Nauka i sztuka (el)
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 4725
Do 31 grudnia 2013 w Muzeum Kolejnictwa w Warszawie, a później na największych dworcach w kraju, można będzie oglądać wystawę plakatów o tematyce kolejowej.Jest to pierwsza w historii Muzeum Kolejnictwa ekspozycja dzieł plakatowych o tematyce kolejowej. Pomysłodawcą i komisarzem jest dr Anna Agnieszka Szablowska z Instytutu Sztuki PAN. Wystawa gromadzi prace (głównie z Muzeum Plakatu w Wilanowie) najznakomitszych twórców polskiej szkoły plakatu takich jak: Tadeusz Gronowski, Tadeusz Trepkowski, Jerzy Flisak, Wojciech Zamecznik, Waldemar Świerzy i wielu innych.
Plakat w swej artystycznej formie kształtował się niemal równolegle z rozwojem żelaznych dróg. Jako nowy wówczas gatunek plastycznej wypowiedzi stał się w świecie sztuki tym, czym kolej w świecie techniki. Jego skrótowy, symboliczny przekaz zapewniał szybką komunikację, niczym lokomotywa... Pociąg stał się inspiracją dla wielu artystów, plakat natomiast - formą reklamy połączeń kolejowych.Na wystawie można zobaczyć dzieła okolicznościowe, związane ze środowiskiem kolejarzy, a także dotyczące historii Muzeum Kolejnictwa, a nawet przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Zaprezentowane są ponadto plakaty filmowe z motywem kolejowym w tle.
Więcej - http://www.muzeumkolejnictwa.waw.pl/PL/Home/Default.aspx#
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 263
Do 6.12.24 w toruńskim Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu można oglądać wystawę obrazów z prywatnej kolekcji Wojciecha Fibaka pn. Nowe pokolenie i klasycy.
Najnowsza ekspozycja w Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu w Toruniu ma szansę stać się jednym z najważniejszych wydarzeń wystawienniczych sezonu letniego 2024 w kraju. Jest to bowiem pierwsza odsłona nowego oblicza jednej z najstarszych i najważniejszych prywatnych kolekcji sztuki współczesnej w Polsce.
Nie jest przesadą stwierdzenie, że dynamiczny rozwój rynku sztuki w naszym kraju zainicjował właśnie Wojciech Fibak i jego kolekcja École de Paris, pokazywana w kilkunastu muzeach i galeriach od końca lat 90. XX w. Wybitni kolekcjonerzy przyznają dzisiaj, że rozpoczęli swoją przygodę ze sztuką zainspirowani właśnie osiągnięciami Wojciecha Fibaka.
Na powierzchni 2000 m2 na pierwszym i drugim piętrze CSW znalazło się ponad 200 wybitnych obrazów i rzeźb artystów klasycznych oraz przedstawicieli Nowego pokolenia sztuki polskiej. Są wśród nich m.in. Andrzej Wróblewski, Jan Lebenstein, Magdalena Abakanowicz, Wojciech Fangor, Jerzy Nowosielski, Leon Tarasewicz, Izabella Gustowska, Teresa Pągowska, Jan Berdyszak i wielu innych klasyków współczesności.
Są także prace przedstawicieli średniego pokolenia: Wilhelma Sasnala, Marcina Maciejowskiego, Agaty Bogackiej, Jakuba Juliana Ziółkowskiego, Karola Radziszewskiego czy Aleksandry Waliszewskiej.
Jednak największą niespodzianką i atrakcją wystawy są prace nowego pokolenia autorstwa Ewy Juszkiewicz, Karoliny Jabłońskiej, Agaty Kus, Agaty Słowak, Martyny Czech, Mikołaja Sobczaka, Emilii Kiny, Tomasza Kręcickiego i innych.
To ich obrazy są w tej chwili najbardziej poszukiwane przez kolekcjonerów, prezentowane na licznych wystawach w kraju i za granicą, wygrywają aukcje i rankingi, wzbudzają najwięcej emocji.
W kolekcji Wojciecha Fibaka znalazły się dzieła czołowych artystek i artystów nowego pokolenia.
Wystawa pokazuje obok siebie obrazy klasyków i przedstawicieli nowej generacji – te zderzenia często zaskakują, ale też zastanawiają i ujawniają nieoczywiste powiązania: zbliżone konteksty i kontynuację wątków, a jeśli nie dosłownie kontynuację, to przynajmniej świadomość więzów łączących artystów różnych pokoleń.
Przed 30 laty Wojciech Fibak zainicjował w Polsce swoistą modę na kolekcjonowanie, przede wszystkich uznanych twórców polskich z kręgu École de Paris. Dzisiaj zajmuje go twórczość nowego pokolenia i choć moda na tę sztukę trwa już od kilku lat, to kolekcja Fibaka w pewien sposób podsumowuje i porządkuje to zjawisko.
Krzysztof Stanisławski, kurator wystawy.
