Nauka i sztuka (el)
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 1552
We wrocławskim Pawilonie Czterech Kopuł do 22 stycznia 2017 można oglądać dzieła Warhola, Rauschenberga, Beuysa, Kiefera i wielu innych wybitnych artystów współczesnych.
To jedna z najważniejszych wystaw organizowanych w ramach programu Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016.
Berliński Hamburger Bahnhof, oddział tamtejszej Nationalgalerie, należy do grupy najbardziej opiniotwórczych na świecie muzeów sztuki współczesnej. Prezentowane są w nim na stałe zbiory niemieckiego kolekcjonera Ericha Marxa. Na wystawie we Wrocławiu pokazano około 50 prac, wśród nich dzieła tak znanych artystów jak Joseph Beuys, Anselm Kiefer, Robert Rauschenberg, Cy Twombly i Andy Warhol, Zbigniew Rogalski i Wilhelm Sasnal. Wystawa jest organizowana przez Nationalgalerie i jej oddział Hamburger Bahnhof – Museum für Gegenwart należące do grupy muzeów Staatliche Museen zu Berlin we współpracy z Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Więcej - http://pawilonczterechkopul.pl/pl/letnia-rezydencja-kolekcja-marxa-goscinnie-we-wroclawiu/
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 502
W Muzeum w Gliwicach do 31.03.23 będzie czynna wystawa „Kolor i forma. Sztuka dwudziestolecia międzywojennego z kolekcji Muzeum Narodowego w Krakowie”.
Leon Chwistek, Jan Cybis, Zbigniew Pronaszko, Józef Pankiewicz, Wacław Zawadowski-Zawado, Józef Czapski, Zofia Stryjeńska, Tadeusz Makowski, Władysław Skoczylas, Jonasz Stern, Katarzyna Kobro – to nazwiska tylko niektórych z artystów, których prace malarskie, rysunkowe, grafiki i rzeźby – w liczbie ponad 80 – zaprezentowano w Willi Caro.
Wystawa otwiera przed nami świat sztuki polskiej „szalonych lat dwudziestych i trzydziestych” XX wieku w najlepszym z możliwych wydaniu. Przygotowali ją historycy sztuki z Muzeum w Narodowego w Krakowie – Urszula Kozakowska i Światosław Lenartowicz.
Punktem wyjścia wystawy są prace artystów, którzy wyrośli z epoki Młodej Polski i po 1918 roku poszukiwali własnych dróg rozwoju artystycznego. Nierzadko właśnie wtedy rozwinęli skrzydła (np. Tadeusz Makowski), eksperymentowali, np. w kierunku fowizmu i koloryzmu – tak jak Józef Pankiewicz, Leon Kowalski, Wacław Zawadowski-Zawado, a także takich, którzy wieszczyli kryzys sztuk (tu znaczący obraz Wojciecha Weissa „Kryzys”).
Zasadniczy trzon wystawy to prezentacja dwóch głównych tendencji obecnych w sztuce dwudziestolecia, a więc koloryzmu (prace m.in. Jana Cybisa, Zygmunta Waliszewskiego czy Józefa Czapskiego), a także tak eksperymentów z formą, tak ważnych dla ugrupowania ekspresjonistów polskich, czyli formistów (Leona Chwistka, Zbigniewa Pronaszki czy Tytusa Czyżewskiego).
Pojawią się również prace wyjątkowej artystki - Zofii Stryjeńskiej. Ekspozycję zakończy wybór prac twórców młodego wówczas pokolenia zrzeszonych w I Grupie Krakowskiej i zwracających w swojej twórczości uwagę na problematykę społeczną, powiązaną z idealistycznym zaangażowaniem (Sasza Blonder, Leopold Lewicki, Jonasz Stern, Henryk Wiciński).
„Wystawa przygotowana została w oparciu o zbiory Muzeum Narodowego w Krakowie. Jej celem jest przedstawienie najważniejszych tendencji artystycznych dwudziestolecia międzywojennego, które koncentrowały się głównie wokół zagadnień formy i koloru, a określiła je w Krakowie działalność awangardowych ugrupowań artystycznych (Formiści Polscy, <pierwsza> Grupa Krakowska), jak i kolorystów skupionych w Komitecie Paryskim, Cechu Artystów Polskich <Jednoróg> czy Zrzeszeniu Artystów Plastyków <Zwornik>.
