Nagroda im. Jerzego Kuryłowicza (przyznawana corocznie od 2003 roku w wysokości 5 tys. zł) jest uhonorowaniem najlepszego przekładu książki z dziedziny nauk matematyczno-przyrodniczych oraz technicznych. Nagroda przyznawana jest corocznie od 2003 roku.
Nagrodę za rok 2006 przyznano:
Piotrowi Rączce za przekład pracy „Mechanika klasyczna” tomy 1,2 Johna R. Taylora (Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006)
Katarzynie Marczewskiej za przekład pracy „Historia powszechna cyfr. Tom 2” Georgesa Ifraha (W.A.B. 2006).
Postanowiono również przyznać dwa wyróżnienia dla:
Ewy L. Łokas i Bogumiła Bienioka za przekład książki „Wszechświaty równoległe” Michio Kaku (Prószyński, 2006)
Doroty Sutkowskiej, tłumaczki książki „Noworoczny podarek o sześciokątnych płatkach śniegu” Johannesa Keplera (Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2006)
Katarzyna Marczewska jest absolwentką filologii romańskiej UW, tłumaczem literatury francuskiej oraz lektorem języka francuskiego w PAN. Współpracuje z Instytutem Badań Literackich PAN przy przygotowaniu wydania krytycznego „Prelekcji paryskich Mickiewicza”. Jej dorobek translatorski obejmuje m.in. przekłady książek: Jacquesa Le Gofa „Ludwik Święty” (2001), Rolanda Edighoffera „Różokrzyżowcy” (1998), Madelaine Hours-Miedan „Kartagina” (1998) oraz Jeana Charlesa Gille-Maisaniego „Adam Mickiewicz. Człowiek i dzieło” (1996) i „Adam Mickiewicz człowiek” (1987). Ponadto tłumaczyła pojedyncze zeszyty „Historii świata” dla Editions Spotkania i artykuły z dziedziny teorii literatury.
Piotr Rączka jest doktorem fizyki teoretycznej, adiunktem w Instytucie Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Warszawskiego. Zainteresowania naukowe: fizyka silnych oddziaływań cząstek elementarnych, kwantowa teoria pola, chromodynamika kwantowa. Zainteresowania osobiste: komputery i oprogramowanie. Jego dorobek translatorski obejmuje m.in. tłumaczenie „Objaśnienia Wszechświata. Fizyka w XXI wieku” Johna M. Charapa (2006), a także „Naszego kosmicznego domu” Martina Reesa (2006), L.C. McDermotta, P.S. Shaffera, M.L. Rosenquista „W poszukiwaniu praw fizyki” t.1 i 2 (2000) oraz encyklopedii „Lokomotywy” (2005) i „Motocykle” (2003), jak również „II wojna światowa. Encyklopedia uzbrojenia” (2000).
Bogumił Bieniokjest absolwentem Politechniki Śląskiej w Gliwicach (informatyka). Zawodowo zajmuje się zarządzaniem projektami informatycznymi i realizacją oprogramowania. Wspólnie z żoną Ewą L. Łokas przetłumaczył 15 publikacji, m.in.: Briana Greene`a „Struktura kosmosu. Przestrzeń, czas i struktura rzeczywistości” (2005) i „Piękno Wszechświata. Superstruny, ukryte wymiary i poszukiwanie teorii ostatecznej” (2001), Alana Lightmana „Światło z przeszłości. Dzieje kosmologii współczesnej” (2001), Roberta Hazena „Dlaczego czarne dziury nie są czarne?” (2001), Andrew Liddle`a „Wprowadzenie do kosmologii współczesnej” (2000), Alana H. Gutha „Wszechświat inflacyjny. W poszukiwaniu nowej teorii pochodzenia kosmosu” (2000), Kitty Ferguson „Czarne dziury, czyli uwięzione światło” (1999), Martina Reesa „Przed początkiem. Nasz Wszechświat i inne wszechświaty” (1999), Michio Kaku „Hiperprzestrzeń. Naukowa podróż przez wszechświaty równolegle, pętle czasowe i dziesiąty wymiar” (1995, wyd. II 2005)
Ewa L. Łokas jest absolwentką Uniwersytetu Jagiellońskiego (fizyka). Pracując w Centrum Astronomicznym PAN W Warszawie uzyskała stopień dr hab. nauk fizycznych w dziedzinie astronomii. Autorka licznych publikacji w renomowanych czasopismach naukowych. Zawodowo zajmuje się problemem formowania się struktury wieloskalowej i ciemną materią.
Dorota Sutkowska jest filologiem klasycznym, wykładowcą w Instytucie Filologii Klasycznej UW. Jednocześnie należy do tych nielicznych wyczynowych znawców greki i łaciny, którzy starają się przybliżyć współczesnemu czytelnikowi przebogatą, wciąż niedostatecznie znaną naukową literaturę łacińską, która leży u podstaw rozwoju naszej cywilizacji. Jest tłumaczką innego dzieła Johannesa Keplera „Sen, czyli wydane pośmiertnie dzieło poświęcone astronomii księżycowej” (2004) oraz pracy Macieja Kazimierza Sarbiewskiego „Księga epigramatów” (2003).
* * *
Patron nagrody,Jerzy Kuryłowicz (1925 - 2002), chemik, syn wybitnego polskiego językoznawcy Jerzego Kuryłowicza, współpracował jako redaktor i tłumacz z największymi wydawnictwami edukacyjnymi i naukowymi w Polsce: Państwowym Wydawnictwem Technicznym, Państwowym Wydawnictwem Naukowym, Wiedzą Powszechną, Wydawnictwami Szkolnymi i Pedagogicznymi, ostatnio z wydawnictwami MAC – Edukacja i Prószyński i S-ka.
Jego translatorski dorobek obejmuje przekłady z języka angielskiego, niemieckiego, rosyjskiego, francuskiego i czeskiego ponad 60 książek naukowych i popularnonaukowych, m.in. „Chemii fizycznej” Gordona M. Barrowa (1971), „Chemii popularnej” Joachima Rudolpha (1977), „Zarysu biochemii” Petera Karlsona (1987), „Wielkich eksperymentów naukowych” Rom Harre`a (1991), „Chemii nieorganicznej” F. Alberta Cottona, Geoffreya Wilkinsona i Paula L. Gausa (1995) i „Historii chemii” Williama H. Brocka (1999).
News
Nagroda im. Jerzego Kuryłowicza
- Odsłon: 3103