Nauka i sztuka (el)
- Autor: red.
- Odsłon: 5053
W Muzeum Narodowym w Warszawie od 3 lutego do 17 kwietnia 2011 można oglądać wystawę Chcemy być nowocześni. Polski design 1955-1968 . Eksponaty pochodzą z kolekcji własnej i pokazują jeden z najciekawszych okresów w polskim wzornictwie, architekturze wnętrz i sztuce użytkowej.
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 3806
"Chciwość" to film znakomity i niestety, mało rozreklamowany w Polsce jak na swoją wartość. Niezwykle aktualny, pokazujący mechanizm bandyckiego okradania społeczeństwa przez finansowych cwaniaków. To opis tworzenia bańki finansowej w USA, ale nade wszystko – obraz mentalności ludzi zaangażowanych w ten proceder. I choć w oryginale film nosi tytuł "Margin Call", co mniej więcej można określić terminem „wyprzedaż”, to polski tytuł lepiej oddaje istotę dzieła.
Akcja, trzymająca widza cały czas w napięciu, nie jest szczególnie skomplikowana, rozgrywa się prawie w jednym miejscu (biurze), w czasie 36 godzin i w jakimś stopniu jest odzwierciedleniem wydarzeń kryzysu na Wall Street w latach 2007-2008 (chodzi o bank inwestycyjny Lehman Brothers). Film rozpoczyna się mocnym akcentem: wyrzucania z pracy analityków (znakomita scena z wejściem na salę – open space - „oddziału egzekucyjnego”) - co przećwiczono także w bankach w Polsce (i nie tylko w bankach). Jednemu z wyrzucanych udaje się przekazać – jeszcze pracującemu koledze - pendrive z danymi o rzeczywistej sytuacji firmy. Analiza jej działalności wskazuje na nieprawidłowości finansowe, które mogą doprowadzić do bankructwa całego przedsiębiorstwa. Gdy statystyki trafiają w ręce najważniejszych członków jego zarządu, rusza lawina decyzji mających uchronić firmę przed finansową katastrofą, bez oglądania się na los innych. I … wyprzedaż bezwartościowych już aktywów innym inwestorom, oczywiście, przy zatajeniu informacji o ich rzeczywistej wartości, czyli cyniczne przerzucenie strat na innych. (Jak mówi prezes banku John Tuld, „Będzie mnóstwo pieniędzy do wyciągnięcia z tego bałaganu”). Młody amerykański reżyser i scenarzysta filmu, J. C. Chandor pokazuje w filmie specyfikę pracy menedżerów i maklerów, ich żądze i pokusy, jakim ulegają. Jest tu także obraz stosunków w pracy - nowych, dzikich obyczajów wprowadzonych do praktyki i usankcjonowanych prawem. Film, nagrodzony w 2011 roku Nagrodą Roberta Altmana ogląda się jak dobry thriller. Appendix do niego pisze ciągle życie, czego ostatnim przykładem jest informacja o banku Goldman-Sachs (http://finanse.wp.pl/kat,102634,title,Goldman-Sachs-rzadzi-swiatem,wid,14178001,wiadomosc.html?ticaid=1dc93)
Reżyseria i scenariusz: J.C. Chandor Obsada:
Paul Bettany - Will Emerson
Simon Baker - Jared Cohen
Kevin Spacey - Sam Rogers
Stanley Tucci - Eric Dale
Jeremy Irons - John Tuld
Zachary Quinto - Peter Sullivan
Peter Y. Kim - Timothy Singh
Susan Blackwell - Lauren Bratberg
Demi Moore - Sarah Robertson
*Chciwość to jeden z siedmiu grzechów głównych (drugi w kolejności), największy grzech człowieka w czasie sądu nad nim. W omawianym filmie związana jest z hedonistycznym, natychmiastowym użyciem bogactw.
Ciekawa dyskusja o filmie - http://www.polskieradio.pl/8/198/Artykul/510227,Z-tego-balaganu-bedzie-wiele-kasy-do-wyrwania
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 20
Do 31.12.25 w Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu można oglądać wystawę „Chłopięce zabawki ze zbiorów Rodziny Sosenko”.
Wystawa powstała we współpracy z Muzeum Zabawek w Krakowie – Fundacją Zbiorów Rodziny Sosenków. Znajduje się tam jedna z największych na świecie kolekcji historycznych zabawek (ponad 40 tys. obiektów), zbiór prezentujący zabawki polskie i zagraniczne, od XVI w. po czasy współczesne. Zapoczątkował ją Marek Sosenko. Fundacja zajmuje się upowszechnianiem, ochroną, naukowym opracowaniem i udostępnianiem zbiorów, a także prowadzeniem działalności edukacyjnej oraz wydawniczej. Fundatorami są Bożena i Marek Sosenko, funkcję prezesa pełni obecnie Katarzyna Sosenko. Muzeum Zabawek w Krakowie, powstałe dzięki wielkiej pasji i zaangażowaniu krakowskiej familii Sosenków, kolekcjonerów i antykwariuszy, cały czas się powiększa.
