Recenzje (el)
- Autor: al
- Odsłon: 3782
Językoznawca Jan Grzenia jest autorem książki Komunikacja językowa w Internecie wydanej przez Wydawnictwo Naukowe PWN.
Jest to pierwszy polski podręcznik poświęcony komunikacji językowej w Internecie - opracowanie dotyczące funkcjonowania języka w sieci, z odniesieniem do innych mediów: telefonu, radia i telewizji. Autor omawia w nim związki języka z technologią, typ komunikacji elektronicznej oraz najistotniejsze cechy języka internetowego: słownictwo, pisownię, strukturę zdań i gatunku tekstu.
Znalazło się w tej książce nie tylko omówienie wpływu technologii na komunikację językową, ale i szczegółowa charakterystyka sytuacji komunikacyjnych w sieci: uczestników, tematyki i języka wypowiedzi, a także przedstawienie internetowych gatunków tekstu (wszystko na przykładach z sieci).
Książka jest przeznaczona dla studentów polonistyki, dziennikarstwa, socjologii, pedagogiki, marketingu oraz wszystkich zainteresowanych zagadnieniami związanymi z nowymi technologiami.(al)
Komunikacja językowa w Internecie, Jan Grzenia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, s. 214
- Autor: al
- Odsłon: 1920
Ośrodek Studiów Strategicznych Europejskiego Centrum Analiz Geopolitycznych jest wydawcą książki Marcina Domagały - Percepcja konfliktu kaukaskiego w polskich mediach w 2008 r.
To imponująca i wyczerpująca analiza materiałów prasowych ukazujących wojnę na Kaukazie w 2008 roku, której stronami były Rosja, Gruzja, Abchazja i Osetia.
Autor zanalizował ponad 4 tysiące tekstów z mediów papierowych i elektronicznych, które opisywały i komentowały ten konflikt w czasie jego trwania. Powstał z tego obraz sposobu relacjonowania kaukaskiej wojny przez Polaków, uzasadniający powszechne spostrzeżenia, iż dziennikarze, ale i politycy, częściej posługują się emocjami niż chłodnym rozumem.
„Przekaz medialny poświęcony wojnie na Kaukazie w 2008 r. nie odpowiadał w pełni jej rzeczywistemu przebiegowi, a dyskurs o konflikcie można byłoby zamknąć w prostym zdaniu: Rosja to siejący terror agresor, który zagraża całemu swojemu otoczeniu” – pisze autor książki.
Analiza źródeł oraz wnioski, jakie z niej płyną pozwoliły autorowi udowodnić, że przekazy w polskiej prasie drukowanej oraz Internecie były mało wiarygodne i odbiegały od rzeczywistości, że wpisywały się w mechanizmy wojny sieciowej, były bardzo niskiej jakości , zmanipulowane, że używano języka ocen, nie faktów, a wizerunek Federacji Rosyjskiej był tendencyjny i stronniczy, w przeciwieństwie do wizerunku Gruzji.
Miało to źródło w charakterze polskich mediów, które nie są krytyczne wobec władzy, w dodatku dziennikarzom często brakuje elementarnej wiedzy w zakresie, w jakim się wypowiadają. Jak wynika z badań autora, polska prasa pobieżnie traktowała przyczyny i okoliczności wybuchu najostrzejszej fazy działań wojskowych na Kaukazie, a można się było o tym przekonać, porównując choćby ten polski dyskurs medialny z raportem UE na ten temat, czy śledząc na bieżąco ten konflikt w zagranicznych mediach.
Rozprawa została podzielona na 10 rozdziałów. Pokazują one m.in. tło historyczne tego obszaru wprowadzające w istotę konfliktu kaukaskiego, medialny obraz państw i ich mieszkańców, działań wojennych, opinie polityków, aspekty religijne konfliktu wraz ze stanowiskiem kościołów, a także wymiar ekonomiczny tej wojny.
Książka, choć dotyczy sposobu relacjonowania wojny na Kaukazie przez media, w istocie jest pracą historyczną, szczegółowo dokumentującą konflikt kaukaski. Wielka liczba przypisów, bogata bibliografia, liczne mapy, ryciny, tabele, sprawiają, iż jest to kompendium wiedzy na dobrą sprawę nie tylko konfliktu kaukaskiego w 2008 r., ale i historii tego regionu. Wnioski, do jakich dochodzi autor mają też znaczenie w 2015 roku – wszak konflikt na Ukrainie rozgrywany jest przez media dokładnie tak, jak ten sprzed 7 lat na Kaukazie.(al.)
Percepcja konfliktu kaukaskiego w polskich mediach w 2008 r., Marcin Domagała, Ośrodek Studiów Strategicznych Europejskiego Centrum Analiz Geopolitycznych, Warszawa 2014, s. 423
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 1079
Fizyk teoretyczny i historyk nauki Julian Barbour jest autorem książki Koniec czasu. Nowa rewolucja w fizyce, wydanej przez Copernicus Center Press w tłumaczeniu Tomasza Lanczewskiego.
