Nauka i sztuka (el)
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 672
Do 24.07.22 w Muzeum Narodowym w Warszawie można oglądać nowozakupione prace Marca Chagalla.
Trudna historia naszego kraju oraz potężne straty wojenne spowodowały, że polskie muzea posiadają niewiele dzieł najwybitniejszych światowych artystów XX wieku, cieszących się nieodmiennie uznaniem międzynarodowej publiczności. Do grupy tych twórców należy bez wątpienia Marc Chagall, którego sztuka stała się rozpoznawalna m.in. dlatego, że na rzadko spotykaną skalę przeniknęła do sfery kultury popularnej, dzięki reprodukcjom powielanym i prezentowanym na różnego rodzaju nośnikach i w różnych kontekstach. Dotychczas grafiki artysty można było zobaczyć w skromnym wyborze tylko w trzech polskich muzeach.
Zbiór czternastu prac Marca Chagalla wykonanych na podłożu papierowym trafił do zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie w wyniku bezprecedensowego zakupu. Dzieła pochodzą z kolekcji rodziny Chagalla, a zakupione zostały w renomowanym szwajcarskim domu aukcyjnym Kornfeld. Powstały w powojennym okresie twórczości artysty. Oddają bogactwo stosowanych przez niego technik graficznych i rysunkowych. Chagall z właściwą sobie swobodą sięgał po różne środki wyrazu, łącząc gwasz, temperę, kredkę, ołówek i kolorowy tusz. Zwraca uwagę wysoka jakość materiałów oraz doskonały stan konserwatorski wszystkich prac.
Kuratorka wystawy: Anna Manicka
Więcej - https://www.mnw.art.pl/wystawy/chagall,245.html
- Autor: red.
- Odsłon: 4859
W Muzeum Narodowym w Warszawie od 3 lutego do 17 kwietnia 2011 można oglądać wystawę Chcemy być nowocześni. Polski design 1955-1968 . Eksponaty pochodzą z kolekcji własnej i pokazują jeden z najciekawszych okresów w polskim wzornictwie, architekturze wnętrz i sztuce użytkowej.
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 3620
"Chciwość" to film znakomity i niestety, mało rozreklamowany w Polsce jak na swoją wartość. Niezwykle aktualny, pokazujący mechanizm bandyckiego okradania społeczeństwa przez finansowych cwaniaków. To opis tworzenia bańki finansowej w USA, ale nade wszystko – obraz mentalności ludzi zaangażowanych w ten proceder. I choć w oryginale film nosi tytuł "Margin Call", co mniej więcej można określić terminem „wyprzedaż”, to polski tytuł lepiej oddaje istotę dzieła.
Akcja, trzymająca widza cały czas w napięciu, nie jest szczególnie skomplikowana, rozgrywa się prawie w jednym miejscu (biurze), w czasie 36 godzin i w jakimś stopniu jest odzwierciedleniem wydarzeń kryzysu na Wall Street w latach 2007-2008 (chodzi o bank inwestycyjny Lehman Brothers). Film rozpoczyna się mocnym akcentem: wyrzucania z pracy analityków (znakomita scena z wejściem na salę – open space - „oddziału egzekucyjnego”) - co przećwiczono także w bankach w Polsce (i nie tylko w bankach). Jednemu z wyrzucanych udaje się przekazać – jeszcze pracującemu koledze - pendrive z danymi o rzeczywistej sytuacji firmy. Analiza jej działalności wskazuje na nieprawidłowości finansowe, które mogą doprowadzić do bankructwa całego przedsiębiorstwa. Gdy statystyki trafiają w ręce najważniejszych członków jego zarządu, rusza lawina decyzji mających uchronić firmę przed finansową katastrofą, bez oglądania się na los innych. I … wyprzedaż bezwartościowych już aktywów innym inwestorom, oczywiście, przy zatajeniu informacji o ich rzeczywistej wartości, czyli cyniczne przerzucenie strat na innych. (Jak mówi prezes banku John Tuld, „Będzie mnóstwo pieniędzy do wyciągnięcia z tego bałaganu”). Młody amerykański reżyser i scenarzysta filmu, J. C. Chandor pokazuje w filmie specyfikę pracy menedżerów i maklerów, ich żądze i pokusy, jakim ulegają. Jest tu także obraz stosunków w pracy - nowych, dzikich obyczajów wprowadzonych do praktyki i usankcjonowanych prawem. Film, nagrodzony w 2011 roku Nagrodą Roberta Altmana ogląda się jak dobry thriller. Appendix do niego pisze ciągle życie, czego ostatnim przykładem jest informacja o banku Goldman-Sachs (http://finanse.wp.pl/kat,102634,title,Goldman-Sachs-rzadzi-swiatem,wid,14178001,wiadomosc.html?ticaid=1dc93)
Reżyseria i scenariusz: J.C. Chandor Obsada:
Paul Bettany - Will Emerson
Simon Baker - Jared Cohen
Kevin Spacey - Sam Rogers
Stanley Tucci - Eric Dale
Jeremy Irons - John Tuld
Zachary Quinto - Peter Sullivan
Peter Y. Kim - Timothy Singh
Susan Blackwell - Lauren Bratberg
Demi Moore - Sarah Robertson
*Chciwość to jeden z siedmiu grzechów głównych (drugi w kolejności), największy grzech człowieka w czasie sądu nad nim. W omawianym filmie związana jest z hedonistycznym, natychmiastowym użyciem bogactw.
