Prof. Leszek Kuźnicki ma o czym pisać. Sam jego życiorys zająłby niemało stron, gdyż jest człowiekiem niezwykle aktywnym intelektualnie, naukowo i społecznie. Ma też dar słowa. Posługuje się piękną polszczyzną i umie interesująco opowiadać o tym, czego był świadkiem.
Tak też napisał swoją Autobiografię - W kręgu nauki, wydaną (z licznymi ilustracjami i interesującymi przypisami) przez nieistniejące już dzisiaj Centrum Upowszechniania Nauki PAN.
Jak podaje we wstępie, "w drugiej połowie XX w. na drodze, która doprowadziła mnie do godności prezesa Polskiej Akademii Nauk, spotkałem osobiście wszystkich znaczących uczonych w Polsce. Poznałem wiele znamienitych uczelni i ośrodków badawczych na całym świecie, byłem lub jestem członkiem najważniejszych polskich, europejskich i światowych organizacji naukowych. Bez cienia megalomanii mogę więc potwierdzić, że mam o czym pisać".
Rzeczywiście, jest to bardzo ciekawa lektura - i dla tych, którzy PAN oraz środowisko naukowe znają od środka, jak i dla tych, którzy stykają się z nim poprzez teksty z gazet. W obu przypadkach satysfakcja czytelników winna być duża, gdyż autor Autobiografii znany jest z odwagi w głoszeniu poglądów, co jest rzadko spotykaną cechą Polaków.
Leszek Kuźnicki, Autobiografia. W kręgu nauki, Polska Akademia Nauk, Warszawa 2002