Nauka i sztuka (el)
- Autor: Magdalena Czubińska
- Odsłon: 2556
Do 1 września 2013 w Muzeum Narodowym w Krakowie można oglądać wystawę prac Jana Sawki.
Jan Sawka obdarzony był wielkim temperamentem artystycznym. Projektował plakaty, książki, scenografie, okładki płyt. Malował obrazy. Tworzył grafikę artystyczną. Był architektem. Projektował pokazy multimedialne swoich kompozycji.
Urodzony w Zabrzu, studiował architekturę w Politechnice Wrocławskiej, a potem malarstwo i grafikę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Pierwsze plakaty dla zespołów jazzowych projektował jeszcze jako student. Razem z Janem Jaromirem Aleksiunem, Eugeniuszem Getem Stankiewiczem i Jerzym Czerniawskim stworzyli tzw. Wrocławską Czwórkę.
W 1970 roku Sawka zamieszkał w Krakowie i związał się z Teatrem STU. Nawiązał znajomość z młodymi krakowskimi poetami – Ryszardem Krynickim, Edwardem Stachurą, Wiesławem Dymnym i Leszkiem Aleksandrem Moczulskim – ilustrował liczne tomiki ich poezji. W 1972 roku przeprowadził się do Warszawy, gdzie odpowiadał za graficzny wizerunek klubu „Stodoła”. Rok później związał się z Festiwalem Artystycznym Młodzieży Akademickiej FAMA w Świnoujściu, w ramach którego tworzył scenografie i organizował happeningi.
W 1975 roku na VII Międzynarodowym Festiwalu Malarstwa Współczesnego w Cagnes-Sur-Mer we Francji Sawka otrzymał nagrodę Oscara oraz specjalną nagrodę Prezydenta Francji za pracę Z głowy. Przez półtora roku korzystał ze stypendium Centre Pompidou (forma artiste en residence).
Po przeprowadzce do Stanów Zjednoczonych natychmiast rozpoczął współpracę z redakcją „New York Timesa” – w ciągu dwóch lat wykonał dla tego pisma ponad sto rysunków. Projektował plakaty i scenografie dla teatrów (dla nowojorskiego The Samuel Beckett Theatre zaprojektował instalację do sztuki Becketta Ostatnia taśma Krappa).
Równolegle uprawiał grafikę warsztatową i malarstwo. Dwadzieścia pięć akwafort złożyło się na książkę A Book of Fiction (1986), która został wybrana książką roku przez redakcję „New York Timesa” i nagrodzona na Targach Książki we Frankfurcie. Malarstwo pokazywał regularnie w wielu muzeach i w galeriach, między innymi nowojorskich i kalifornijskich (jego obrazy i rzeźby reprezentowane są przez prestiżowe ACA Galleries w Nowym Jorku).
W 1989 roku powstała scenografia koncertowa dla kultowego amerykańskiego zespołu rockowego The Grateful Dead. W dalszej kolejności powstawały autorskie spektakle The Eyes (Oczy) dla japońskiego teatru Art Tower Mito, do muzyki skomponowanej i wykonywanej przez Adama Makowicza (1993).
Zamierzeniem na wielką skalę był projekt The Tower of Light (Wieża światła, 1996) oraz centrum kulturalne dla Abu Dabi w Zjednoczonych Emiratach Arabskich – na stumetrowym obelisku miały być wyświetlane kompozycje Sawki do muzyki Eda Summerlina. Pomnik miał być zwornikiem centrum kulturalnego z siedmioma muzeami, filharmonią, amfiteatrem i zapleczem turystycznym.
W 2010 roku artysta przedstawił w Międzynarodowym Centrum Plakatu w Nowym Jorku The Peace Monument (Pomnik Pokoju), wyróżniony rok później przez Instytut Amerykańskich Architektów tytułem „Excellence in Architecture” w kategorii projektów niezrealizowanych.
Ostatnio Jan Sawka pracował nad projektem multimedialnym The Voyage (Podróż).
Muzeum Narodowe w Krakowie prezentuje dzieła Jana Sawki pochodzące z własnych kolekcji i będące darem autora dla muzeum. Jest to przede wszystkim cykl 12 sztandarów zatytułowany Sfera (1981–1991), pokazany w 1991 roku na wystawie prac Jana Sawki Powroty w Arsenale w Muzeum Czartoryskich, wówczas oddziale MNK. Kolejny cykl to 36 grafik zatytułowanych Postcards (Pocztówki) (1987–1988), który może być pojmowany jako przestroga przed trywializacją i banalizacją naszych wspomnień. Ważne dla twórczości Sawki, ale również dla historii polskiego plakatu, są też dwie prezentowane prace: Exodus i Stu Theatre – gęste od metafor i doskonałe w formie artystycznej plakaty teatralne.
Oprac. Magdalena Czubińska
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 593
W Kielcach, na placu Artystów do 22.06.23 czynna jest wystawa plenerowa fotografii Jana Siudowskiego.
Kuratorką wystawy ze zbiorów BWA w Kielcach prezentowanej w ramach Festiwalu Fotoperyferie 2, a zorganizowanej we współpracy z Muzeum Historii Kielc oraz Fundacją im. Kieleckiej Szkoły Krajobrazu jest Stanisława Zacharko-Łagowska.
Jan Siudowski urodził się w Rakowie. Od wczesnej młodości interesował się fotografią i już mając 18 lat rozpoczął pracę w zawodzie. Był utalentowanym samoukiem, w 1956 r. stał się członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików.