Za: https://csw.torun.pl/csw/wystawa-nowe-pokolenie-i-klasycy-z-kolekcji-wojciecha-fibaka-45561/
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 135
Nie pytaj o Polskę – taki tytul nadano wystawie prac kilkudziesięciu polskich artystów współczesnych pokazywanych w CSW w Toruniu. Wystawę można oglądać do 25.05.25.
Kolekcje Katarzyny Szafrańskiej i Wojciecha Szafrańskiego obejmują w sumie około tysiąc prac, z czego ok. pięćset dzieł nowoczesnej i współczesnej sztuki polskiej. Znajduje się w niej klasyka (m.in. Henryk Stażewski, Andrzej Wróblewski, Tadeusz Kantor, Wojciech Fangor, Maria Jarema, Jadwiga Maziarska), ekspresja lat 80. (Ryszard Grzyb, Jarosław Modzelewski, Edward Dwurnik), sztuka krytyczna z dekady lat 90. (Zbigniew Libera), jak i dzieła najmłodszej generacji (Karolina Jabłońska, Martyna Czech), by wymienić tylko kilka istotniejszych nurtów i postaci. W ramach każdej z kolekcji figuracja spotyka się z abstrakcją, a różnorodność ta jest dodatkowo potęgowana obecnością rozmaitych mediów: malarstwa, rzeźby, obiektów, fotografii, instalacji, kolaży…
Głównymi atutami kolekcji Katarzyny Szafrańskiej i Wojciecha Szafrańskiego – obok plejady doskonałych nazwisk – są jednak również dwa inne aspekty: po pierwsze często nieoczywisty dobór dzieła danej artystki lub artysty, po drugie pewnego rodzaju uderzająca wręcz spójność tematyczno-ikonograficzna. Kolekcjonowane dzieła składają się bowiem na wielofasetową opowieść o Polsce, polskim społeczeństwie i polskiej sytuacji historyczno-politycznej w XX i XXI wieku, o naszych narodowych słabościach, skłonnościach i tradycjach. Stąd tytuł wystawy w CSW w Toruniu, nawiązujący do jednego z najsłynniejszych utworów Grzegorza Ciechowskiego – Obywatela G.C., który analizuje w nim swoją trudną miłość do Polski. Katarzyna Szafrańska i Wojciech Szafrański ten afekt całkowicie podzielają, a następująca zwrotka utworu Ciechowskiego idealnie oddaje postawę każdego z nich jako kolekcjonerów:
Nie pytaj mnie, dlaczego jestem z nią
Nie pytaj mnie, dlaczego z inną nie
Nie pytaj mnie, dlaczego myślę, że
Że nie ma dla mnie innych miejsc
Kiedy jednak jako kuratorka pytam: dlaczego?, tym intensywniej rozpoznaję w tej części kolekcji fascynujące wątki tematyczne, które – zazwyczaj krytycznie, a także i prześmiewczo – odnoszą się do polskiego patriotyzmu i katolicyzmu, tradycji i tzw. świętości narodowych, roli religii i Kościoła, polskiej pruderii i obyczajowego konserwatyzmu, bogactwa, kryzysów i biedy, seksizmu, nieustannego uwikłania w Historię i celebrowanie rocznic, lecz także wskazują na zabarwioną feministycznie emancypację kobiet, kwestie queerowe czy zadają pytania o horyzont wolności oraz rolę sztuki w kraju takim jak Polska. Kolekcja skrzy się od celnych artystycznych komentarzy dotyczących fenomenu zwanego polską tożsamością narodową oraz politycznych perypetii naszego kraju. To krzywe zwierciadło, w którym odbija się nasza własna mentalność, co tym bardziej potwierdza, że kolekcja każdego z nich jest niezwykle konsekwentnie prowadzona: z ogromnym wyczuciem sztuki i momentów historycznych, a także z głęboką (auto)ironią.
Narracja wystawy w CSW w Toruniu bazuje na cytatach ze słynnych polskich piosenek m.in. Kultu, Danuty Rinn, Alicji Majewskiej, Skaldów, Republiki i Obywatela G. C., T. Love, Chłopców z Placu Broni czy Marii Peszek. Jest budowana w taki sposób, by zupełnie na nowo kontekstualizować dzieła z kolekcji Katarzyny i Wojciecha Szafrańskich, kreując – często zaskakujące i kontrowersyjne – dialogi i relacje z innymi dziełami, z którymi nigdy wcześniej w ramach klasycznej historii sztuki nie mogły się spotkać. Moje kuratorskie spojrzenie opiera się zatem na przewrotnym, zawartym w tytule wystawy założeniu „Nie pytaj o Polskę”, ponieważ każdą pracą z osobna oraz ich nieoczekiwanymi zestawieniami, nawiązującymi do tekstów piosenek, nie robimy nic innego jak właśnie nieustannie pytamy o Polskę.
