Nauka i sztuka (el)
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 2651
Do 13 kwietnia 2014 w Galerii Muzeum Miasta Łodzi można oglądać prace jednego z najciekawszych scenografów – Lecha Kunki. Wystawę zorganizowało Muzeum Miasta Łodzi i Teatr Lalek Arlekin w Łodzi.
Wystawa pn. Lech Kunka (1920-1978). Scenografia prezentująca dokonania scenograficzne Lecha Kunki - łódzkiego malarza, znakomitego rysownika, autora wielu realizacji w zakresie polichromii i plenerowych form przestrzennych, przedstawiciela polskiej awangardy XX w., ucznia Wł. Strzemińskiego i F. Légera, wieloletniego pedagoga łódzkiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych - została przygotowana z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru i jest częścią szerszego projektu o charakterze edukacyjno-artystycznym pt. Teatr w zasięgu ręki (realizowanego przez muzeum w ramach ogólnopolskiej akcji Dotknij teatru).
Jednocześnie jest to druga część przekrojowej wystawy twórczości Lecha Kunki (pierwsza część została zaprezentowana łódzkiej publiczności wiosną ubiegłego roku) poświęcona wyłącznie jego realizacjom scenograficznym dla teatru i filmu.
Lech Kunka współpracował z Teatrem 7.15 (1962) i Państwowym Teatrem Lalek Arlekin w Łodzi (1970-1974), jest autorem scenografii do animowanego filmu dla dzieci Tadek Niejadek (1957), współpracował przy realizacji filmów Milcząca gwiazda (1960) i O dwóch takich co ukradli księżyc (1962).
Na wystawę składają się zachowane i, w większości nigdy dotąd nie eksponowane, projekty do spektakli teatralnych (tempery i collages na papierze) stanowiące własność Teatru Lalek Arlekin w Łodzi oraz rodziny artysty, lalki oraz maski ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, dokumentacja fotograficzna oraz plakaty ze zbiorów Muzeum Kinematografii w Łodzi, zbiorów rodziny artysty i osób prywatnych.
- Autor: red.
- Odsłon: 5632
Pod tytułem Schizma Centrum Sztuki Współczesnej w Zamku Ujazdowskim przygotowało wystawę (czynna jeszcze do 29.11.09) malarstwa, rzeźby, fotografii, wideo i realizacji przestrzennych z lat dziewięćdziesiątych.
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 1996
Do 15 stycznia 2017 w krakowskim Ośrodku Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteca można oglądać wystawę prac teatralnych Oskara Schlemmera (1888-1943) i Tadeusza Kantora (1915-1990).
Oskar Schlemmer – związany z Bauhausem w latach 1921-1929 – łączył pasje malarza i twórcy teatralnego. Jego Balet triadyczny był jednym z najważniejszych eksperymentów europejskiego tańca na początku XX wieku, który przyczynił się do redefinicji ciała aktora-tancerza w przestrzeni sceny. W ramach warsztatu teatralnego Schlemmer określił styl i kierunki poszukiwań teatralnych w Bauhausie. Ponadto, jako scenograf i projektant kostiumów, był współtwórcą siedemnastu przedstawień w teatrach zawodowych. Na wystawie pokazano bogatą dokumentację fotograficzną prac scenicznych Schlemmera, zarówno tych przygotowanych ze studentami Bauhausu, jak i pozostałych dzieł teatralnych tego artysty. Prezentowane fotografie pochodzą ze zbiorów Bauhaus Archiv w Berlinie.
W ramach ekspozycji można obejrzeć także filmowe zapisy rekonstrukcji Baletu triadycznego (Margarete Hasting, Franz Schömbs, Georg Verden) i Tańców Bauhausu (Debra McCall). Zaprezentowano również blisko 40 rysunków i obrazów Tadeusza Kantora nawiązujących do twórczości Oskara Schlemmera, Bauhausu oraz konstruktywizmu rosyjskiego i niemieckiego.
Typowy dla tych nurtów zwrot ku mechanizacji, abstrakcji i technologii odnaleźć można w rysunkach i szkicach do spektaklu Śmierć Tintagilesa z 1937 roku oraz we wczesnych projektach scenograficznych.
Pod silnym wpływem twórczości Schlemmera powstał także spektakl Podziemnego Teatru Niezależnego Balladyna z 1943 roku. Kantor określał go jako „przełożenie całego romantyzmu Słowackiego na abstrakcyjne pojęcia Bauhausu”.