Wystawa Chłopięce zabawki ze zbiorów Rodziny Sosenko to prezentacja szerokiego spektrum tożsamości kulturowej i materialnej chłopców z perspektywy historii. Wybór obiektów obejmuje zabawki związane z komunikacją (samochody, samoloty, kolejki, statki), wojskowością (szabelki, konie, żołnierzyki) oraz majsterkowaniem i zamiłowaniem do techniki (narzędzia, młotki, scyzoryk).
Można przyjrzeć się zjawisku odgrywania ról dorosłych przez chłopców (strażaka, kolejarza, żołnierza), a także poznać dziecięce aktywności ruchowe (łyżwy, narty, sanki, rowerki). Ponadto zaprezentowany został codzienny rytm dnia, przedmioty osobiste i codziennego użytku.
Zabawa i zabawka są wpisane w naturę człowieka; niezależnie od tego, ile mamy lat, chętnie wracamy do dzieciństwa i ulubionych zabawek. Od zawsze bowiem pomagają nam w poznawania świata i samych siebie, pobudzają wyobraźnię, uczą dzielenia się z drugim człowiekiem, współpracy i komunikowania się. Mają też wprowadzać nas w dorosłość i pomóc w odgrywaniu dojrzałych, społecznych ról. Nasze życie może na powrót stać się bajką, kiedy potrafimy odkryć w sobie dziecko, mimo że sami mamy już własne dzieci czy wnuki. Prezentowane zabawki pochodzą m.in. z Kanady, Japonii, dawnej Czechosłowacji, Chin, Indii, Francji, Węgier i Wielkiej Brytanii.
Kuratorzy: Katarzyna Sosenko i Marek Sosenko
Za: https://www.muzeum.edu.pl/pl/radom/chlopiece-zabawki-ze-zbiorow-rodziny-sosenko,2915.html
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 1894
Do 27 marca 2016 można oglądać w krakowskiej Cricotece wystawę prac Tadeusza Kantora - Cholernie spadam!
Wystawa Cholernie spadam! poświęcona jest ostatniemu okresowi twórczości malarskiej i teatralnej Tadeusza Kantora, który inicjują spektakle Ślub (1986) i Maszyna miłości i śmierci (1987). W odróżnieniu od wcześniejszych realizacji „Teatru Śmierci” w okresie tym rozpoczyna się zjawisko malarskiego teatru Kantora, nazwanego przez samego artystę „Teatrem Miłości i Śmierci”.
Późne malarstwo i teatr Tadeusza Kantor naznaczone są intymnością i prywatnymi przeżyciami. Artysta mówi o sobie wprost: o swoich lękach, zwątpieniu, o niespełnionej miłości i przeczuciu zbliżającej się śmierci. Skupienie się na sobie ma jeszcze inny kontekst. Artysta zdecydował przeciwstawić życie jednostki wszelkim rodzajom totalitaryzmów, przemocy, władzy i bezduszności świata. W dziełach tych rozlicza się również z własną sztuką i sobą samym, kieruje się w głąb.
Na wystawie zaprezentowana jest większość ostatnich dzieł malarskich Tadeusza Kantora. Podobnie jak podczas wystawy Dalej już nic (Kraków 1988, Paryż 1989), obrazy stoją na metalowych konstrukcjach.
Prace pochodzą z cyklów: Cholernie spadam, Dalej już nic, Nie zagląda się bezkarnie przez okno czy Mój dom.
Przygotowany został także wybór blisko trzydziestu rysunków z późnego okresu twórczości artysty. Oprócz szkiców do obrazów są to rysunki związane z tematami intymności, prywatności, miłości, śmierci, samotności, rysunki „Biednego Pokoiku Wyobraźni” oraz prace nawiązujące do młodopolskich obrazów Jacka Malczewskiego. 
Elementem aranżacji wystawy są też wielkogabarytowe lustra. Wprowadzają one efekt duplikacji obrazów i skłaniają odbiorcę do konfrontacji z intymnością artysty – w relacji do jego sztuki.
Zobaczyć można także dwa obiekty teatralne: instalację Maszyna miłości i śmierci, wypożyczoną z Museo Internazionale delle Marionette w Palermo, oraz manekina Pana Młodego z trumną (Tadeusza Kantora) na podeście ze spektaklu Nigdy tu już nie powrócę (1988).
Intymność jest obecna tak w figurach manekinów, jak i w cielesności malarskich autoportretów czy ostatnich dziełach Teatru Cricot 2. Zaprezentowane na wystawie manekiny, oddające rysy Tadeusza Kantora, pozostają w silnym związku z późnym malarstwem i działaniami teatralnymi artysty.
Obrazy, rysunki i obiekty uzupełniają zapisy spektakli Ślub (1986), Maszyna miłości i śmierci (1987), Bardzo krótka lekcja (1988) i Nigdy tu już nie powrócę (1988).
Więcej - http://www.news.cricoteka.pl/tadeusz-kantor-cholernie-spadam/