Ciekawa dyskusja o filmie - http://www.polskieradio.pl/8/198/Artykul/510227,Z-tego-balaganu-bedzie-wiele-kasy-do-wyrwania
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 1711
Do 27 marca 2016 można oglądać w krakowskiej Cricotece wystawę prac Tadeusza Kantora - Cholernie spadam!
Wystawa Cholernie spadam! poświęcona jest ostatniemu okresowi twórczości malarskiej i teatralnej Tadeusza Kantora, który inicjują spektakle Ślub (1986) i Maszyna miłości i śmierci (1987). W odróżnieniu od wcześniejszych realizacji „Teatru Śmierci” w okresie tym rozpoczyna się zjawisko malarskiego teatru Kantora, nazwanego przez samego artystę „Teatrem Miłości i Śmierci”.
Późne malarstwo i teatr Tadeusza Kantor naznaczone są intymnością i prywatnymi przeżyciami. Artysta mówi o sobie wprost: o swoich lękach, zwątpieniu, o niespełnionej miłości i przeczuciu zbliżającej się śmierci. Skupienie się na sobie ma jeszcze inny kontekst. Artysta zdecydował przeciwstawić życie jednostki wszelkim rodzajom totalitaryzmów, przemocy, władzy i bezduszności świata. W dziełach tych rozlicza się również z własną sztuką i sobą samym, kieruje się w głąb.
Na wystawie zaprezentowana jest większość ostatnich dzieł malarskich Tadeusza Kantora. Podobnie jak podczas wystawy Dalej już nic (Kraków 1988, Paryż 1989), obrazy stoją na metalowych konstrukcjach.
Prace pochodzą z cyklów: Cholernie spadam, Dalej już nic, Nie zagląda się bezkarnie przez okno czy Mój dom.
Przygotowany został także wybór blisko trzydziestu rysunków z późnego okresu twórczości artysty. Oprócz szkiców do obrazów są to rysunki związane z tematami intymności, prywatności, miłości, śmierci, samotności, rysunki „Biednego Pokoiku Wyobraźni” oraz prace nawiązujące do młodopolskich obrazów Jacka Malczewskiego. 
Elementem aranżacji wystawy są też wielkogabarytowe lustra. Wprowadzają one efekt duplikacji obrazów i skłaniają odbiorcę do konfrontacji z intymnością artysty – w relacji do jego sztuki.
Zobaczyć można także dwa obiekty teatralne: instalację Maszyna miłości i śmierci, wypożyczoną z Museo Internazionale delle Marionette w Palermo, oraz manekina Pana Młodego z trumną (Tadeusza Kantora) na podeście ze spektaklu Nigdy tu już nie powrócę (1988).
Intymność jest obecna tak w figurach manekinów, jak i w cielesności malarskich autoportretów czy ostatnich dziełach Teatru Cricot 2. Zaprezentowane na wystawie manekiny, oddające rysy Tadeusza Kantora, pozostają w silnym związku z późnym malarstwem i działaniami teatralnymi artysty.
Obrazy, rysunki i obiekty uzupełniają zapisy spektakli Ślub (1986), Maszyna miłości i śmierci (1987), Bardzo krótka lekcja (1988) i Nigdy tu już nie powrócę (1988).
Więcej - http://www.news.cricoteka.pl/tadeusz-kantor-cholernie-spadam/