Choć polski przekład książki J. Barboura ukazuje się po prawie 20 latach od jej pierwodruku, autor w przedmowie do wydania polskiego podkreśla, że wyniki nowych badań prowadzonych w tym obszarze nie zmieniają przedstawionych wcześniej koncepcji, a podstawowy problem poruszony wówczas może wkrótce zostać rozwiązany. Polega on na tym, że jeśli brać pod uwagę dość silne argumenty przemawiające za bezczasowością wszechświata, to skąd pochodzi nasze niezwykle silne wrażenie, że czas istnieje i prowadzi nas nieustannie z przeszłości przez ulotną teraźniejszość ku niepewnej przyszłości?
Problem ten pojawił się w wyniku rozważania kwestii od dawna spornej w fizyce, a mianowicie niezgodności między sposobem traktowania czasu w dwóch najbardziej fundamentalnych obecnie teoriach: ogólnej teorii względności Einsteina i mechanice kwantowej. Problem jest tak trudny, że od ponad 70 lat nie powstała zadowalająca unifikacja tych teorii. Książka ta powinna dać czytelnikom wyobrażenie o niektórych przyczynach tego niepowodzenia, związanego z brakiem odpowiedzi na pytania: czym jest czas i czym jest ruch?
Julian Barbour przedstawia w książce podstawowy dowód przemawiający za nieistnieniem czasu. Wyjaśnia, czym jest bezczasowy wszechświat i pokazuje jak, mimo to, świat może być postrzegany jako poddany działaniu czasu. Książka trafia w samo sedno współczesnej fizyki, rzuca cień wątpliwości na największe osiągnięcie Einsteina, czyli kontinuum czasoprzestrzenne, ale również wskazuje na możliwość rozwiązania jednego z wielkich paradoksów współczesnej nauki: przepaści dzielącej fizykę klasyczną i kwantową.
Rozważania Barboura prowadzą od starożytnych filozofów: Heraklita i Parmenidesa, poprzez Galileusza, Newtona i Einsteina, aż do prac współczesnych fizyków, m.in. Johna Wheelera, Rogera Penrose’a i Stevena Hawkinga. Nie brakuje w niej interesującego spojrzenia na niektóre z tajemnic wszechświata i intrygujących koncepcji dotyczących hipotezy wielu światów, podróży w czasie, nieśmiertelności, a przede wszystkim iluzji ruchu.(al)
Koniec czasu. Nowa rewolucja w fizyce, Julian Barbour, Copernicus Center Press, wyd. I, Kraków 2018, s.591, cena 79,90 zł (w tym VAT), książka dostępna także jako e-book.
- Autor: al
- Odsłon: 2015
Wydawnictwo Zysk i S-ka wydało bestseller Marii Szypowskiej – Konopnicka, jakiej nie znamy.
Wydawało się, że po tylu wydaniach tej książki w różnych oficynach wydawniczych, trudno liczyć na zainteresowanie nią i to u progu XXI wieku, kiedy wiele archiwów otwarto, a badacze zbadali jeszcze raz to, co było kiedyś badane. Tak jednak nie jest w przypadku Marii Konopnickiej – poetki dzieciństwa i narodowej dumy pokolenia urodzonego na przełomie XIX i XX w., a i następnych - mimo lekceważącego z czasem traktowania przez polonistów jej twórczości.
Co ciekawe, postać Konopnickiej została przypomniana – a wraz z nią i jej twórczość – zupełnie nieoczekiwanie zupełnie niedawno z powodów absolutnie pozaliteraturowych. Kolorów tej dyskusji nadała ideologia gender, w której rzucono na żer polemistów nazwisko Konopnickiej i jej przyjaciółki, Marii Dulęby. Spowodowało to natychmiast podział czytelników Konopnickiej, miłośników jej twórczości na dwa wrogie obozy, obrzucające się niekiedy inwektywami o podłożu patriotycznym. I choć trwająca ciągle dyskusja koncentruje się na sprawach niemerytorycznych z punktu widzenia twórczości Konopnickiej, to jest nadzieja, że spowoduje i zachęci dyskutantów do sięgnięcia i po jej dzieła, i po dzieło o niej, czyli książkę Marii Szypowskiej.
Wydanie więc teraz, w środku polemiki na temat gender, Konopnickiej i Dulębianki, obszernej książki biograficznej Marii Szypowskiej dobrze służy sprawie przywrócenia do życia tej zapominanej nieco twórczości poetki, publicystki, nowelistki i tłumaczki, ale i poznania realiów epoki, w jakiej żyła.
Autorka książki ukazuje życie pisarki począwszy od dzieciństwa, poprzez pierwsze próby literackie i dziennikarskie, aż po pełną sukcesów karierę pisarską. Korzystała w tym celu z bogatych źródeł archiwalnych dokumentujących życie bohaterki książki, dzięki czemu czytelnik otrzymał biografię mającą zarówno walory literackie, jak i naukowe. Powstał w ten sposób portret przybliżający czytelnikowi odważną kobietę o szerokich horyzontach, która aktywnie współtworzyła świadomość narodową Polaków w okresie, gdy kraju nie było na mapach. (al.)
Konopnicka, jakiej nie znamy, Maria Szypowska, Wydawnictwo Zysk i S-ka, wyd. I w tej edycji, Warszawa 2014, s. 540, cena 49,90