Nauka i sztuka (el)
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 235
W Miejskiej Galerii Sztuki w Częstochowie (Galeria Zwiastun) do 26.05.24 trwa wystawa malarstwa Katarzyny Kołacz pn. Listy.
Jeden z obrazów Katarzyny Kołacz prezentowany na wystawie nosi tytuł „Subtelność”. Właśnie subtelność wydaje się cechą dystynktywną, która odnosić się może do większości jej prac, jak i sposobu bycia i tworzenia samej autorki. Dla Katarzyny Kołacz sztuka jest swoistym przesłaniem dla odbiorców, tytułowymi listami, w których artystka chce przekazać swój zachwyt nad światem i swoje przekonanie, że przez sztukę zdoła uchronić go przed złem.
Oto co mówi o swojej twórczości Artystka:
Odczucia można wyrazić nadając im kształt w kolorze w relacji ze sobą i światem zewnętrznym.
Obrazy są częścią z głębi mnie.
Porusza mnie bezbronność i zależność oraz tęsknię za światem bez cierpienia.
Katarzyna Kołacz posługuje się techniką własną, wymagającą wiele skupienia i precyzji, która nawiązuje do impresjonizmu. Nazywa ją „autorskim pointylizmem”. Inspiracje czerpie z przyrody, tworząc obrazy wypełnione światłem, powietrzem i mieniącymi się barwami.
***
Katarzyna Kołacz urodziła się w 1979 w Myszkowie. Absolwentka Liceum Plastycznego im. Jacka Malczewskiego w Częstochowie, obecnie słuchaczka II roku na Wydziale Sztuki, kierunek malarstwo na Uniwersytecie Jana Długosza w Częstochowie. Maluje w zaciszu, choć coraz częściej prezentuje swoje prace na wystawach indywidualnych lub zbiorowych.
Za: https://galeria.czest.pl/project/katarzyna-kolacz-listy/
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 3108
Od 15 listopada 2011 do 8 stycznia 2012 w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie można obejrzeć wystawę prac Katarzyny Kozyry ze zbiorów warszawskich.
Znajdą się na niej m.in. Łaźnia i Łaźnia męska, Więzy krwi, Święto Wiosny, Casting oraz wybrane filmy z cyklu W sztuce marzenia stają się rzeczywistością .
Nazwisko Kozyry stało się symbolem sztuki krytycznej, współczesności, ale też synonimem skandalu i niezrozumienia. Piramida zwierząt wprowadziła sztukę współczesną na główne sceny debaty publicznej, kiedy za sprawą medialnych manipulacji rozgorzała ogólnopolska dyskusja (z udziałem nie tylko krytyków, ale też przedstawicieli różnych środowisk) wokół pracy dyplomowej młodej artystki z pracowni Grzegorza Kowalskiego. Publiczność bądź to bezpośrednio (jako widzowie), bądź pośrednio (za sprawą mediów) od początku została wciągnięta w sferę dzieła i zarazem życia artystki. Są to bowiem w jej przypadku obszary nierozerwalnie ze sobą połączone.
Katarzyna Kozyra, rocznik 1963, mieszka w Berlinie i Warszawie. Jest rzeźbiarką, autorką wideoinstalacji, filmów, performansów. Studiowała na Wydziale Rzeźby w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W swych pracach porusza najbardziej istotne problemy ludzkiego istnienia: tożsamości, przemijania i śmierci. Porusza się w obszarze kulturowych tabu związanych z cielesnością człowieka oraz stereotypów i zachowań zakodowanych w życiu społecznym. W każdej ze swych prac narusza je, wystawiając się na krytykę publiczności. Jej wideoinstalacja Łaźnia męska otrzymała honorowe wyróżnienie na 48. Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Wenecji (1999).
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 1136
W krakowskim Muzeum Manggha do 04.04.18 można oglądać wystawę japońskich kimon.
W minionym roku Muzeum Manggha wzbogaciło się o zespół ciekawych kimon, pasów obi oraz akcesoriów do tego tradycyjnego japońskiego stroju, a to za sprawą dwóch kolekcji, podarowanych Muzeum przez panie Reiko Nagakurę i Małgorzatę Olejniczak. Na najnowszej wystawie prezentowane są najciekawsze obiekty z tych zbiorów.
Różnorodność w tradycyjnym japońskim stroju osiągana jest poprzez wykorzystanie wielu rodzajów tkanin i wzorów. Zdobienia wykonywane ręcznie lub maszynowo uzyskiwane są rozmaitymi metodami: tkanymi, malowanymi czy z użyciem haftu. Przygotowanie ręczne materiałów na kimono odbywa się dzisiaj w wyspecjalizowanych warsztatach, częściej jednak korzysta się z pomocy maszyn i komputerów. Prosta forma kimona daje możliwość skupienia się na jego dekoracji. Zastosowanie wielu technik i niezwykła pomysłowość projektanta przy tworzeniu wyszukanych wzorów i motywów doprowadziły do tego, że kimono stało się jedną z najpiękniejszych form japońskiej sztuki, a kolejne epoki kreowały jego określone style.
