Po 15 latach ukazało się drugie wydanie, uzupełnione, zarysu Historii literatury jidysz autorstwa Chone Shmeruk pod redakcją Moniki Adamczyk-Garbowskiej oraz Eugenii Prokop-Janiec w Wydawnictwie Ossolineum. Literatura w języku żydowskim zwanym jidysz przenosiła się z kraju do kraju, razem z wędrującymi Żydami. Powstała na obszarach niemieckojęzycznych w średniowieczu do XI w., by od wieku XVI stać się językiem porozumiewania się Żydów w Europie, Bliskim Wschodzie, Kairze, USA, Australii, krajach Ameryki Południowej. Do największych osiągnięć literatury w języku jidysz do końca XVIII w. Należy piśmiennictwo powstałe we Włoszech w wieku XVI. Do tej literatury wnieśli niemało także Żydzi polscy, bo najpopularniejszą księgę w tym języku - Cene urene - parafrazę Pięcioksięgu napisaną dla kobiet. Księga ta powstała prawdopodobnie w okolicach Lublina, w Janowie Lubelskim i dotychczas miała 250 wydań. Zarys Historii literatury jidysz to zapis wykładów wygłoszonych w Instytucie historii Uniwersytetu Warszawskiego i Zakładzie Historii Kultury Żydów w Polsce UJ - ilustrowany zabytkami piśmiennictwa w jidysz oraz wzbogacony bibliografią i skorowidzem nazwisk.
Chone Shmeruk, Historia literatury jidysz, Ossolineum, Wrocław 2007, s.166