Nauka i sztuka (el)
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 1215
Do 31 marca 2019 w Pawilonie Czterech Kopuł – oddziale Muzeum Narodowego we Wrocławiu można oglądać prace artystów Grupy Krakowskiej 1932–1937.
Grupa Krakowska to jedno z najciekawszych polskich ugrupowań artystycznych XX w. Formalnie zawiązała się w 1933 r., a jej członkami byli studenci krakowskiej ASP.
Połączyły ich wspólne przekonania, krytyka akademickich metod nauczania, zainteresowanie europejską i polską sztuką awangardową, a także zaangażowanie polityczne.
Trzon grupy tworzyli: Aleksander Sasza Blonder, Berta Grünberg, Franciszek Jaźwiecki, Maria Jarema, Leopold Lewicki, Adam Marczyński, Stanisław Osostowicz, Bolesław Stawiński, Jonasz Stern, Eugeniusz Waniek, Henryk Wiciński i Aleksander Radziewicz-Winnicki.
Na wystawie można zobaczyć prawie 300 prac: rysunki, grafiki, a także obrazy i rzeźby – tradycyjne gatunki malarstwa, jak pejzaż i martwa natura, oraz prace o charakterze abstrakcyjnym. Pojawia się też tematyka społeczna oraz projekty scenografii i kostiumów teatralnych.
Prace te ilustrują wielotorową twórczość Grupy Krakowskiej. Ujawnia ona nie tylko piętno sztuki mistrzów akademickich i wpływ malarstwa artystów z kręgu Komitetu Paryskiego, ale przede wszystkim recepcję sztuki awangardowej. 
Członkowie grupy uwikłani w politykę utożsamiali swą twórczość z pojęciem „sztuki rewolucyjnej” i utopijną ideą przekształcania życia poprzez sztukę.
Istotnym aspektem w ich twórczości były motywy lokalnej kultury. Wychowani na Kresach poznali klimat rodzimych miasteczek i życia ich mieszkańców. Inspirowane nimi prace ilustrują byłą wielokulturową tradycję tych ziem.
Istotną rolę w działalności grupy odegrały zażyłe kontakty członków grupy z Leo¬nem Chwistkiem, który zaszczepił im zainteresowanie odkrywaną w tym czasie sztuką naiwną i prymitywną.
Artyści współpracowali też z Władysławem Strzemińskim, grupą a.r. (artyści rewolucyjni) z Łodzi i lwowskim stowarzyszeniem artes.
Odrębnym rozdziałem ich aktywności artystycznej była współpraca z krakowskim Teatrem Artystów Cricot, dla którego projektowali oprawę plastyczną realizowanych w nim sztuk teatralnych.
Kurator: Barbara Ilkosz
Wystawa realizowana we współpracy z Muzeum Narodowym w Krakowie.
Więcej - https://mnwr.pl/grupa-krakowska-1932-1937/
- Autor: red.
- Odsłon: 5320
Do 26 grudnia 2010 w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie można oglądać wystawę „Na drogach duszy. Gustav Vigeland a rzeźba polska ok. 1900".
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 2797
W Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski można do 19 sierpnia oglądać wystawę prac Haruna Farockiego. Harun Farocki pierwszy raz w Warszawie. 
Wystawa i retrospektywa filmów to pierwsza w Polsce tak obszerna prezentacja prac Haruna Farockiego - niemieckiego twórcy, należącego do grona najciekawszych artystów współczesności. Od lat 60. XX wieku realizuje filmy dokumentalne, będąc równocześnie aktywnym krytykiem i teoretykiem, a od lat 90. tworzy wideoinstalacje w przestrzeniach najważniejszych galerii świata. Jego prace koncentrują się na analizie rzeczywistości, łącząc ją z refleksją nad współczesną wizualnością. Głównym elementem wystawy jest Deep Play (2007) - dwunastokanałowa instalacja stworzona dla Documenta 12, w której Farocki, wykorzystuje materiały relacji telewizyjnej z finału Mistrzostw Świata w piłce nożnej, tworząc wielowymiarowy dokument spektaklu. Na wystawie znajdują się również prace z cyklu Poważne Gry (Ernste Spiele, I, III i IV, 2009-2010), odnoszące się do wykorzystywania symulacji komputerowych w treningu i terapii amerykańskich żołnierzy.
