Informacje (el)
- Autor: al
- Odsłon: 2528
W Instytucie Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN odbyło się 22.04.13 seminarium, na którym prof. Andrzej Rosner przedstawiał wyniki badań dotyczących zróżnicowania przestrzennego obszarów wiejskich w Polsce.
Pytania, jakie zespół badawczy pod kierunkiem prof. Rosnera postawił, dotyczyły określenia obecnych biegunów obszarów wiejskich, położenia i charakterystyki wiejskich obszarów problemowych (czyli obszaru kumulacji barier rozwojowych), tendencji do wyrównywania się ich poziomu rozwoju, a także konsekwencji zróżnicowania poziomu obszarów wiejskich, m. in. dla zaludnienia.
Niebłahym problemem, z jakim zetknęli się badacze były niepełne dane statystyczne dotyczące gmin (mamy ich 2170), co rzutuje (od lat) na dokładność prac badawczych w tym obszarze. Dane dotyczące powiatów bowiem, z racji uśrednienia wyników ze wszystkich gmin go tworzących, nie odzwierciedlają sytuacji w najmniejszych jednostkach administracji państwa. Niemniej, na podstawie dostępnych danych można dość wiarygodnie nakreślić mapę obszarów problemowych w Polsce, odzwierciedlającą zarówno stan obecny, jak i tendencje zmian.
Wnioski w większości potwierdzają powszechną wiedzę o znacznie większej liczbie gmin problemowych na wschodzie kraju, choć obalają tezę, że linią graniczną jest Wisła. W rozkładzie obszarowym obszarów problemowych ciągle bardziej odzwierciedlają się granice zaborów niż podział kraju linią Wisły.
Innym zaskakującym wynikiem badań jest konstatacja, że obszary po PGR-owskie nie są skrajnie deficytowymi, jeśli patrzeć na nie z pozycji gminy, gdyż ich problemy „rozpływają się” statystycznie. (PGR-y zatrudniały ok. 0,5 mln ludzi, ok. 50% z tych, którzy stracili pracę, zyskało ją w majątkach po PGR-owskich, zatem realne bezrobocie wyniosło ok. 250 tys. osób, a w tym czasie w rolnictwie bezrobocie wynosiło ok. 1 mln osób. Bezrobocie po PGR-owskie było zatem istotne tylko w skali lokalnej i sublokalnej).
Interesująca dla badaczy była też zależność zamożności gminy od składu jej rady. Okazało się, że w gminach problemowych zwykle w składzie rady zasiadają rolnicy i nauczyciele, natomiast w tych najbogatszych (zwykle na zachodzie kraju) – ludzie aktywni społecznie, wykształceni, lokalna elita działaczy społecznych (w najgorszej pod względem wykształcenia gminie jest 30 osób z wyższym wykształceniem).
Znane negatywne zjawisko na tzw. ścianie wschodniej, czyli migracja młodych na zachód kraju i za granicę, skutkuje z kolei w Polsce północno-wschodniej zjawiskiem pozytywnym, bo zrównoważonym rynkiem pracy – zasoby siły roboczej, jakie tam pozostają, znajdują pracę na miejscu. Nie zaskakuje największa zasobność i wyposażenie gmin na zachodzie kraju (wyróżnia się tu wielkopolskie). Generalnie najbogatsze gminy skupione są wokół dużych miast (oprócz Łodzi, która nie wykształciła takiego obszaru) - tworzą one wianuszki największej zasobności.
Dynamika zmian wskazuje jednak na utrwalony podział kraju na obszary zamożne (zachód) i peryferyjne (wschód). Te ostatnie, mimo polityki spójności i niemałych środków unijnych skierowanych na wyrównywanie tych różnic, nie mogą dogonić obszarów zachodnich w rozwoju. Tym samym, postępuje proces silnego rozwarstwienia obszarów lepiej i mniej rozwiniętych. Innymi słowy - jak zauważył prof. Rosner – bogaci stają się coraz bogatsi, a biedni – biedniejsi.(al)
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 2836
Celem krajowej strategii w zakresie nauki i szkolnictwa wyższego jest osiągnięcie w 2020 r. udziału nakładów na badania i rozwój na poziomie 1,7% PKB (aktualnie - 0,68%) oraz udziału osób z wyższym wykształceniem w populacji osób w wieku 30-34 lata na poziomie 45% (aktualnie - 33%).