Awangarda dwudziestolecia międzywojennego miała swój początek w 1917 roku, kiedy to w Krakowie narodziła się formacja artystyczna – Ekspresjoniści Polscy, której założenia estetyczne określiły jeden z podstawowych nurtów sztuki dwudziestolecia międzywojennego. Ruch formistyczny uznający dominantę formy nad treścią dał początek polskiej sztuce nowoczesnej. Nie było to jednak ugrupowanie stylistycznie jednolite; <wyznawców> łączyła idea stworzenia sztuki nowatorskiej oraz związki ze sztuką europejską – kubizmem, futuryzmem i ekspresjonizmem.
Na wystawie prezentowane są prace malarskie, rzeźbiarskie i graficzne czołowych formistów - Zbigniewa Pronaszki, Leona Chwistka, Tytusa Czyżewskiego, Jana Hrynkowskiego. Członkowie grupy Formistów w latach dwudziestych zainteresowali się zagadnieniami kolorystycznymi i ich malarstwo dołączyło do szeroko rozumianego postimpresjonizmu. Do kręgu formistów należeli też najwybitniejszy drzeworytnik dwudziestolecia międzywojennego Władysław Skoczylas i Zofia Stryjeńska. Zainteresowanie polskich malarzy kolorem, przypadające na okres dwudziestolecia międzywojennego zapowiedziane zostało przez postimpresjonistyczne malarstwo Józefa Pankiewicza.
W 1923 roku grupa jego studentów założyła tzw. Komitet Paryski, grupę zainteresowanych wyjazdem na dalsze studia do Francji. Jako cel postawili sobie tworzenie <dobrego>, a przede wszystkim <czystego> malarstwa, tzn. pozbawionego balastu literackiego i historyczno-patriotycznych powinności, zaś jego istotą miał być kolor i wyrażanie kolorem światła, przestrzeni, bryłowatości, form i zjawisk.
Najważniejsi kapiści (od skrótu KP), których prace zobaczyć można na wystawie to Jan Cybis - autor artystycznego manifestu ugrupowania, a także Zygmunt Waliszewski, Hanna Rudzka-Cybisowa, Artur Nacht-Samborski, Józef Czapski, a także Piotr Potworowski.
Swoistym pomostem pomiędzy międzywojenną awangardą a powojenną polską sztuką nowoczesną stała się twórczość artystów, również tu prezentowanych, a należących do pierwszej Grupy Krakowskiej. Grupa ta założona w 1933 roku przy Komunistycznym Związku Młodzieży skupiała lewicujących studentów krakowskiej ASP, m.in. Saszę Blondera, Leopolda Lewickiego, Jonasza Sterna. Łączył ich bunt przeciwko tradycyjnej estetyce i akademickim autorytetom oraz lewicowe poglądy. W sztuce, a zwłaszcza w grafice, wyrażały się one podejmowaniem, obok tradycyjnych problemów artystycznych, również tematyki zaangażowanej społecznie.
Dopełnieniem ekspozycji artystów dwudziestolecia międzywojennego jest prezentacja prac malarzy, którzy największy sukces osiągnęli jako twórcy młodopolscy, ale w kolejnych latach starali zmierzyć się z nowoczesnością (Józef Pankiewicz), komentowali ją (Wojciech Weiss) czy tak jak Olga Boznańska i Leon Wyczółkowski pozostali wierni wyparowanej przez siebie, ponadczasowej stylistyce” – piszą kuratorzy wystawy, Urszula Kozakowska i Światosław Lenartowicz.
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 265
W bydgoskim BWA do 29.03.2024 czynna jest wystawa prac Hanny i Jacka Żuławskich pn. Kolory życia.
Wystawa przybliża oeuvre artystycznego małżeństwa Hanny i Jacka Żuławskich – wszechstronnych twórców i charyzmatycznych pedagogów. Jacek pochodził z jednego z najpłodniejszych artystycznie polskich rodów, którego przedstawiciele byli i są aktywni na polu literackim, plastycznym, muzycznym i filmowym, do dziś zadziwiając skalą i różnorodnością dokonań. Z kolei ojciec Hanny był rzeźbiarzem, a stryj Zdzisław Piotr Jasiński – malarzem, współzałożycielem grupy Pro Arte.