Aneks do wystawy Schlemmer | Kantor stanowi prezentacja rysunków Tadeusza Kantora w Galerii-Pracowni artysty przy ul. Siennej 7/5. Oprócz wczesnych projektów scenograficznych zaprezentowano tu rysunki metaforyczne Kantora oraz wyjątkowe szkice postaci „powiększonych” o okno lub krzesło.
Wystawie – oprócz bogatego programu edukacyjnego - towarzyszy publikacja oraz kolejna odsłona projektu tanecznego Maszyna Choreograficzna (kurator: Anna Królica), w ramach której zaprezentowane zostaną trzy spektakle: premiera Lighting Anny Konjetzky oraz pokaz Total Pawła Sakowicza i Mechanicznych Snów Barbary Bujakowskiej.W grudniu odbędzie się także seminarium naukowe Schlemmer | Kantor: Powroty.
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 218
W tarnowskim BWA do 28.02.25 czynna będzie wystawa obrazów Aleksandry Bujnowskiej zatytułowana „Sen o lesie”.
W czyim śnie jesteśmy? Kto śni, a kto jest śniony? A może to sny w snach – sny o śniących sny? Tym co je łączy jest obserwowany z różnych perspektyw las. Wizje artystki Aleksandry Bujnowskiej ujawniają jego oniryczną aurę. […]
Portretowane zwierzęta zawsze są same, nigdy w stadzie czy w międzygatunkowym towarzystwie. Wszystkie, które podglądamy lub do których snów wchodzimy to drapieżni leśni myśliwi. Samotnie śpią, śnią, budzą się lub umierają. Jedyną istotą, która nie śpi, ale czuwa jest sowa.
Artystka przenosi do świata zwierząt renesansową koncepcję pozy sansovinowskiej. Zakładała ona postrzeganie momentu śmierci jako chwilowego, krótkiego snu – drzemki, z której zmarły ledwie zasnął wydaje się już budzić.
Ta sprawczość „umarłych” zaczęła być uwzględniana w specyficznej kompozycji rzeźb nagrobnych. […] Moment zawieszenia między dwoma światami, spoczynek i przebudzenie, życie i śmierć to treść, która tutaj po raz kolejny powraca.[…]
Sen o lesie Aleksandry Bujnowskiej to wystawa obrazów nieoczywistych, przewrotnych w formie i treści. Motywy początkowo niebudzące wątpliwości okazują się być czymś innym niż się wydawały. Sen sugeruje konieczność przyjęcia innej logiki, a niekiedy nawet jej całkowite porzucenie. Poruszanie się w cudzym śnie nie jest proste. Natrętnie powracające motywy i kształty, niejasne tytuły i niedomówienia nie ułatwiają interpretacji.
Według Carla Gustava Junga las w marzeniach sennych, podobnie jak dzikie zwierzęta, przynależy do sfery cienia, czyli tego, co znajduje się poza świadomością człowieka, co ukryte i stłumione. Cień sięga do naszych zwierzęcych przodków, ich instynktów, popędów, dzikości, odruchowych reakcji, intuicji, ale też impulsów twórczych. Niesublimowane elementy surowej natury w człowieku, które w kulturze zachodniej wymagały stłumienia, wśród wielu ludów zostały zaakceptowane jako druga – „leśna dusza” każdej osoby. Wilki, niedźwiedzie, lisy, sowy stały się przewodnikami i źródłem dodatkowych mocy. Czy zatem, poprzez obrazy autorki rzeczywiście wchodzimy do cudzych snów, czy może raczej śnimy jeden wspólny sen? Sen o żywiołach dzikiej przyrody, której częścią jesteśmy, o naszych możliwościach, pragnieniach, ograniczeniach i tęsknotach, o naszej częściowo zwierzęcej naturze, którą skrywamy w nieświadomości?[…]
Kuratorki: Ewa Łączyńska-Widz (BWA Tarnów) i Agata Sulikowska-Dejena.
Aleksandra Bujnowska (1979) – absolwentka warszawskiej ASP (Dyplom w Pracowni Malarstwa prof. Jarosława Modzelewskiego). Mieszka i pracuje w Warszawie. W swoim dorobku ma wiele wystaw indywidualnych i udział w zbiorowych. Najchętniej maluje zwierzęta.
Więcej - https://www.bwa.tarnow.pl/1,1456,wystawy,aleksandra-bujnowska---sen-o-lesie.html