W serii Biblioteka Narodowa Wydawnictwo Ossolineum wydało Opowiadania wybrane Adolfa Rudnickiego w opracowaniu Józefa Wróbla.
Do literatury Adolf Rudnicki wchodził wraz z falą młodych poetów, prozaików i krytyków nazwanych pokoleniem 1910, niekiedy - tragicznym pokoleniem z wyraźnie zaznaczoną odrębnością i tożsamością pisarską. Po raz pierwszy tak szerokim strumieniem weszli wówczas do literatury twórcy wywodzący się ze środowisk społecznie upośledzonych - proletariusze, chłopi i Żydzi. Żydzi prosto z getta, wnoszący do literatury swoje problemy i adresujący tę literaturę nie tylko do czytelnika żydowskiego, ale i polskiego.
Rudnicki zadebiutował w 1932 r. powieścią psychologiczną „Szczury", a w parę miesięcy później - reportażowym zapisem z pobytu w wojsku - „Żołnierze" i te dwie perspektywy oglądu rzeczywistości - introspekcja oraz życiowy realizm przeplatały się w jego prozie do lat wojny (a także miłość - w opowiadaniu "Niekochana", zamieszczonym w zbiorze).
Po wojnie pisarz publikował opowiadania oraz dziennik „Niebieskie kartki", którego kolejne tomy przynosiły opowiadania w tonacji realistycznej, wierne tematowi miłości. Coraz bardziej jednak zmierzał pisarz ku opowiadaniom-parabolom, sięgając do przypowieści biblijnych, talmudycznych, żydowskiego folkloru, prozy Kafki. Obecnie, wraz z rozwojem badań nad holokaustem, Rudnicki jest odkrywany jako pisarz o autentycznym głosie świadka śmierci ginącego narodu.
W książce zamieszczono 13 opowiadań pisarza:Niekochana, Kartka znaleziona pod murem straceń, Piękna sztuka pisania, Wielki Stefan Konecki, Czysty nurt, Ginący Daniel, Wniebowstąpienie, Stara ściana, Lew świętej soboty, Uderzaj!, Ja, strudel, Ofiarowanie Izaaka, Panie, jeśli ci potrzebny jestem właśnie taki...
Adolf Rudnicki, Opowiadania wybrane, Ossolineum, Wrocław 2009, s. 379
oem software