziowa oraz korzyści w zakresie emisji CO2, dla których nie określono wartości pieniężnej, przyczyniłyby się w jeszcze większym stopniu do zwiększenia wartości wyliczonych korzyści.
Elementy zielonej infrastruktury w środowisku miejskim, takie jak zielone dachy, parki i zielone drogi wpływają pozytywnie na zdrowie ludzi, pomagają rozwiązać problemy społeczne i zaoszczędzić energię, a także ułatwiają odpływ wody. Lepsze planowanie infrastruktury przyczynia się do bardziej efektywnej polityki mobilności i polityki budowlanej.
Więcej - http://ec.europa.eu/environment/nature/ecosystems/
Link do komunikatu i streszczenie dla obywateli:
http://ec.europa.eu/environment/nature/ecosystems/index_en.htm
Nowy komunikat prasowy wideo w sprawie zielonej infrastruktury znajduje się na stronie internetowej: