Nauka i sztuka (el)
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 472
LemPress to Międzynarodowa wystawa prac typograficznych poświęconych Stanisławowi Lemowi, którą można będzie oglądać od 7 do 31 marca 2024 roku w Willi Sixta w Bielsku-Białej. Plakaty inspirowane twórczością Stanisława Lema pochodzą z artystycznych pracowni typograficznych z różnych zakątków Europy.
Wystawa LemPress to efekt międzynarodowego projektu typograficznego, który został zrealizowany z okazji setnej rocznicy urodzin Stanisława Lema, pisarza science fiction, filozofa oraz krytyka. Projekt ma na celu zwrócenie uwagi na wartości związane z drukiem tradycyjnym, z literą, przybliżenie historii zanikającego rzemiosła, jakim są techniki składu i druku ręcznego oraz promocję techniki letterpress.
Letterpress to inaczej druk typograficzny, metoda druku wypukłego – jedna z najstarszych technik drukarskich. Odbywa się z dużym udziałem pracy ręcznej, warsztatowej i umożliwia druk na nietypowych podłożach takich jak chłonne papiery czerpane czy też mięsiste papiery bawełniane. Tłoczenie i druk na tego typu materiałach daje niepowtarzalny, unikatowy efekt – nieporównywalny z powszechnym obecnie drukiem cyfrowym i offsetowym.
Stanisław Lem – pisarz, futurolog i eseista, jest najczęściej tłumaczonym polskim autorem i jednym z najbardziej znanych twórców literatury science fiction na świecie. Jego książki zostały przetłumaczone na 41 języków i osiągnęły łączny nakład ponad 30 mln egzemplarzy. Książki Lema łączą w sobie analizy społeczne ze złożoną i atrakcyjną fabułą, w której naukowe rozważania przeplatane są futurystycznymi domysłami.
Efektem projektu Lempress jest wystawa prac twórców z Polski, Niemiec, Holandii i Wielkiej Brytanii, którzy brali w nim udział w roku 2020 i 2021. Wykonane plakaty inspirowane były twórczością Lema.
Artyści przygotowali plakaty tradycyjnymi technikami drukarskimi, wykorzystując metalowe i drewniane czcionki. Druk ręczny pozwolił twórcom na eksperymentalne zastosowanie słowa jako wizualnego przedstawienia ponadczasowych myśli oraz upamiętnienia twórczości Stanisława Lema.Ciekawe rozwiązania typograficzne prac pobudzają wyobraźnię oraz skłaniają do refleksji.
Wystawa pokazywana była w wielu miejscach w Polsce m.in.: w BWA w Pile, w Muzeum Książki Artystycznej w Łodzi, w Galerii Stary Ratusz w Olsztynie, Domu Słów w Lublinie.
Kurator: Tomek Ratajczak
Więcej - https://galeriabielska.pl/wystawa/lempress-wystawa-projektow-typograficznych
- Autor: Igor Strojecki
- Odsłon: 3119
Od 22 lutego do 1 kwietnia 2012 w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi oglądać można wystawę fotografii Leona Barszczewskiego – podróżnika i badacza krajów Wschodu.
Leon Barszczewski (1849-1910) – wybitny podróżnik, fotograf i badacz krajów Wschodu pochodził z polskiej rodziny patriotycznej. W wyniku represji po powstaniu styczniowym wcielony został do szkoły kadetów w Kijowie i w późniejszym okresie życia związany był ze służbą wojskową w carskiej Rosji.
Pod wpływem malarza Nikołaja Osipowa do swoich wielu zainteresowań, jak tworzenie zbiorów owadów, kamieni, zielników, dołączył fotografowanie. W latach 1876–1897 odbywał liczne wyprawy do różnych krain Turkiestanu, chanatów Buchary, Badachszanu i Darwazu oraz do granic Afganistanu, podczas których opracowywał mapy, badał szlaki komunikacyjne pogranicza z Chinami i Afganistanem, a także obserwował stosunki społeczne i polityczne. Był prekursorem badań archeologicznych w Afrasiabie, starożytnej Samarkandzie.
Zorganizował i był uczestnikiem co najmniej 20 wypraw. W niektórych miejscach pojawił się jako pierwszy Europejczyk. W prowadzonych przez Barszczewskiego dziennikach podróży znajdują się zapiski dotyczące obserwacji przyrodniczych: botanicznych, zoologicznych, geograficznych i geologicznych. Wśród jego największych osiągnięć, obok odkryć złóż rud metali i kamieni szlachetnych (w tym złota i diamentów), są także pionierskie badania lodowców w Górach Zerawszańskich i Hisarskich, dzięki którym zyskał miano wybitnego glacjologa i pierwszego polskiego badacza lodowców Azji. 
Zasługi Barszczewskiego sprawiły, że wybrany został na członka Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego oraz Moskiewskiego Towarzystwa Badaczy Przyrody. Zbierane w trakcie wypraw okazy przyrodnicze, archeologiczne i etnograficzne złożyły się na utworzone przez niego Muzeum w Samarkandzie.
Zafascynowany możliwościami fotografii, Barszczewski nie rozstawał się w trakcie wypraw z aparatem fotograficznym, używając go jako narzędzia do dokumentacji, jak i zapisu dostrzeżonych rzeczy. Jego starania znalazły uznanie wśród specjalistów i zostały nagrodzone na wystawach fotograficznych złotymi medalami – w 1895 roku w Paryżu za fotografie lodowców azjatyckich oraz w 1901 roku w Warszawie za widoki miejscowości i portrety mieszkańców Azji. Mieszkał w Samarkandzie i przebywał w Azji Środkowej przez 20 lat, prowadząc prace z zakresu kartografii, opisując niejednokrotnie tereny, które były przysłowiowymi „białymi plamami”, prowadził badania z zakresu etnografii, zoologii, botaniki i archeologii.
Po zakończeniu służby w Azji Środkowej został przeniesiony do Siedlec, gdzie w roku 1904 ufundował Szkołę Handlową dla dziewcząt (obecne jest to II Liceum Ogólnokształcące im. Św. Królowej Jadwigi). Wziął udział w wojnie rosyjsko-japońskiej. W 1906 roku w stopniu pułkownika przeszedł w stan spoczynku. Zmarł tragicznie 22 marca 1910 roku w Częstochowie.
Na wystawie w Łodzi ekspozycja zdjęć Leona Barszczewskiego uzupełniona została o tkaniny z Azji Centralnej z kolekcji Centralnego Muzeum Włókiennictwa.
Igor Strojecki – prawnuk
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 479
W warszawskim Państwowym Muzeum Etnograficznym do 11.02.24 czynna jest wystawa prac Leona Kudły (1879 - 1964) - rzeźbiarza uznanego za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli sztuki nieprofesjonalnej w powojennej Polsce.
Prace Leona Kudły stanowią zapis kulturowego fenomenu, którym był rozkwit sztuki nieprofesjonalnej w powojennej Polsce. Zjawisko to przedstawiano zazwyczaj jako samorodne i niezapośredniczone, w rzeczywistości zrodziło się i trwało pod wpływem aktywności, mecenatu kolekcjonerów i miejskich mód kulturowych.
Prace artysty, które są zaprezentowane na wystawie pochodzą z kolekcji PME, na uwagę zasługuje część obiektów należąca do depozytu MMW. Prace stanowiły część kolekcji z pracowni rzeźbiarza Karola Tchorka – wieloletniego przyjaciela Leona Kudły. Artysta w powojennej Polsce był uznawany za wpływowego marszanda i animatora życia artystycznego. Krytycy przedstawiali go jako „odkrywcę”, „opiekuna”, „dobrodzieja” i propagatora twórczości Kudły. Karol Tchorek był silnie związany z pracami przechowywanymi na Smolnej, należały do jego ulubionych i za życia nie chciał ich przekazać ani sprzedać Muzeum.
O artyście
Urodzony we wsi Świerże Górne koło Kozienic, Leon Kudła, zaczął rzeźbić na warszawskim Powiślu, gdzie pracował na poczcie i prowadził rodzinny sklep. Pomimo sukcesu pierwszych wystaw wrócił w rodzinne strony. Tam, z topolowego drewna, tworzył figury świętych i przeskalowane ptaki o monumentalnych bryłach. Postać Kudły była często zestawiana przez krytyków z Nikiforem – duet przedstawiano jako „najwybitniejszych” wśród polskich artystów naiwnych.
https://ethnomuseum.pl/wystawy/prymityw-z-powisla-leon-kudla-1879-1964/
- Autor: Katarzyna Bik
- Odsłon: 1885
Przed wejściem do Muzeum Narodowego w Krakowie powstała instalacja malarska Leona Tarasewicza, którą można oglądać do 13.09.15.