Marta Smolińska, kuratorka wystawy
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 1903
W Galerii Wystaw Czasowych Muzeum Nadwiślańskiego w Kazimierzu Dolnym do 24.07.16 można oglądać wystawę pt. "Aby to piękno służyło innym... Kolekcja Olgi i Tadeusza Litawińskich". Jest to jedna z najcenniejszych prywatnych kolekcji sztuki powstałych w Polsce w XX w.
Tadeusz Litawiński (1902-1986), inżynier budownictwa, kolekcjoner i znawca sztuki, urodził się w Krakowie-Podgórzu. Studia odbył w rodzinnym mieście na Wydziale Architektury przy Akademii Sztuk Pięknych. W czasach studenckich zaczął rozwijać swoją pasję zbieracką i wówczas też zakupił pierwsze obrazy w krakowskich antykwariatach. Prawdziwy rozkwit kolekcji nastąpił jednak po roku 1928, kiedy to Litawiński zamieszkał na stałe w Zakopanem.
Budowanie kolekcji, w której znalazły się przede wszystkim obrazy artystów polskich z przełomu XIX i XX wieku, ale także dzieła mistrzów włoskich, francuskich i flamandzkich, przerwał wybuch drugiej wojny światowej. Większość dzieł sztuki zarekwirowało gestapo, reszta uległa dewastacji.
Litawiński rozpoczął odbudowywanie zbiorów po powrocie do Zakopanego po wojennej zawierusze. Tym razem obok obrazów malarzy polskich zaczął gromadzić również cenne przykłady wyrobów rzemiosła artystycznego, w tym ceramiki, sreber, brązów i szkła.
Apogeum rozwoju kolekcji przypadło na lata 1960-1973, kiedy to Litawiński dokonywał największej ilości zakupów. Ostatecznie zakopiańska kolekcja przybrała wszechstronny, wielodziałowy charakter, a jej wyraźnym rysem było zamiłowanie właściciela do dzieł o tematyce podhalańskiej.
Pretekstem do zaprezentowania ciągle mało znanej, a niezwykle cennej kolekcji Olgi i Tadeusza Litawińskich, jest przypadająca w tym roku 30. rocznica przekazania jej do KUL. Kolekcjonerzy postanowili podarować swój dorobek Uniwersytetowi, „aby to piękno, które stanowiło sens ich życia, które tak bardzo kochali, służyło innym, a przede wszystkim adeptom i miłośnikom sztuki jako materiał pomocniczy w studiach na KUL”.
W zbiorach Uniwersytetu znalazło się około 70% obiektów z zakopiańskiej kolekcji. Pozostałe uległy rozproszeniu jeszcze za życia kolekcjonerów.
Założeniem wystawy jest możliwie pełna rekonstrukcja historycznej kolekcji w oparciu o zbiory muzealne KUL, zasoby polskich muzeów oraz kolekcjonerów prywatnych. Na wystawie zgromadzono obrazy tak wybitnych malarzy jak: Olga Boznańska, Cécile Chalus, Stanisław Chlebowski, Wojciech Fleck, Maurycy Gottlieb, Jacek Malczewski, Rafał Malczewski, Piotr Michałowski, Antoni Piotrowski, Władysław Skoczylas, Włodzimierz Tetmajer, Stanisław Tondos czy Leon Wyczółkowski.
Wystawie kolekcji Litawińskich towarzyszy prezentowana równolegle w Oddziale Kamienica Celejowska wystawa pt. "Galeria Wojciecha Flecka. Niespełnione marzenie Tadeusza Litawińskiego".
Pokazano na niej ponad 50 prac Wojciecha Ottona Flecka (1903-1972), pochodzących ze zbiorów muzealnych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. Dzieła artysty trafiły do KUL w 1987 r. z Zakopanego, jako dar Olgi Litawińskiej. Donatorka przekazała Uniwersytetowi bogaty zbiór prac zgromadzony przez męża, który był miłośnikiem i mecenasem twórczości Flecka.
Wystawa wzbogacona została prezentacją 27 prac ze zbiorów Ewy i Pawła Bogutów, prywatnych kolekcjonerów i mecenasów sztuki. Zestawienie ze sobą tych dwóch ważnych kolekcji pozwoli poznać i w pełni docenić walory oryginalnej i różnorodnej twórczość Wojciecha Flecka, wybitnego kolorysty i pejzażysty, absolwenta warszawskiej ASP, ucznia Karola Tichego, Władysława Skoczylasa i Wojciecha Jastrzębowskiego. Będzie także symbolicznym spełnieniem niezrealizowanych planów Tadeusza Litawińskiego, który marzył o założeniu stałej Galerii Wojciecha Flecka.
Część wystawy została przygotowana z myślą o osobach z dysfunkcjami wzroku. Repliki niektórych eksponatów zostały opracowane w druku 3D oraz metodą tyflografiki. Dodatkowo stworzono opisy w audiodeskrypcji do wybranych dzieł.
Więcej - http://www.mnkd.pl/aby-to-piekno-sluzylo-innym-kolekcja-olgi-i-tadeusza-litawinskich