Nauka i sztuka (el)
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 325
Melodramaty rzadko przyciągają moją uwagę – film Turkusowa suknia wzbudził moje zaciekawienie z powodu „egzotycznej” dla polskiego widza kultury Afryki Północnej (Maroko), gdzie się rozgrywa akcja filmu oraz osoby reżyserki i scenarzystki – Maryam Touzani - Marokanki o wykształceniu dziennikarskim.
Akcja filmu dotycząca egzystencji dojrzałego małżeństwa Miny i Halima, w których życiu pojawia się młody czeladnik (Youssef), początkowo dość banalna, z każdym kadrem coraz bardziej wciąga widza w ten dość egzotyczny dla nas świat, ale i specyficzny klimat filmu. Jest to bowiem film o dojrzałej miłości i przyjaźni, czułości i odpowiedzialności oraz akceptacji i empatii. Także film o tajemnicy.
Trójkę bohaterów łączą dość złożone relacje uczuciowe: Halim jest rozdarty miedzy uczuciem do żony a Youssefa z racji swojego homoseksualizmu (tabu), Youssef - też homoseksualista - odwzajemnia uczucia Halima, niemniej nie chce łamać związku Halima z Miną, która jest ciężko chora. Mina – rozumiejąc orientację seksualną męża oraz licząc się ze swoim rychłym odejściem – doprowadza do zbliżenia uczuciowego całej trójki bohaterów i wzajemnej akceptacji tych relacji.
Rola Miny jest tu szczególna - zarówno w relacjach z Halimem, jak i Youssefem, ale i społecznie. To ona łamie różne tabu obowiązujące w arabskim świecie – podporządkowanie życia kobiety mężczyźnie, zakazy religijne, obyczajowe - dotyczące zachowania się kobiet w przestrzeni publicznej, wreszcie – braku społecznej akceptacji homoseksualizmu. Skutkiem jej odwagi w wyrażaniu swoich poglądów jest przywrócenie harmonii w życiu całej trójki bohaterów, a końcowa scena filmu pokazuje, iż mężczyźni kontynuują jej dzieło.
Reżyserka poruszyła w filmie wiele problemów społecznych - począwszy od znanego w Europie upadku rzemiosła (Halim należy do ostatnich, którzy umieją wykonywać szczególny haft), po równość kobiety i mężczyzny, prawa kobiet, obyczaje związane z religią (obyczaj pogrzebowy) i wreszcie najważniejszy – prawa homoseksualistów do bezpiecznego i szczęśliwego życia. Zrobiła to w sposób ujmująco piękny – dominująca w filmie jest cisza, szepty, medytacja, nieśpieszne tempo, pozwalające na przeżywanie każdej chwili razem z bohaterami i zrozumienie ich emocji, stanu duszy bez słów. W rozkrzyczanym, miałkim i byle jakim świecie, w jakim żyjemy to wartość szczególna i trudno osiągalna. Tych odczuć dopełniają piękne obrazy otoczenia, półmroki, światło niczym z obrazów Caravaggia, Rembrandta, Vermeera, ale i znakomita gra doświadczonych aktorów (Mina - Lubna Azabal, Halim – Saleh Bakri, Youssef – Ayoub
Missioui) sprawiająca, że utożsamiamy ich grę nie tylko z bohaterami filmu, ale znajdujemy te same uczucia w sobie.
Anna Leszkowska
Reżyseria i scenariusz: Maryam Touzani
Produkcja - Francja, Maroko, Belgia, Dania
Dystrybucja - Aurora Films
Zdjęcia do filmu były kręcone w Sali (Maroko).
W 2023 roku film był oficjalnym kandydatem Maroka do Oscara w kategorii najlepszy film międzynarodowy.
- Autor: red.
- Odsłon: 3686
W Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie od 15 października 2011 do 8 stycznia 2012 można będzie oglądać wystawę malarstwa największego malarza angielskiego romantyzmu - Josepha Mallorda Williama Turnera.
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 2438
W Centralnym Muzeum włókiennictwa do 2.11.14 czynna będzie wystawa Bolesława Tomaszkiewicza, będąca prezentacją 60-letniego dorobku tego łódzkiego artysty - wieloletniego pedagoga Akademią Sztuk Pięknych im. Wł. Strzemińskiego w Łodzi, prodziekana i dziekana Wydziału Tkaniny, kierownika Katedry Tkaniny.
Na wystawie została zaprezentowana bogata działalność artysty w zakresie projektowania i realizacji tkanin unikatowych: nicielnicowej, żakardowej, podwójnej, kilimu, gobelinu, miniatury tkackiej a także jego dokonania przy projektowaniu tkanin użytkowych m.in. w Laboratorium Przemysłu Tkanin Dekoracyjnych i Jedwabniczych przy zakładach „Tadka Ajzena” w Łodzi (późniejszy „Dywilan”), Fabryce Dywanów Kowary S.A., w Śląskich Zakładach Pluszu i Dywanów Kietrz czy w Fabryce Dywanów „Weltom” S.A.
Na ekspozycji pokazano około 250 prac – od lat 50. XX w. po czasy współczesne. Obok gobelinów, tkanin nicielnicowych, tkanin podwójnych, kilimów, żakardów, są tu również miniatury, obrazy, szkice, a także projekty poszczególnych rodzajów tkanin.
Więcej - http://www.muzeumwlokiennictwa.pl/
- Autor: Elżbieta Sęczykowska
- Odsłon: 1625
Zaczarowany Tybet, pełne żywotności, barwne cywilizacje, gdzie pierwotna religia bonu zawierająca elementy szamanizmu i animizmu w okresie feudalnej dominacji kościoła lamaistycznego zlała się z buddyzmem, a ten na tysiąclecia zdeterminował życie duchowe mieszkańców, wzbogacając je w nowe treści i cele. Nic więc dziwnego, że ten niedostępny przez wieki kraj przykuwał uwagę wielu osób oraz budzi nieustające zainteresowanie, fascynuje swą tajemnicą...
Wystawa Tybet. W drodze do Kumbum to barwny reportaż złożony z wielu niepublikowanych wcześniej fotografii wykonanych podczas kilku podróży w poszukiwaniu tego, co w dużym stopniu już zagubione, a jednak wciąż jeszcze tak żywe w Tybecie.
Refleksyjne pejzaże, w których pojawiają się wędrujący pątnicy zmierzający do świętych miejsc, grupy nomadów zmagający się z surowością klimatu i codziennego bytowania, życie mnichów i niezwykła atmosfera klasztorów oraz przedstawione misteria mówią nie tylko o bogatej kulturze mistycznej Krainy Śniegu, ale ukazują jej prawdziwą wyjątkowość i całe piękno.
Możliwość uczestniczenia w ceremoniach zastrzeżonych wcześniej tylko dla mnichów lamajskich związanych z misterium demonicznego tańca C`am dała szansę autorce zdjęć, wówczas jako jednej z niewielu na świecie, na jego rejestrację aparatem fotograficznym.
Podczas pobytu w klasztorze Kumbum odkryła tajemnicę maślanego ołtarza i mogła dokonać „oczyszczenia z grzechów” podczas obchodów Święta Wielkiej Modlitwy.
Aby wykonać to trudne zadanie, trzeba było najpierw pokonać wiele rzek i dolin, wspiąć się na szereg górskich szczytów i przełęczy, czasem dołączyć do grupy podróżujących pielgrzymów, by wraz z nimi pokłonić się opiekunowi i założycielowi klasztoru, wielkiemu reformatorowi kościoła lamaistycznego – Conghkapie. Elżbieta Sęczykowska Więcej - www.mz.pan.pl