Nauka i sztuka (el)
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 2816
Punkt widzenia Rambowa - to tytuł najnowszej wystawy w Muzeum Plakatu w Wilanowie, która można będzie oglądać do 5 lutego 2012.
Muzeum Plakatu w Wilanowie – oddział Muzeum Narodowego w Warszawie – zaprasza na wystawę indywidualną Güntera Rambowa – jednego z najsłynniejszych światowych twórców plakatu. Artysta sam wybrał prace, które chce pokazać warszawskiej publiczności.
„Punkt widzenia Rambowa” to prezentacja ponad 200 prac tego wybitnego grafika, ucznia Hansa Hillmana, laureata licznych międzynarodowych nagród, w tym także Warszawskiego Międzynarodowego Biennale Plakatu. Rambow zasłynął jako twórca plakatów filmowych i teatralnych oraz prac zaangażowanych w aktualne problemy społeczno-polityczne. Z czasem niemal zupełnie zrezygnował z fotografii i fotomontażu na rzecz kompozycji czysto graficznych, w których znak jest sprowadzony do formy możliwie najprostszej, a konotacje treściowe są często aluzyjne. Paleta barw jest zredukowana do maksimum dwóch–trzech kolorów. 
Muzeum Plakatu w Wilanowie
Muzeum Plakatu w Wilanowie powstało 4 czerwca 1968 roku, jako oddział Muzeum Narodowego w Warszawie. Jednym z głównych inicjatorów powołania pierwszej na świecie instytucji tego rodzaju był ówczesny Dyrektor Muzeum Narodowego, profesor Stanisław Lorentz. Na siedzibę muzeum wybrano tereny dawnej ujeżdżalni należącej do kompleksu zabudowań Pałacu w Wilanowie. Obecnie placówka może pochwalić się kolekcją plakatu artystycznego liczącą 55 000 tytułów, z czego 33 000 to plakaty polskie. Oprócz organizacji wystaw, których celem jest prezentowanie szerokiej publiczności tej dziedziny sztuki, muzeum prowadzi także działalność wydawniczą. Od 1994 roku odbywa się tu organizowane co dwa lata Międzynarodowe Biennale Plakatu; na każdą jego edycję napływa ponad 2000 prac z całego świata.
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 194
W Muzeum im. J. Malczewskiego w Radomiu można oglądać do 14.07.24 wystawę poświęconą Radomskim Zakładom Przemysłu Skórzanego Radoskór.
W roku 2024 mija 25 lat od ostatecznej likwidacji „Radoskóru”. Przez dziesięciolecia „Radoskór”, a wcześniej Radomskie Zakłady Obuwia oraz Polska Spółka Obuwia „Bata” S.A., dawały pracę tysiącom mieszkańców Radomia. Niektórzy radomianie całe swoje życie zawodowe związali w przemysłem skórzanym funkcjonującym w mieście.
W 1985 roku „Radoskór” osiągnął szczyt zatrudnienia – łącznie w całym Kombinacie pracowało ponad 12 tysięcy pracowników. Dlatego też Muzeum chce przypomnieć radomianom, ale i także gościom odwiedzającym nasze miasto historię tego przedsiębiorstwa.
Na wystawie prezentowane są artefakty pochodzące z kolekcji własnej Muzeum (takie jak obuwie, fotografie prezentujące wnętrza hal produkcyjnych oraz wydarzenia z życia zakładów, gadżety reklamowe, sztandary, dyplomy i nagrody), także pamiątki rodzinne po byłych pracownikach Kombinatu wypożyczone od osób prywatnych, oraz obiekty wypożyczone z Archiwum Państwowego i Muzeum Historii Najnowszej Radomia oraz XI Liceum Ogólnokształcące im. St. Staszica.
Kurator wystawy: Krzysztof Skarżycki
Za: https://www.muzeum.edu.pl/pl/radom/radomskie-zaklady-przemyslu-skorzanego-radoskor-1959%E2%80%931999,2554.html
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 174
W Mazowieckim Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu do 8.09.24 można oglądać wystawę prac Rajmunda Ziemskiego pn. Znak i kolor.
Wystawa jest próbą przybliżenia twórczości Rajmunda Ziemskiego, jednego z czołowych polskich malarzy drugiej połowy XX wieku. Urodzony w Radomiu artysta, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, wyprzedzał swój czas. Był prekursorem nowoczesnego spojrzenia na proces twórczy w malarstwie i jednym z najważniejszych artystów posługujących się językiem abstrakcji. Stworzył swój własny, indywidualny i rozpoznawalny styl malowania inspirowany malarstwem materii.
Jego wrażliwość artystyczna kształtowała się niewątpliwie pod wpływem traumy II wojny światowej i przeżyć z nią związanych. W latach 1949–1955 studiował malarstwo w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, w pracowni Artura Nachta-Samborskiego, a po jej ukończeniu został wykładowcą tej uczelni. Jego debiut artystyczny jest nierozerwalnie związany ze słynną wystawą „Przeciw wojnie – przeciw faszyzmowi” w warszawskim Arsenale w 1955 roku. Ta przełomowa wystawa jest jedną ze sztandarowych prezentacji artystycznych w historii polskiej sztuki.
Malarstwo Rajmunda Ziemskiego jest niezwykłe, niepowtarzalne i zaskakująco aktualne. Jego metaforyczne obrazy są pełne ekspresji, emocji oraz koloru. Malował fascynujące pejzaże, ale nie takie, jakie znamy i obserwujemy w rzeczywistości. Tworzył swoje własne, niepowtarzalne, metafizyczne światy, dla których źródłem inspiracji była nie tylko natura, ale wspomnienia z dzieciństwa i młodości.