Na posiedzeniu Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży (12.05.11) dotyczącym przygotowań i prac nad budowaniem strategii „Europa 2020" w obszarze polskiej oświaty, nauki i szkolnictwa wyższego, podsekretarz stanu w MNiSW - Maciej Banach, przedstawił cele krajowe strategii w zakresie nauki i szkolnictwa wyższego. Jest to głównie osiągnięcie w 2020 r. udziału nakładów na badania i rozwój na poziomie 1,7% PKB (aktualnie - 0,68%) oraz udziału osób z wyższym wykształceniem w populacji osób w wieku 30-34 lata na poziomie 45% (aktualnie - 33%).
Wśród działań mających na celu realizację ww. celów minister wymienił m.in.: realizację reform nauki oraz szkolnictwa wyższego, zwiększanie roli nakładów na B+R (badania i rozwój) w polityce gospodarczej rządu, zwiększenie inwestycji (także prywatnych) w obszarze badań i innowacji, zwiększanie dostępności do studiów wyższych oraz zwiększanie autonomii uczelni w opracowywaniu programów studiów.
Minister poinformował także, iż w okresie polskiej prezydencji w Radzie UE w 2011 r. położony zostanie szczególny nacisk na działania zmierzające do pełnego wykorzystania kapitału intelektualnego Europy.
W dyskusji posłowie zwrócili uwagę m.in. na: obawę braku wypełnienia kryteriów, zwłaszcza w obszarze finansowania badań i rozwoju; problem jakości kształcenia w oświacie i szkolnictwie wyższym; kwestię braku środków inwestycyjnych na badania i rozwój w małych i średnich przedsiębiorstwach.
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 2627
>Obywatele Nauki przedstawili swoją opinię na temat projektu ustawy MAiC dotyczącego otwartości zasobów publicznych. Piszą w nim:
>Zakres zasobów publicznych
>
Na początek doprecyzowania wymaga zakres zasobów objętych ustawą. Jakkolwiek nauka to nie tylko publikacje, ale także patenty i dane naukowe, uważamy, że chociażby z powodu złożoności prawnej (na przykład dane z punktu widzenia prawa autorskiego traktowane są inaczej w Unii Europejskiej, a inaczej w Stanach Zjednoczonych) ustawa powinna objąć wyłącznie te pierwsze.
Doświadczenie środowiska naukowego pokazuje, że otwartość pozostałych zasobów najlepiej realizowana jest samoregulacją sektora nauki (np. otwarcie danych w krystalografii albo otwarcie patentów w farmakogenomice). Taką samoregulację w obszarach innych niż publikacje warto promować, chociażby przez wspieranie inicjatyw poszczególnych jednostek lub środowisk.
>
Przeniesienie praw ‐ aktualne praktyki publikowania prac naukowych
>tradycyjnym zamkniętym czasopiśmie oraz w czasopiśmie, które za darmo udostępnia artykuły.
>
Nabycie praw autorskich przez instytucję zatrudniającą nie zawsze jest możliwe w pierwszym przypadku, kiedy zazwyczaj dochodzi do przekazania całości praw majątkowych wydawcy czasopisma. Dla odmiany, w przypadku otwartych czasopism, zazwyczaj nie dochodzi do przeniesienia praw, a utwór (publikacja) udostępniana jest na otwartej licencji (najczęściej Creative Commons Uznanie Autorstwa). W tym przypadku proces nabywania praw autorskich przez podmiot posiadający zasób publiczny jest wtórny i niepotrzebny.
Uważamy, że ustawa powinna dopuszczać inne niż opisywane sposoby udostępnienia zasobu publicznego, w celu zachowania spójności ze szczególnymi praktykami środowiska naukowego. Np. opublikowanie artykułu w czasopiśmie Open Access (z licencją Creative Commons Uznanie Autorstwa oraz dowolnym właścicielem majątkowych praw autorskich) zwalniałoby podmiot posiadający zasób publiczny z obowiązku wykupienia praw.
Innym elementem dyskusyjnym jest dziedzinowa specyfika praktyk publikowania. W pewnych obszarach nauki otwartość publikacji jest oczywista, w innych nie tylko się nie zdarza, ale także brak jest mechanizmów umożliwiających wprowadzanie zasady otwartości u większości wydawców z
>danego obszaru. Natomiast specyficzna sytuacja danej dziedziny nie ma nic wspólnego z jednostką, w której prowadzone są badania (i której pracownicy mogą prowadzić badania w szerokim spektrum dziedzinowym), dlatego też nie popieramy wyłączenia zasobów spod ustawy na poziomie instytucji.