Ekspozycja oparta jest o kolekcję prywatną z Bydgoszczy, powstałą poprzez pozyskanie spuścizny znajdującej się w zbiorach rodzinnych spadkobierców Żuławskich. Obszerny zespół dzieł obejmujący zróżnicowane dziedziny oraz szerokie ramy chronologiczne ich powstania (niemal 350 obiektów – obrazy olejne, akwarele/gwasze/tempery, rysunki, grafiki, rzeźba ceramiczna z lat 30.–80. XX w.) pozwalają na reprezentatywne przedstawienie dorobku artystów oraz prześledzenie założeń formalnych, treściowych i stylistycznych w ich twórczości.
Konwencja budowy obrazów oraz ich tony barwne wyraźnie wpisują malarstwo Żuławskich w tzw. szkołę sopocką z jej charakterystycznym koloryzmem, spajającym różnorodną tematykę. Zarówno portrety, jak i martwe natury, sceny rodzajowe (często groteskowe sytuacje opisujące rzeczywistość powojenną), pejzaże, a nawet kompozycje abstrakcyjne, utrzymane są w duchu postimpresjonizmu. To wynik doświadczenia wyniesionego z nauk w pracowniach paryskich, zwłaszcza Józefa Pankiewicza. Z kolei kadrowanie i budowanie planów obrazów wskazują wyraźnie na inspirację myślą Józefa Czapskiego.
Charakterystyczny dla obojga artystów jest zwrot ku klasycyzmowi – czerpanie z tradycji starożytności poprzez sięganie po motywy z mitologii greckiej. 
Ceramiczne rzeźby Hanny Żuławskiej są przykładem nowatorskiego podejścia do materii – ich masa kształtowana jest z zachowaniem walorów malarskich, wyrażającym się m.in. w wielokrotnym powlekaniu i nawarstwianiu szkliwa oraz starannym doborze kolorystyki. Rozwiązania formalne jej wyrobów wykazują inspiracje twórczością Pabla Picassa.
Zaprezentowanie na wystawie licznych szkiców malarskich i rysunkowych, wcześniej nie prezentowanych szerokiej publiczności, wzbogaci wiedzę o warsztacie artystów i koncepcji tworzenia przez nich dzieła. Odnajdziemy wśród nich m.in. projekty mozaik i tapiserii. Nieznane dotąd grafiki z wczesnego okresu twórczości, w różnych odmianach warsztatowych, uzupełnią szerokie spektrum działalności artystycznej Żuławskich.
Ekspozycji towarzyszy drukowany katalog wszystkich dzieł Hanny i Jacka Żuławskich wchodzących w skład bydgoskiej kolekcji, z barwnymi reprodukcjami nadającymi wydawnictwu charakter albumowy.
Hanna i Jacek Żuławscy to artyści wyjątkowo zasłużeni dla Trójmiasta jako współtwórcy wyższego szkolnictwa artystycznego na Wybrzeżu, aktywni działacze regionalnego Związku Polskich Artystów Plastyków, czy autorzy koncepcji i wykonawcy pracujący przy wystroju powojennej rekonstrukcji gdańskiej Starówki. Są laureatami licznych nagród, swoje prace prezentowali na wielu wystawach indywidualnych, zbiorowych i problemowych w Polsce i za granicą.
kuratorka: Inga Kopciewicz
Hanna Żuławska (1908 Warszawa – 1988 Warszawa)
W latach 1930–1934 studiowała w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Kowarskiego (malarstwo dekoracyjne i monumentalne), następnie w paryskiej filii ASP w Krakowie kierowanej przez Józefa Pankiewicza. Była współzałożycielką Państwowego Instytutu Sztuk Plastycznych w Sopocie w 1945 r. – późniejszej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku, a obecnie Akademii Sztuk Pięknych, z którymi związała całe swoje zawodowe życie (kierowała Pracownią Ceramiki, w latach 1964–1966 była dziekanem Wydziału Rzeźby). Jest autorką malarstwa monumentalnego oraz ceramiki użytkowo-dekoracyjnej, m.in. mozaik w podcieniach domów na placu Konstytucji w Warszawie i na dworcu kolejowym w Gdyni, polichromii, sgraffitów i fresków kilkunastu kamienic Głównego Miasta w Gdańsku oraz na Starym i Nowym Mieście w Warszawie. Należała do „Grupy Ceramików Kadyny”.