Motywem powracającym przez cały okres twórczości Haruna Farockiego jest krytyka wojny. Instalacja zrealizowana na podstawie jednego z jego pierwszych filmów Ogień nie do ugaszenia (Nicht löschbares Feuer, 1969), protestu przeciwko wojnie w Wietnamie, analizuje pokrewieństwo pomiędzy produkcją a destrukcją. Temat wojny podejmuje również najnowsza praca Farockiego - zrealizowana wspólnie z Antje Ehmann w technice found footage instalacja Retoryka wojny (Tropen des Krieges, premiera w Berlinie, w listopadzie 2011), poświęcona analizie filmowych przedstawień konfliktów zbrojnych.
Zainteresowanie historią przekazu wizualnego pojawia się też w starszej pracy O konstrukcji filmów Griffitha (Zur Bauweise des Films bei Griffith, 2006) - traktacie Farockiego o technikach montażowych stosowanych w filmach D. W. Griffitha. Na wystawie znajduje się również autotematyczna instalacja Cięcie (Schnittstelle, 1995) - pierwsza praca Farockiego zrealizowana na potrzeby przestrzeni wystawienniczej, refleksja nad twórczością dokumentalną artysty. Katalog towarzyszący wystawie jest pierwszą w języku polskim publikacją tekstów Haruna Farockiego, a także najważniejszych tekstów poświęconych jego twórczości, w tym również tekstów zagranicznych, nietłumaczonych dotąd na język polski. Więcej www.csw.art.pl
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 2758
Do 20 grudnia w Pracowni Pałacu pod Baranami w Krakowie można oglądać wystawę prac Władysława Hasiora.
Prace Hasiora nie były prezentowane w Krakowie na indywidualnej wystawie od 1963 roku.
Artysta nawiązywał w swej twórczości do najnowocześniejszych prądów artystycznych (surrealizm, nowy realizm, rzeźba abstrakcyjna), które przeplatał elementami rzemiosła ludowego. Znacznie wyprzedzał swoją epokę i nawet dzisiaj nie zawsze jest rozumiany. Bywa nazywany prekursorem polskiego pop-artu. Jego prace były eksponowane w wielu ważnych muzeach i galeriach na całym świecie.
Twórczość Hasiora to sojusz jego wyobraźni i użytych do ich stworzenia przedmiotów codziennego użytku. Sam mówił o tym w ten sposób: Używam materiałów, które coś znaczą. Każdy przedmiot ma swój sens, a złożone dają aforyzm. Aforyzm jest bardzo podobny do prawdy, ale nie jest samą prawdą. Działalność artystyczną uważam za prowokację: intelektualną, twórczą.
Hasior prawie całe swoje życie był związany z Małopolską, co ma znaczenie dla organizatorów, którym zależy na prezentowaniu sztuki wyłącznie polskiej, tym lepiej lokalnej. Na wystawie jest prezentowanych kilkanaście prac artysty, wśród nich znajdą się unikatowe sztandary. Wszystkie eksponaty pochodzą z prywatnych kolekcji i nie można ich oglądać na co dzień. Pokazane są również fotografie pomników, a właściwie ogromnych plenerowych instalacji Hasiora, rozsianych po całym kraju. Wszystko to jest przeplatane multimedialnymi pokazami i wzbogacone wydrukowanymi cytatami artysty na temat sztuki i nie tylko.
Organizatorzy wystawy - Fundacja Jana Potockiego NEA, Fundacja Dell’arte