>
Kontekst ustawy ‐ dyskusja nt. otwartości publikacji naukowych
>Projekt ustawy MAiC pojawia się w szczególnym dla środowiska naukowego momencie. W obecnej chwili na całym świecie trwa dyskusja na temat otwartości publikacji naukowych i związanych z tym zmian w procesie ich wydawania. Dwa zeszłoroczne wydarzenia szczególnie nas dotyczą. Jednym z nich była zapowiedź KE wprowadzenia wymogu otwartości prac naukowych powstałych w wyniku badań finansowanych z programu Horizon 2020. Drugim była śmiała decyzja Wielkiej Brytanii o wprowadzeniu takiego wymogu dla projektów finansowanych przez Research Councils UK oraz zapowiedź objęcia tym samym obowiązkiem pozostałych publikacji w 2014 roku.
>
Zalecenia KE nie precyzują modelu udostępniania publikacji naukowych ‐ wspominają tylko o dwóch możliwych rozwiązaniach. Jedno polega na publikowaniu w czasopismach z wolnym dostępem lub wykupywaniu takiej opcji dla danego artykułu w czasopismach, które nie oferują swobodnego dostępu do artykułów (tzw. Gold Open Access). Drugi sposób sprowadza się do
>deponowania niesformatowanego artykułu w wersji po recenzji (postprint) w repozytoriach instytucjonalnych, często po upływie embargo określonego ogólną polityką wydawcy (tzw. Green Open Access). Oba modele są w bardzo ogólnych ramach zgodne z założeniami ustawy MAiC.
>
Koszty otwartości
>Z punktu widzenia możliwości ponownego wykorzystania utworu oraz w celu zachowania spójności prawnej wydawałoby się, że ustawa powinna faworyzować model złoty, tj. udostępnianie prac naukowych polskich badaczy poprzez otwarte czasopisma lub opcję "Open Access" w czasopismach objętych subskrypcją. Jednakże przykład Wielkiej Brytanii, gdzie dopuszcza się prawie wyłącznie ten sposób udostępniania, pokazuje, że ten model, jakkolwiek z gruntu lepszy, jest w tej chwili zbyt kosztowny.
>Koszty publikacji w modelu otwartego dostępu są wciąż bardzo wysokie, nawet dla kraju z tak wysokim poziomem finansowania nauki jak Wielka Brytania. Wobec tego uważa się, że dopóki ogólnoświatowy system wydawniczy nie zreformuje sposobów naliczania opłat, repozytoryjny model udostępniania zasobów jest znacząco tańszy. M. in. dlatego też brytyjski parlament po kilku miesiącach obowiązywania nowych regulacji, pod naporem ich krytyki, rozpoczął kolejne konsultacje społeczne dotyczące otwartości zasobów naukowych.
Należy jednak pamiętać, że proces otwierania publikacji naukowych rozpoczął się na dobre i pewne zmiany są nieodwracalne. Należy się spodziewać, że zarówno rachunek ekonomiczny, jak i oczekiwania społeczeństwa wspierać będą coraz większą otwartość zasobów publicznych. Wobec tego ustawa powinna zawierać mechanizm ewaluacji szczegółowych warunków udostępniania zasobu po pewnym czasie od jego udostępnienia tak, aby wprowadzić mechanizm zwiększania kompatybilności prawnej zasobów już udostępnionych z zasobami, które zostaną udostępnione na nowych zasadach. Innymi słowy, cykliczna ewaluacja ma na celu stopniowe zwiększanie zakresu otwartości zasobów publicznych do wspólnego poziomu udostępnienia na licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa.
>
>Podsumowanie
>
>Z uwagi na powyższe uważamy, że ustawa o otwartości zasobów publicznych powinna preferować model, w którym:
- istnieje mechanizm embargo, pozwalający na udostępnienie zasobu z opóźnieniem czasowym (6 miesięcy dla publikacji naukowych), ale także mechanizm re‐ewaluacji warunków udostępnienia w celu stopniowego zwiększania otwartości.
