Nauka i sztuka (el)
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 1403
W Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi można oglądać wystawę prac Magdaleny Abakanowicz pn. Metamorfizm. Pierwsza jej odsłona będzie trwać do 1.04.18; druga – od 26.04. do 2.09.18.
Wystawa prezentuje dokonania jednej z najważniejszych artystek XX w., Magdaleny Abakanowicz. Celem jest ukazanie tych zagadnień jej twórczości, które najwyraźniej pokazywały rewolucyjne zmiany w języku sztuki wprowadzone przez artystkę.
Na całym świecie znane są jej miękkie, pełno przestrzenne formy zwane abakanami, rzeźby kształtowane z miękkiej materii, bądź te z brązu, wpisujące się w pejzaż. Jednak mało kto pamięta, że droga ku tym awangardowym dziełom ma swój początek w fascynacji artystki tkaniną.
Działając w obrębie tkaniny artystycznej, zdobywała międzynarodową sławę i uznanie. Jest zatem naturalne, że ekspozycja przypominająca źródła intelektualnych i twórczych sukcesów artystki, które tak pozytywnie zaważyły na artystycznym obrazie Polski na świecie, została przygotowana w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi.
Wystawa prezentuje prace z kolekcji Muzeum, ale także dzieła wypożyczone z innych instytucji (w tym nagradzane na świecie). Znajdują się wśród nich te z początkowego okresu twórczości, pokazane są również tkaniny strukturalne, których forma coraz bardziej przybierała kształt reliefów z pęknięciami i ażurowymi prześwitami. Ukazują one proces zmian i stopniowego nawarstwiania struktur, linię rozwoju języka formalnego. Nie mogło zabraknąć oczywiście samych abakanów, będących efektem szeregu eksperymentów i śmiałych decyzji artystycznych, ukoronowaniem zmagań z materią.
Absolutną rewelacją wystawy będzie druga odsłona wystawy (otwarcie w kwietniu 2018 r.), w której Muzeum zaprezentuje dzieła artystki wcześniej w Polsce niepokazywane, udostępnione dzięki uprzejmości szwajcarskiej Fundacji Toms&Pauli. Fundacja ta przechowuje dokumenty i dzieła sztuki związane z historią Biennale w Lozannie, imprezy kluczowej dla rozwoju nowoczesnej tkaniny artystycznej na świecie. Taka forma ekspozycji pozwoli pełniej zapoznać się z drogą twórczą artystki, bowiem pierwszy etap unaocznia kierunki rozwoju myśli artystycznej i drogę dochodzenia do rewolucyjnych rozwiązań formalnych. Kolejny zaś, wzbogacony o eksponaty lozańskie, ukaże pełnię dokonań i dojrzałość osiągnięć Magdaleny Abakanowicz.
Integralnym elementem ekspozycji jest pokaz filmu, zrealizowanego przez Kazimierza Muchę z muzyką Bogusława Schäffera, nagranego w Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia. W filmie wykorzystano zapis instalacji plenerowej Magdaleny Abakanowicz, zrealizowanej w Łebie w 1968 r., podczas której organiczne, materialne formy abakanów poddają się podmuchom wiatru, poruszają i integrują z naturalnym otoczeniem dzikich wydm, tym samym podkreślając swoją biologiczną proweniencję.
Te wszystkie aspekty z bogatego słownika wyrażeń i znaczeń, jakim posługiwała się Magdalena Abakanowicz, są ukazane na wystawie, która ma przede wszystkim przybliżyć intelektualne źródła i drogi odważnych warsztatowych eksperymentów. Długość trwania ekspozycji i ranga zaprezentowanych w obu odsłonach dzieł będą najpełniejszym podsumowaniem twórczości i uhonorowaniem tej kluczowej dla polskiej sztuki artystki.
Marta Kowalewska, kuratorka wystawy
Więcej - http://cmwl.pl/wydarzenie/wybrane/metamorfizm,55
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 946
We wrocławskim Muzeum Sztuki Współczesnej - Pawilonie Czterech Kopuł - do 28.08.22 będzie czynna wystawa dorobku artystycznego Magdaleny Abakanowicz, najbardziej znanej na świecie współczesnej polskiej artystki.
Wystawione zostały wszystkie dzieła artystki znajdujące się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu, które może pochwalić się największą i najbardziej reprezentatywną kolekcją jej prac. Oprócz abakanów, rzeźb, grafik, obrazów obejrzeć można również materiały dokumentalne przedstawiające aktywność rzeźbiarki na przestrzeni kilku dekad w rozmaitych miejscach globu.
Abakanowicz – będąca w bliskiej relacji z naturą, wykorzystująca w sposób oryginalny naturalne tworzywa, takie jak włókna sizalowe, jutowe czy drewno – została zaprezentowana jako artystka skupiona na badaniu „kondycji ludzkiej”, która doskonale wpisuje się w aktualny w sztuce współczesnej sposób myślenia recyklingowego i proekologicznego.
Główną ekspozycję dopełnia wystawa edukacyjna, przygotowany został także bogaty program wydarzeń towarzyszących, takich jak oprowadzania po wystawie, wykłady, warsztaty, spektakle. […]
***
Muzeum Narodowe we Wrocławiu sprawuje pieczę nad dorobkiem artystycznym najwybitniejszej artystki polskiej XX w. Magdaleny Abakanowicz i może poszczycić się największą w świecie i najbardziej reprezentatywną kolekcją jej prac. W zbiorach Muzeum znajdują się 53 dzieła artystki, z których większość stanowią wieloelementowe zespoły prac (w sumie 393 obiekty). Wrocławskie zbiory dokumentują aktywność twórczą Abakanowicz niemal od momentu jej debiutu aż po dzieła realizowane w pierwszych latach XXI wieku. Do zespołu należą m.in. słynne wielkoformatowe kompozycje przestrzenne – abakany, jak i realizowane w kolejnych dekadach znakomite zespoły rzeźb figuralnych z cyklu Tłum, Plecy, Postacie siedzące, a także prace unikatowe, jak War Games czy Koło z liną.