Obrazy użyte w kimonie to piękne, barwne dekoracje, często mające również znaczenie symboliczne. Twórcy kimon najchętniej sięgają do przedstawień zmieniającego się wraz z porami roku świata natury: roślin, zwierząt, wyobrażeń wody, fal, chmur czy płatków śniegu. Charakterystyczne są również kompozycje oparte na zawiłych wzorach geometrycznych, zwykle nawiązując do kształtów występujących w naturze, takich jak zygzaki, kratki i pasy. Projekt wzoru stanowi zawsze ściśle przemyślaną kompozycję i nawet jeśli kimono zmieni kształt po założeniu go na osobę, widoczne dla oka pozostanie zawsze to, co najciekawsze.
Autorzy wystawy zapraszają do spojrzenia na kimona i pasy obi pod kątem ich dekoracyjności zawartej w prostej formie.
Joanna Haba
Więcej - http://manggha.pl/exhibition/120
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 493
W Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie do 10.04.23 trwa wystawa dotycząca kimona pn. Kimono – nieprzebrane inspiracje.
Kimono jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych strojów na świecie, prezentującym narodową kulturę Japonii. Jego tradycja jest równie bogata jak kolorowe tkaniny, z których jest wykonane, a jej poznanie daje możliwość zgłębienia choćby części historii tego kraju. Dlatego też ubiór ten postrzega się jako kontynuację tradycji, wyraz tożsamości narodowej, najwyższej klasy rzemiosło artystyczne, a niejednokrotnie również dzieło sztuki. Geometryczny krój w kształcie litery T został stworzony z prostych pasów materiału. Stanowi on punkt wyjścia do dekoracji kimona i jest doskonałym polem działań dla projektanta. Zarówno wymogi funkcjonalności, jak i zasady nieeksponowania kształtów ludzkiego ciała doprowadziły do uformowania się prostego kroju, obecnego w Japonii do dzisiaj. Kimono nosi się założone lewą stroną nad prawą, przewiązane pasem obi, co pomaga utrzymać właściwe linie i proporcje stroju.
Dekoracje kimon mają często złożone poziomy znaczeń, prezentując nieprzebrane bogactwo wzorów nawiązujących do: świata natury, zmieniających się pór roku, zwyczajów czy trendów w sztuce. Oprócz walorów estetycznych wzory te wiążą się z wiarą i z pragnieniem długiego i pomyślnego życia. Sama kolorystyka kimona może mieć istotne znaczenie metaforyczne i kulturowe. Dla przykładu kolor fioletowy jest metaforą nieśmiertelnej miłości, a czerwień oznacza młodzieńczy urok i powab, dlatego pasuje do strojów młodych kobiet. Uważano również, że barwniki uosabiają ducha roślin, z których są pozyskiwane.
Prezentowana wystawa obejmuje szeroką gamę kimon z XX i XXI wieku z kolekcji Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha: od kimon z okresów Taishō (1912–1926) i Shōwa (1926–1989), kiedy to moda zmieniała się dynamicznie pod wpływem modernizacji Japonii, po czasy współczesne i przykłady poszukujące nowych interpretacji kimona.
Kolekcja Muzeum Manggha liczy obecnie ponad trzysta tradycyjnych obiektów tekstylnych związanych z kimonem i z akcesoriami do tego stroju. Trafiły one do zbiorów w ramach zakupów oraz darów od serdecznych ludzi z Japonii.
W 2018 roku Muzeum otrzymało w darze zbiór ponad stu kimon od zafascynowanej kulturą polską pani Reiko Nagakury. Kimona te stanowiły rodzinną kolekcję gromadzoną w XX wieku. W 2021 roku, dzięki życzliwości Yasuko i Naohiro Kizu, zbiór powiększył się o przekazane przez nich dwieście obiektów: kimon, pasów obi i akcesoriów stanowiących rodową wyprawę ślubną z 1936 roku. Pozostając w wielkiej wdzięczności dla naszych darczyńców, prezentujemy Państwu piękne przykłady tkanych, barwionych, malowanych i haftowanych tradycyjnych kimon.
Współcześnie kimono bywa postrzegane jako ikona mody i inspirujący punkt wyjścia do reinterpretacji formy czy tradycyjnych japońskich wzorów. Może być również pretekstem do mieszania się kultur, połączeń form i wzorów, wywierając silny wpływ zarówno na high fashion, jak i na popkulturę na świecie.
Słynni japońscy projektanci mody, tacy jak Issey Miyake i Yōji Yamamoto, w swej twórczości podkreślali, że kimono jest podstawą i fundamentem, na którym konceptualizują oni swoje pomysły dotyczące relacji kształtu ubrania względem ciała człowieka. Odnosząc się do tej myśli, obok strojów tradycyjnych wystawa prezentuje projekty inspirowane kimonem autorstwa zaproszonych polskich projektantów: Joanny Hawrot, Antoniny Kondrat, Moniki Tatiany Idzikowskiej i Dominika Lisika. To spotkanie różnych koncepcji projektantów wokół jednej idei – kimona. To również inspiracje tradycją połączone z funkcjonalnością i wygodą.
Kurator i aranżacja plastyczna: Joanna Haba
Więcej - https://manggha.pl/wystawa/kimono-nieprzebrane-inspiracje