Tekst z odnośnikami dostępny na stronie ON - http://obywatelenauki.pl/wp-content/uploads/2013/01/Komentarz-ON-ustawa-o-otwartos%CC%81ci-zasobo%CC%81w_MAiC.pdf
>
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 3397
NIK w ostatniej kontroli zbadała finansowanie przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju strategicznych programów badań naukowych i prac rozwojowych określonych w Krajowym Programie Badań Naukowych i Prac Rozwojowych oraz ich ewaluację.
>
>W latach 2009–2011 główne źródło przychodów NCBiR stanowiły dotacje udzielane przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (łącznie 2.059.474 tys. zł).
>Centrum uzyskało również przychody z budżetu UE w łącznej wysokości
>2.666,29 tys. zł (1.091 tys. zł w 2009 r., 994,8 tys. zł w 2010 r. i 580,49 tys. zł w 2011 r.). Wysokość przychodów z tytułu realizacji międzynarodowych programów badawczych: EUROSTARS , PIANO +, MAT ERA + NCB iR wyniosła 1.946,26 tys. zł.
>
Wysokość środków wydatkowanych przez Centrum na finansowanie strategicznych programów badań naukowych i prac rozwojowych oraz strategicznych projektów badawczych wyniosła łącznie 147.438,45 tys. zł (w 2010 r. – 41.979,79 tys. zł, w 2011 r. – 105.458,66 tys. zł; w 2009 r. NCB iR nie wydatkował środków na ten cel), a na finansowanie innych zadań, w tym zadań zleconych przez ministra – 1.578.085,21 tys. zł (tj. w 2009 r. – 304.202,35 tys. zł, w 2010 r. – 388.225,66 tys. zł oraz w 2011 r. – 885.657,20 tys. zł).
>Minister nie zlecił
>
>W latach 2009–2010 minister nauki zlecił NCBiR realizację zaledwie dwóch spośród 10 strategicznych programów badań naukowych i prac rozwojowych określonych w Krajowym Programie Badań Naukowych i Prac Rozwojowych (KPBNiPR).
KPBNiPR przewidywał zrealizowanie wszystkich 10 programów strategicznych w okresie od trzech do pięciu lat. Zgodnie z jego założeniami, dwa programy badawcze pn. Zaawansowane technologie pozyskiwania energii oraz Interdyscyplinarny system interaktywnej informacji naukowej i naukowo-technicznej miały zostać przekazane do realizacji NCBiR w 2008 r., a realizacja pozostałych programów miała się rozpocząć od 2009 r.
>Na koniec marca 2012 r. NCBiR realizował zaledwie dwa ww. strategiczne programy badań naukowych i prac rozwojowych (zlecone przez ministra w listopadzie 2008 r.).
>
W wyjaśnieniach Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego wskazała, iż zlecając w latach 2009–2010 realizację zaledwie dwóch programów strategicznych uwzględniono uwarunkowania związane z zarządzaniem wysokonakładowymi przedsięwzięciami badawczymi (w tym gromadzenie doświadczeń w trakcie realizacji pierwszych ich etapów), a także rozpoczęte prace legislacyjne dotyczące finansowania nauki.
Niepełna realizacja KPBNiPR i kolejne zmiany legislacyjne w obszarze nauki (wprowadzenie nowego Krajowego Programu Badań) opóźniły znacząco osiągnięcie celów polityki naukowej, naukowo-technicznej i innowacyjnej państwa zaprojektowanych w 2008 r. w KPBN iPR, które zmierzały w szczególności do efektywnego finansowania sektora badań naukowych oraz zacieśnienia jego współpracy z gospodarką.
>Finansowanie budżetowe – ukierunkowane na wyznaczone priorytety, w tym rozwój polskiej myśli technologicznej – miało być instrumentem sprzyjającym osiągnięciu powyższych celów. W konsekwencji w latach 2009–2011 NCBiR nie wykonywało w pełni swojego podstawowego zadania polegającego na realizacji strategicznych programów badań naukowych i prac rozwojowych.
W latach 2009–2011 r. stale zwiększała się liczba zadań zleconych NCB iR do realizacji przez ministra, co nie stanowi realizacji założeń stanowiących podstawę utworzenia Centrum w 2007 r., tj. organizacji dużych, strategicznych projektów z zakresu badań naukowych i prac rozwojowych.