Ziemski nie naśladował niczego, lecz budował swoją własną rzeczywistość. Posługiwał się barwnymi plamami, co było wyrazem dążenia do swobodnej ekspresji. Szukał idealnych znaków i symboli, za pomocą których mógłby wyrażać swoje przemyślenia i doznania oraz opisywać świat. Podobnie jak Tadeusz Kantor był mistrzem sztuki informel, która polegała na spontanicznym i intuicyjnym malowaniu, bez z góry ustalonego planu czy kompozycji.
Malował z pasją i odwagą, nie bojąc się eksperymentować z różnymi technikami i materiałami. Był artystą, który nieustannie rozwijał się twórczo i intelektualnie. Nieprzerwanie i z ogromną determinacją odkrywał nowe możliwości, jakie daje malarstwo. Jego słynna pejzaże są źródłem poznania jego wewnętrznych przeżyć, pragnień, lęków i wspomnień.
Kuratorzy: Katarzyna Ziemska i Paweł Witkowski
Rajmund Ziemski (1930, Radom – 2005, Warszawa). Malarz, pedagog. W latach 1949–1955 studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Artura Nacht-Samborskiego. Na akademii pozostał na trzyletnich studiach aspiranckich. Od 1967 do 1978 roku prowadził samodzielną pracownię malarstwa na Wydziale Architektury Wnętrz, a następnie wrócił na Wydział Malarstwa, na którym otrzymał samodzielną pracownię dyplomującą. Kierował nią do roku 2000, czyli do przejścia na emeryturę.
W 1983 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1990 roku profesora zwyczajnego. W latach 1965–1974 był silnie zaangażowany w prace społeczne, działał w Związku Polskich Artystów Plastyków i w Akademii Sztuk Pięknych. W 1979 roku został laureatem Nagrody im. Jana Cybisa.
Debiutował w grudniu 1955 roku na X Jubileuszowej Wystawie Młodej Plastyki „Przeciw wojnie – przeciw faszyzmowi” w warszawskim Arsenale. Uczestniczył w ponad stu wystawach zbiorowych. W latach 60. i 70. XX wieku brał udział w ważnych prezentacjach młodej sztuki polskiej w Stanach Zjednoczonych, Francji, Belgii, Niemczech, Danii, Szwajcarii, Austrii, Szwecji. Jego pierwsza indywidualna wystawa malarstwa odbyła się w 1957 roku w warszawskiej Galerii „Krzywe Koło”.
Zorganizował blisko 30 wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą, m.in. w: Waszyngtonie, Chicago, Wiedniu czy Brukseli. Prace artysty znajdują się w muzeach za granicą, najważniejszych muzeach polskich i w kolekcjach prywatnych. W 2004 roku został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 676
Do 28.08.22 w łódzkim Muzeum Sztuki MS1 można oglądać prace studentów łódzkiej ASP pn. Rajzefiber.
Wystawa jest efektem siódmej edycji warsztatów zorganizowanych wspólnie przez Muzeum Sztuki w Łodzi i Akademię Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego. Punktem wyjścia tegorocznych działań artystycznych studentek i studentów ASP była refleksja nad doświadczeniem podróży oraz przemieszczania się rzeczy i ludzi.Temat zaproponował artysta Janek Simon, który wcielił się w rolę mentora.
Sposób, w jaki poruszamy się po świecie, jest różny. Zależy od licznych czynników: społecznych, kulturowych i ekonomicznych. Tropikalne wakacje to dla klasy średniej spełnienie ambicji i wyobrażeń o udanym spędzaniu wolnego czasu. Lot z Lagos do Londynu trwa siedem godzin. Ale dla kogoś, kto wyrusza z Afryki do Europy w poszukiwaniu pracy i lepszego życia, taka podróż może zająć kilka lat. Wyjeżdżamy z domu na studia do większych miast, szukając lepszej przyszłości.
Jednak po powrocie często przeżywamy bolesne konfrontacje ze swoimi coraz bardziej odległymi korzeniami. W zeszłym roku z Chin do Europy przyjechało dwanaście tysięcy pociągów z kontenerami pełnymi rzeczy. Z kolei niedawna inwazja Rosji zmusiła do podróży miliony uchodźczyń i uchodźców z Ukrainy. To tylko niektóre przejawy nieustannego ruchu ludzi i przedmiotów, które do nich należą.
W zaproponowanych przez studentki i studentów pracach widać, jak bardzo różnie i szeroko można rozumieć i interpretować pojęcie podróży. Od parodii turystycznego spotu, przez analizę choreografii czy przedstawienie relacji z domem rodzinnym - to tylko niektóre z ujęć tematu. Wystawa jest nie tylko artystyczną refleksją osób studenckich, ale również zaproszeniem do wspólnej podróży.
Uczestniczki/uczestnicy: Agata Becker, Klaudia Dębiec, Olga Galińska, Natalia Kędzierska, Beata Krześlak, Weronika Mendrek, Aneta Niekoraniec, Łukasz Olejniczak, Mateusz Pecyna, Kinga Stec, Dominik Szyga, Martyna Tamborska, Mateusz Zubel
Opieka nad projektem: Janek Simon, Łukasz Ogórek (ASP), Jakub Gawkowski (MS)
https://msl.org.pl/rajzefiber/