Poprzez swoją pracę aktywnie promował Kielecczyznę i jej dziedzictwo kulturowe. Będąc entuzjastą lokalnej przyrody oraz folkloru zdobył imponującą wiedzę w tych dziedzinach. Dzielił się nią na prowadzonych przez siebie warsztatach fotograficznych, wykładach, kursach i odczytach. Uczestniczył w dyskusjach artystycznych, a także zasiadał w jury wystaw ogólnopolskich oraz lokalnych.
Przez wielu uważany jest za pierwszego twórcę Kieleckiej Szkoły Krajobrazu. Wyjątkowa wrażliwość na piękno przyrody połączona z mistrzowską umiejętnością operowania kompozycją i światłem przyczyniła się do powstania ponad pięciu tysięcy zdjęć, które do dziś stanowią niedościgniony wzór dla kieleckich fotografów.
Zorganizował w Kielcach pierwszą powojenną wystawę fotograficzną o tematyce regionalnej (1952). Brał udział w tworzeniu struktur Oddziału Kieleckiego Polskiego Towarzystwa Fotograficznego oraz Kieleckiej Delegatury ZPAF. Współpracował z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków i Biurem Konserwacji Zabytków.
Przygotował cztery indywidualne wystawy („Album Świętokrzyski”, „Ziemia Żeromskiego”, „Ochrona przyrody w woj. Kieleckim”, „Ziemia Kielecka”), które były wielokrotnie pokazywane w Polsce i za granicą.
Był laureatem licznych nagród artystycznych i państwowych.
Tekst opracowany na podstawie katalogu wystawy „Jan Siudowski 1922 – 1982” opracowała: Alicja Ciosek/MHK
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 1517
"Jan Stanisławski – Mistrz młodopolskiego pejzażu" – to tytuł wystawy w Muzeum Miasta Łodzi czynnej od 29.03. do 25.06.17.
Punktem wyjścia prezentacji jest przypadająca w tym roku 110. rocznica śmierci artysty. Na wystawie pokazano ponad 40 prac wypożyczonych z Muzeum Narodowego w Krakowie, z handlowych galerii sztuki oraz od łódzkich kolekcjonerów prywatnych – miniaturowe pejzaże miejskie i wiejskie, impresyjne studia roślin i wody, nastrojowe nokturny z różnych okresów krótkiej, acz intensywnej, twórczości Jana Stanisławskiego: od początku lat 80. XIX wieku po 1906 rok.
Jan Stanisławski (1860-1907) to jeden z najwybitniejszych polskich malarzy-pejzażystów, czołowy przedstawiciel młodopolskiego modernizmu, Mistrz miniatury, w której wypracował własny, rozpoznawalny po dziś dzień styl. To zarazem jeden z kluczowych pedagogów zreformowanej przez Juliana Fałata krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie, w której prowadził katedrę pejzażu, zwaną też „szkołą Stanisławskiego”, kształcąc w niej kolejne pokolenie polskich pejzażystów, często kontynuatorów jego twórczości jak łodzianin Henryk Szczygliński, ulubiony student Mistrza Jana.
Łódzkim wątkiem wystawy będą zbiory prywatne oraz kontekst Galerii Mistrzów Polskich, w której prezentowane są cztery prace Jana Stanisławskiego dokumentujące kolejne etapy jego artystycznych poszukiwań.
Wystawie towarzyszy folder z tekstem problemowym dotyczącym prezentowanych prac, spis prac z wystawy oraz kilka ich reprodukcji. Kurator: Monika Nowakowska
Więcej - https://www.muzeum-lodz.pl/pl/muzeum/wystawy/wystawy-planowane/1357-jan-stanisawski-mistrz-modopolskiego-pejzau
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 1111
W Miejskiej Galerii Sztuki w Częstochowie w Sali gobelinowej do 20.01.19 będzie czynna wystawa fotografii Janusza Jano Mielczarka z lat 1960 – 2018 pn. W poszukiwaniu różnych stanów piękna.
Doskonale znany w Częstochowie i nie tylko – autor wystaw fotografii, zbiorów opowiadań, sztuk teatralnych, laureat nagród artystycznych i literackich, animator kultury, pomysłodawca i wieloletni kurator Międzynarodowego Salonu „Martwa natura w fotografii” – szczegóły jego życiorysu artystycznego można wymieniać bez końca.
Dla Miejskiej Galerii Sztuki w Częstochowie przygotował wystawę nostalgiczną, związaną z jubileuszem pracy twórczej – powrót do medium fotografii, sięgający do początków, do pierwszych nagradzanych zdjęć, do ulubionej i mistrzowskiej w jego wykonaniu formy, jaką jest portret.
Artysta przypomina swoje najlepsze realizacje – „portrety artystów, ale także zwykłych ludzi, pięknych siłą wewnętrzną, a nie tą wygenerowaną cyfrowo”. Do niektórych swoich bohaterów wraca po latach, by uzmysłowić nieuchronny upływ czasu.
Czas jest dla autora wystawy ważny – czas na skupione i z namysłem wykonane zdjęcie, trwałość/nietrwałość zdjęć (niektóre odbitki zdjęć pokazane na wystawie mają ponad czterdzieści lat), nostalgiczna rekonstrukcja dawnej ciemni fotograficznej.
Jak pisze: „Chciałbym, żeby widzowie spróbowali przeżyć choć na chwilę powrót do przeszłości, powiązany z możliwością zajrzenia do dawnej ciemni fotograficznej odtworzonej na wystawie.
Aby dostrzegli także na fotografiach wpływy moich działań teatralnych i literackich. To moje zamierzenie wyraża wybrany przeze mnie tytuł wystawy: W poszukiwaniu różnych stanów piękna".
Więcej - http://www.galeria.czest.pl/janusz-mielczarek-w-poszukiwaniu-roznych-stanow-piekna