"Marzy mi się obraz, w którym mógłbym całkowicie się zanurzyć" - powiedział kiedyś Leon Tarasewicz i w 2005 roku zbudował w Galerii Sztuki Polskiej XX wieku w MNK instalację przestrzenną, stwarzając iluzję zanurzenia się w malarstwie. W 10. urodziny tej galerii na placu przed Gmachem Głównym, w ramach Muzeum Forum, powstała olbrzymia konstrukcja Tarasewicza o powierzchni 200 metrów kwadratowych, która kryje w sobie niezwykły labirynt.
Instalacja składa się z kilku rzędów pomalowanych w kolorowe pasy słupów odbijających się w lustrach. Wchodząc do środka - jakby wchodzi się w obraz. Odnosi się wrażenie, że malarstwo "biegnie" w nieskończoność, działając kolorami na wszystkie zmysły...
Leon Tarasewicz wykonał tę pracę we wrześniu 2011 roku na kieleckim Placu Artystów. To dotychczas największa realizacja artysty w przestrzeni publicznej. Instalacja powstała z inicjatywy Tomasza Tworka, kolekcjonera sztuki, prezesa firmy Dorbud S.A., który w całości sfinansował jej realizację. Swoją kolekcję prezentuje on w odrestaurowanym BRISTOL Art & SPA Sanatorium w Busku Zdroju.
Dotychczas realizacje Tarasewicza w przestrzeni publicznej można było oglądać między innymi na Plaza Real w Barcelonie (2002), na fasadzie Teatru Wielkiego w Poznaniu (2003), na ścianach wielopoziomowego parkingu w Mediolanie (2005) czy w Złotej Bramie w Kijowie (2010). W 2001 roku, reprezentując Polskę na 49. Międzynarodowym Biennale w Wenecji, malarstwem pokrył całą podłogę polskiego pawilonu, w 2003 roku zamienił w obraz wnętrza Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, a w 2006 roku malarstwem wypełnił wnętrza Kunsthalle St. Annen mieszczącej się w dawnym piętnastowiecznym kościele w Lubece.
Leon Tarasewicz urodził się w 1957 roku. Studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Tadeusza Dominika. Od 1994 roku prowadził w tej uczelni Gościnną Pracownię Malarstwa, a obecnie jest profesorem w Pracowni Przestrzeni Malarskiej na Wydziale Sztuki Mediów. Debiutował w latach 80. XX wieku, gdy w polskiej sztuce dominowała ekspresja. Tarasewicz poszedł jednak własną drogą. Pozostał w Waliłach. Mieszka i pracuje w drewnianym budynku szkolnym zbudowanym w 1934 roku, zaadaptowanym na pracownię. Hoduje kury ozdobne, bażanty i gołębie, ale sensem jego życia jest malarstwo. Traktuje je jak żywioł, rytuał, eksperyment, zabawę. Instalacja malarska inspirowana jest miejscem jego dzieciństwa - pejzażem bagna Ruda na Białostocczyźnie.
Tarasewicz "nieustannie i chyba najchętniej realizuje projekty w przestrzeni zewnętrznej, najczęściej tej publicznej, jakby jego malarstwo musiało wreszcie powrócić do pejzażu" - pisze Jola Gola w katalogu do projektu malarskiego w Kielcach w 2011 roku.
Muzeum Forum to projekt, zainaugurowany w 2009 roku, którego celem jest wyraziste zaznaczenie obecności Muzeum Narodowego w Krakowie w przestrzeni publicznej, stworzenie specjalnego "forum", czyli miejsca spotkań artystów i widzów, mieszkańców miasta i gości. Tym forum jest plac przed Gmachem Głównym Muzeum przy al. 3 Maja 1.
Katarzyna Bik
Wiecej - http://mnk.pl/wystawy/leon-tarasewicz-instalacja-malarska