>Jednocześnie zauważyć należy, iż do zadań Rady NCB iR należy przygotowanie i przedstawienie Ministrowi Nauki i Szkolnictwa Wyższego do zatwierdzenia projektów strategicznych programów badań naukowych i prac rozwojowych, a do zadań Komitetu Sterującego – przygotowanie i przedstawienie ministrowi projektów strategicznych programów badań naukowych i prac rozwojowych na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa.
W badanym okresie Rada NCB iR oraz Komitet Sterujący nie występowały do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z nowymi projektami strategicznych programów badań naukowych i prac rozwojowych, a w lutym 2012 r. Rada Centrum była we wstępnej fazie przygotowania projektu strategicznego programu badań naukowych i prac rozwojowych w kierunku „choroby cywilizacyjne, nowe leki oraz medycyna regeneracyjna” określonego w nowym Krajowym Programie Badań przyjętym przez Radę Ministrów w dniu 16 sierpnia 2011 r.
W latach 2009–2011 NCB iR ogłosiło 34 konkursy na realizację zadań badawczych w ramach strategicznych programów badań naukowych i prac rozwojowych oraz strategicznych projektów badawczych, tj. pięć konkursów na realizację dwóch strategicznych programów naukowych i prac rozwojowych oraz 29 konkursów na realizację trzech strategicznych projektów badawczych pn. Zintegrowany system zmniejszania eksploatacyjnej energochłonności budynków, Poprawa bezpieczeństwa pracy w kopalniach oraz Technologia wspomagająca rozwój energetyki jądrowej
>zleconych przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
>
NIK zwróciła uwagę, iż znaczne dofinansowanie realizacji dwóch programów strategicznych (zamiast przyjętych 10) skutkowało uprzywilejowaniem jednostek naukowych prowadzących działalność naukową o profilu mieszczącym się w ich zakresie.
>
>Brak systematycznej ewaluacji
>NCBiR nie prowadziło w latach 2010–2011 systematycznej ewaluacji realizowanych strategicznych programów badań naukowych i prac rozwojowych oraz innych zadań NCBiR.
>Zgodnie z ustawą o NCB iR, Centrum powinno prowadzić systematyczną ewaluację realizowanych strategicznych programów badań naukowych i prac rozwojowych oraz innych zadań Centrum, w tym ocenę ich wpływu na rozwój nauki i gospodarki. Plan ewaluacji strategicznych programów badań naukowych i prac rozwojowych oraz innych zadań Centrum na 2011 r. został przedłożony Ministrowi Nauki i Szkolnictwa Wyższego przez dyrektora NCB iR dopiero w sierpniu 2011 r. Pomimo, iż zakładał on ogłoszenie w IV kwartale 2011 r. przetargów na wykonanie przez podmioty zewnętrzne czterech badań ewaluacyjnych, minister nie wniósł uwag do tej propozycji.
>Ogłaszanie przez Centrum w IV kwartale 2011 roku przetargów na dokonanie przez podmioty zewnętrzne ewaluacji wybranych zadań realizowanych przez Centrum nie stanowi spełnienia wymogu prowadzenia systematycznej ewaluacji strategicznych badań naukowych i prac rozwojowych określonego w przepisach dotyczących NCBiR.
Centrum, jako agencja wykonawcza powołana do realizacji zadań z zakresu polityki naukowej, naukowo-technicznej i innowacyjnej państwa, dysponująca znacznymi środkami publicznymi, powinno zapewnić dokonywanie systematycznej ewaluacji realizowanych strategicznych programów badań naukowych i prac rozwojowych oraz innych zadań Centrum przede wszystkim w oparciu o własne zasoby kadrowe.
>
Nierzetelne rozliczanie projektów
>Obowiązujące w NCBiR wewnętrzne procedury dotyczące rozliczania projektów nie gwarantowały rzetelnego rozliczania tych projektów, w tym sprawdzenia rzetelności danych dotyczących wyników badań naukowych uzyskanych przez jednostkę naukową, form ich upowszechnienia oraz praw własności intelektualnej.
1) Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej Politechniki Szczecińskiej, który otrzymał dotację w kwocie 1.180,2 tys. zł na realizację projektu rozwojowego, w raporcie końcowym z realizacji projektu podał nieprawdziwą informację, że w wyniku badań dokonano 5 zgłoszeń patentowych oraz że uzyskano 7 patentów.
