News

W 2005 r. minęło 20 lat od rozpoczęcia działalności Ośrodka Dokumentacji i Badań Dawnej Muzyki Polskiej - placówki o profilu badawczo - naukowym. Powołany przez dr. Tadeusza Maciejewskiego i włączony w strukturę Warszawskiej Opery Kameralnej przez dyrektora Stefana Sutkowskiego jest jedyną tego rodzaju placówką zajmującą się kompleksowo dokumentowaniem przeszłości muzycznej, rozpoznawaniem twórczości muzycznej w Polsce w zakresie muzyki polifonicznej, a także dostarczaniem nowego repertuaru zespołom działającym w ramach WOK, ze szczególnym uwzględnieniem festiwalu Ad hymnos ad cantus - Muzyka staropolska w zabytkach Warszawy. Priorytetowe kierunki działania ośrodka to: inwentaryzacja i mikrofilmowanie możliwie wszystkich zachowanych jeszcze w bibliotekach i archiwach (głównie kościelnych) zabytków muzycznych, rękopiśmiennych oraz starodruków, a także innych dokumentów odnoszących się do kultury muzycznej; zgromadzenie literatury naukowej dotyczącej przede wszystkim polskiej muzyki dawnej; wreszcie opracowanie kartotek: kompozytorskiej, kapel muzycznych, skryptów, proweniencji, incipitów tekstów, itp. Uzupełnieniem dokumentów jest pozyskiwanie mikrofilmów, fotokopii, kserokopii utworów polskich ze zbiorów obcych. Zadania te realizuje grono oddanych sprawie muzykologów i archiwistów: dr Tadeusz Maciejewski (kierownik ośrodka), Marta Pielech i do 1993 r. - Iwona Januszkiewicz- Rębowska. Dzięki nim udało się zinwentaryzować i skatalogować nuty takich ośrodków jak Staniątki, Barczewo, Święta Lipka, Wawel, Częstochowa, Mogiła, Lwów, Czerwińsk, Pilica, Krzeszów, Kłodzko, Sandomierz, Gniezno, częściowo Wrocław, Przemyśl, Grodzisk Wielkopolski, Warszawa, Poznań. Do tej listy należy dodać jeszcze kilkanaście miejscowości, w których znajdują się muzykalia czekające na opracowanie. W sumie kartoteka ośrodka liczy kilka tysięcy kart. Pozycje mikrofilmowane to ok. 25 tys. klatek negatywów, w wielu przypadkach jedynych śladów po istniejących kiedyś rękopisach. Pozycje najcenniejsze są transkrybowane, opracowywane pod względem wykonawczym i udostępniane do wykonania. W ten sposób przywrócono do życia kilkadziesiąt dzieł kompozytorów polskich i obcych, m.in. M. Mielczewskiego, S. Szarzyńskiego, J. Elsnera, G. Paisiella, G. Albertiniego, J. Engla. Głównym odbiorcą nowości jest wspomniany festiwal Ad hymnos ad cantus.