Jacek Żuławski (1907 Kraków – 1976 Warszawa)
W 1927 r. rozpoczął studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Władysława Jarockiego i Wojciecha Weissa. Dwa lata później przeniósł się do warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, gdzie studiował u Felicjana Kowarskiego i Leonarda Pękalskiego (malarstwo dekoracyjne i monumentalne), następnie wyjechał do paryskiej pracowni Józefa Pankiewicza.
W 1945 r. był współorganizatorem gdańskiej uczelni plastycznej, gdzie prowadził Pracownię Rysunku Wieczornego, Malarstwa Architektonicznego, a w 1965 r. objął Pracownię Dyplomową Malarstwa.
W 1952 r. został powołany na głównego projektanta malarstwa podczas rekonstrukcji ulic Długiej i Długi Targ w Gdańsku.
Za: https://www.galeriabwa.bydgoszcz.pl/wystawa/hanna-i-jacek-zulawscy-kolory-zycia/
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 157
W Galerii Sztuki Wozownia w Toruniu do 1.09.24 czynne będą dwie wystawy poświęcone polskiej sztuce komiksu: „Komiksowe abecadło Wojtka Jamy” oraz „Komiks lokalnie”.
Wystawa „Komiksowe abecadło Wojtka Jamy”
Wojciech Jama to rzeszowski kolekcjoner, którego pasja imponuje równie mocno, co zgromadzone przez niego zbiory. Wydawać się może, że komiks to tematyka wręcz stworzona do kolekcjonowania. Kolejne zeszyty, albumy, limitowane nakłady, unikatowe okładki – zagłębiając się w to medium można utonąć w liczbie potencjalnych, kolekcjonerskich łupów. I to tylko sięgając po papierowe wydania. Oprócz nich jest jeszcze creme de la creme, czyli oryginalne plansze komiksowe, a także gadżety, zabawki, figurki, ubrania czy nawet produkty spożywcze. Zbierać można dosłownie wszystko, co w jakiś sposób zahacza o komiksową tematykę. I wszystko to można znaleźć na półkach Jamy. Jego kolekcja jest ogromna, ale nie przytłacza, nie wydaje się chaotyczna, a różnorodność materiałów nabiera znamion porządku i konsekwencji. Przekraczając bramy jego królestwa zaczyna się rozumieć, że choć na półkach znajduje się wszystko, dosłownie mydło i powidło, to nic tu nie jest przypadkowe. To zasługa kolekcjonera: jego systematyczności, konsekwencji i charyzmy. Ta kolekcja jest spójna, bo to po prostu kolekcja Wojciecha Jamy.[…]
Paweł Panic
„Komiks lokalnie”
W ramach wystawy “ Komiks lokalnie” na ekspozycji obejrzymy prace wielu współczesnych artystów wszystkich pokoleń. Od klasyków do nowych awangardzistów, którzy pokażą swoje prace ze znanych (i uznanych) tytułów, a także, co będzie nie lada gratką dla fanów, swoje premierowe materiały. Symbolicznie reprezentować ich będzie postać Grabarza, wykreowana przez wyjątkowo oryginalnego autora, reprezentującego Toruń, Śmiechosława. Mamy się przecież czym pochwalić. Bydgoszcz – nazywana polskim zagłębiem komiksowym wydała wielu mistrzów, by tylko wspomnieć jednego ze najważniejszych polskich twórców w całej jego historii, Jerzego Wróblewskiego. Czy z kolei reprezentanta średniego pokolenia, niekwestionowanego mistrza, autora mającego swe korzenie w obu największych miastach regionu – Toruniu i Bydgoszczy, Michała Śledzińskiego „Śledzia”.
W przestrzeniach galerii stworzone zostaną także instalacje pokazujące świat komiksowych bohaterów, tym razem w trójwymiarze, inaczej niż na kartach książki. Widzowie odwiedzający wystawę będą mogli więc uczestniczyć w komiksowych interakcjach, by sami mogli poczuć się twórcami komiksu.
Wojciech Łowicki
Więcej - https://wozownia.pl/komiks