Magdalena Abakanowicz [1930–2017]
Jedna z najwybitniejszych polskich artystek XX wieku, rzeźbiarka, autorka prac z zakresu tkaniny artystycznej. W latach 1949–1950 studiowała w PWSSP w Gdańsku, a następnie w ASP w Warszawie. 
Od połowy lat 60. XX w. tworzyła w tkaninie monumentalne kompozycje przestrzenne, nazwane abakanami, które pokazała po raz pierwszy na Biennale Tkaniny w Lozannie w 1962 r. Abakany, opracowane jako kompozycje przestrzenne, na poły rzeźbiarskie, były przykładem nowatorskiego i oryginalnego wykorzystania tradycyjnego tworzywa. Od lat 70. artystka wykonywała duże zespoły figuralne i prace o strukturze organicznej z tkaniny utwardzanej żywicą, a także kompozycje z drewna, metalu i kamienia, m.in. serie: Alteracje, Plecy, Tłum, Embriologia, War Games.
Od połowy lat 60. XX w. twórczość Magdaleny Abakanowicz cieszyła się niezmiennie najwyższym uznaniem międzynarodowej krytyki. Po 2000 roku artystka podejmowała eksperymenty z nowym tworzywem, budując z metalowych płyt kompozycje z aluzjami do świata zwierząt (m.in. seria Ptaki). Zrealizowała rzeźby plenerowe (z kamienia lub metalu) w Polsce oraz we Włoszech, Izraelu, Japonii, USA. W 1992 r. w konkursie na przedłużenie Wielkiej Osi Paryża wyróżniono projekt jej autorstwa – Architekturę arborealną – w którym przedstawiła koncepcję ekologicznego miasta. Należała do grona artystów promowanych przez renomowaną Marlborough Gallery. […]
Kuratorki: dr Barbara Banaś i Iwona Dorota Bigos
Więcej - https://mnwr.pl/abakanowicz-totalna/
________________________________________
- Autor: Bożena i Waldemar Komorowscy
- Odsłon: 4875
W Muzeum Ziemi PAN otwarto wystawę niezwykłych fotografii Bożeny i Waldemara Komorowskich
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 1219
W zielonogórskim BWA do 30.03.19 można oglądać wystawę prac Agaty Nowosielskiej pn. Odludzkie.
„(...) w naszych duszach jest tabliczka woskowa. U jednego większa, u innego mniejsza, u jednego z czystego wosku, u drugiego z brudniejszego i twardszego, u niektórych z miększego, a bywa, że z takiego w sam raz (...).
Powiedzmy, że to jest dar matki Muz, Mnemozyny. Jeżeli z tego, co widzimy, albo słyszymy, albo pomyślimy, chcemy coś zapamiętać, podkładamy tę tabliczkę pod spostrzeżenia i myśli, aby się w niej odbijały tak jak wyciski pieczęci. To, co się w niej odbije, pamiętamy to i wiemy, jak długo trwa jego ślad w materiale”.(Platon)
Nie ma w słowniku słowa odludzkie. A jednak bez problemu potrafimy sobie wyobrazić co mogłoby ono oznaczać i wcale nie chodzi o synonim odczłowieczenia. Odludzkie to bardziej to, co jest od człowieka i po człowieku, ale również to czym on jest i to czego potrzebuje.
Wystawę prac Agaty Nowosielskiej można podzielić na dwie opowieści: jedną o tym, co tworzy człowieka – cielesności i duchowości oraz drugą o tym, co stworzył człowiek kierowany potrzebami.
Punktem wyjścia do tego humanistycznego dialogu pogrążonego w cieniu mizantropii wydaje się być obraz o znamiennym tytule tabula rasa, który wcale nie przedstawia powierzchni czystej i gładkiej. Tabula rasa Nowosielskiej jest albo przykryta draperią, albo sama nią jest i to właśnie w jej fałdach rozpoczyna się narracja o nas, o naszym świecie z nami lub już po nas.
W tej opowieści figura ludzka pojawia się tylko sporadycznie, ograniczona albo do sztafażu, albo odwrócona plecami. Próbując wyrazić całość, artystka ogranicza się do kilku tematów jak ogrody, igrzyska, materialność i niematerialność. Nie pozwala sobie jednak na jednoznaczność, gra i obrazem, i tytułem. Raz wprowadza na ślad narracji, zachwyca pięknem motywu i doskonałością malarstwa aby za chwilę osadzić nas na skrajni.
Prowadząc przez piekło rozczarowania człowiekiem, Nowosielska stawia nas na końcu przed przysłowiową ścianą, której pozorne romantyczne piękno po chwili okazuje się tylko wybielonym śmietniskiem.
Iwona Dorota Bigos
Agata Nowosielska, urodzona w 1982 roku w Gdyni, jest malarką, kuratorką i autorką tekstów o sztuce. Gdańską ASP ukończyła w 2006 r. na Wydziale Malarstwa. Absolwentka Hochschule für Künste Bremen (program Erasmus) oraz Podyplomowych Muzealniczych Studiów Kuratorskich na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (2010).
Więcej - http://bwazg.pl/zapowiedzi/1968-agata-nowosielska-odludzkie-08-30-03