Oceniając raport końcowy pod względem merytorycznym, powołany przez Centrum ekspert naukowy przyznał najwyższą z możliwych ocenę punktową, uzasadniając to m.in. faktem dokonania 5 zgłoszeń patentowych oraz uzyskania 7 patentów. Z ustaleń kontroli wynika, że żaden z patentów podanych w raporcie końcowym z realizacji projektu nie mógł zostać zgłoszony w wyniku realizacji projektu, bowiem zostały uzyskane przed rozpoczęciem jego realizacji;
2) Dyrektor Centrum uznał za wykonaną umowę w sprawie dofinansowania projektu rozwojowego zawartą z Instytutem Przetwórstwa Tworzyw Sztucznych „Metalchem” w Toruniu, który w raporcie końcowym z realizacji projektu wskazał, że upowszechnianie wyników projektu nastąpiło m.in. przez publikację, której koszt wyniósł 1,09 tys. zł, a która została wydana w czerwcu 2007 r., tj. przed rozpoczęciem realizacji projektu (11 września 2009 r.). Powyższego faktu nie stwierdzono na żadnym etapie oceny raportu
końcowego.
Konflikty interesów
W NCBiR nie określono mechanizmów zapewniających wyłączenie możliwości uczestniczenia w realizacji zadań badawczych osób, które uczestniczyły w uszczegóławianiu tych zadań.
>Składanie przez ekspertów uczestniczących w przygotowaniu projektu programu oświadczenia, że nie będą ubiegać się o dofinansowanie projektów w ramach programu, a także występować jako kierownik projektu, bez wewnętrznych procedur zapewniających weryfikację przez Centrum, że osoby uczestniczące w przygotowaniu projektu programu nie uczestniczą później w jego realizacji – nie jest wystarczające do zagwarantowania pełnej przejrzystości oraz wykluczenia potencjalnego konfliktu interesów.
>
W badanym okresie w NCBiR nie zapewniono funkcjonowania adekwatnej, skutecznej i efektywnej kontroli zarządczej, ponieważ nie określono procedur zarządzania ryzykiem (Stan ten utrzymywał się do dnia kontroli NIK, 23 grudnia 2011 r.) oraz nieprawidłowo prowadzono audyt wewnętrzny, którego celem jest wspieranie kierownika jednostki w realizacji celów i zadań przez systematyczną ocenę kontroli zarządczej oraz czynności doradcze.
W okresie od 1 grudnia 2009 r. do 31 lipca 2010 r. w Centrum nie był zatrudniony audytor wewnętrzny, brak było również dokumentów potwierdzających zrealizowanie planu audytu w 2009 r. Z uwagi na zmianę osoby zatrudnionej na stanowisku audytora wewnętrznego nie zrealizowano planu audytu wewnętrznego na 2010 r. Nie został również wykonany plan audytu wewnętrznego na 2011 r.
>
>Brak procedur – furtka do łamania prawa
>Stwierdzono przypadki naruszania przez NCBiR obowiązujących przepisów prawa oraz postanowień umów zawartych z wykonawcami zadań badawczych przy przekazywaniu i rozliczaniu środków publicznych na naukę spowodowane m.in. brakiem procedur zapewniających rzetelne ich rozliczanie.
1) Zastępca dyrektora Centrum uznał za wykonaną umowę o wykonanie projektu rozwojowego zawartą w dniu 7 listopada 2007 r. z Instytutem Obróbki Plastycznej w Poznaniu, któremu w dniu 7 sierpnia 2007 r. Minister przyznał środki finansowe w wysokości 2.100 tys. zł, pomimo nieprzeprowadzenia przez ten Instytut obligatoryjnego audytu zewnętrznego projektu. (Obowiązkowemu zewnętrznemu audytowi podlegają wszystkie projekty, w których całkowita wartość dofinansowania przekracza 2 mln zł).
3) Centrum przekazało w 2011 r. wykonawcom sześciu zadań badawczych w ramach strategicznych programów badań naukowych i prac rozwojowych oraz strategicznych projektów badawczych niezgodnie z zawartymi umowami łącznie kwotę 112,2 tys. zł – nie pomniejszając przekazywanych zaliczek o uzyskane odsetki bankowe. Było to niezgodnie z zapisami umów zawartych z wykonawcami zadań badawczych stanowiącym, że odsetki bankowe uzyskane od dofinansowania przekazanego wykonawcy, wykazywane we wnioskach o płatność, pomniejszają kwotę kolejnej zaliczki.
Więcej – na stronie www.nik.gov.pl