Recenzje (el)
- Autor: al
- Odsłon: 2048
Wydawnictwo Zysk i S-ka wydało książkę Jacka Tittenbruna pt. Kolonizacja nauki i świata przez kapitał. Teoria światów równoległych w wydaniu socjologii wiedzy.
Niewiele osób w Polsce wypowiadających się publicznie reaguje na wyrażenie: kapitał ludzki, czy kapitał społeczny, bądź kulturowy. Słowo „kapitał”, rodem z ekonomii, uznaliśmy za właściwie w wielu innych dziedzinach, które dotychczas nie miały wiele wspólnego z utowarowieniem.
Na to nowe zjawisko w świecie pojęć zwrócił uwagę znany socjolog gospodarki i struktury społecznej, prof. Jacek Tittenbrun (autor wiekopomnego dzieła o polskiej prywatyzacji pt. Z deszczu pod rynnę) i poświęcił mu najnowszą swoją książkę – Kolonizacja nauki i świata przez kapitał. Teoria światów równoległych w wydaniu socjologii wiedzy.
Jak podaje, idea jej napisania narodziła się w wyniku obserwacji dwóch paralelnych procesów: z jednej strony - narastającej od dłuższego czasu bardzo szkodliwej mody na wprowadzanie do języka naukowego opisu i wyjaśniania życia społecznego terminów i pojęć naznaczonych rodowodem ekonomicznym, czyli niezliczonych „kapitałów”: ludzkiego, społecznego, kulturowego, itd. Z drugiej - analogicznych procesów zachodzących w świecie rzeczywistym, gdzie obserwujemy dokonującą się z reguły pod neoliberalnymi sztandarami ekspansję tym razem realnego kapitału, obejmującą, czy też wchłaniającą, coraz to nowe sfery życia społecznego i indywidualnego.
Procesy te można sprowadzić do dwóch zasadniczych form: utowarowienia oraz prywatyzacji. Przeprowadzona w książce analiza ukazuje najróżniejsze przejawy tak pojętej kolonizacji świata.
Autor w części pierwszej książki, zajmuje się kapitałami nieekonomicznymi - kapitałem społecznym w pedagogice, kryminologii, socjologii medycyny, ekonomii, w politologii, oraz kapitałem kulturowym w socjologii wychowania i religii.
W części drugiej, dotyczącej realnego kapitału, rozważa splot kapitału, własności i towaru w ujęciu klasyków, nowoczesną kumulację kapitału, oraz prywatyzację (lub komodyfikację): rządów lokalnych i centralnych, przestrzeni publicznej, szkolnictwa wyższego, kultury, natury, wiedzy i życia biologicznego, ludzkiego ciała, opieki zdrowotnej, śmierci, moralności, sportu, kosmosu.
Dwa ostatnie z 22 rozdziałów dotyczą omówienia relacji między gospodarką a społeczeństwem oraz memetyki (teorii ewolucji kulturowej). Książkę, będącą alarmem wobec zagrożeń, jakie stworzył neoliberalizm, kończy bardzo obszerna bibliografia.(al.)
Kolonizacja nauki i świata przez kapitał. Teoria światów równoległych w wydaniu socjologii wiedzy, Jacek Tittenbrun, Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 2014, s.263, cena 39 zł (z 5%VAT)
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 851
Ukazał się kolejny tom prac Komitetu Prognoz PAN Polska 2000 Plus zatytułowany: Zmieniający się świat a globalizacja pod redakcją naukową Jerzego Kleera i Konrada Prandeckiego.
Czytelnik znajdzie w nim teksty pokazujące zmiany zachodzące na świecie (Jerzy Kleer, Konrad Prandecki) i rolę, jaką w tych procesach odgrywa nauka i technologia (Bogdan Galwas), także pandemia COVID-19 (Adriana Łukaszewicz); trzy artykuły dotyczące stanu globalizacji (Andrzeja Sopoćki, Juliusza Kotyńskiego i Franciszka Kubiczka) - jak ona zmienia i może zmienić świat i Polskę; a także teksty związane z pozaeuropejskim spojrzeniem na globalizację: z pozycji RPA (Arkadiusz Żukowski), Ameryki Łacińskiej (Ryszard Piasecki) i Chin (Zbigniew Madej).
Tom kończy rozdział pokazujący reakcję na globalizację – od strony ideologii (Paweł Kozłowski), odpowiedzialności międzypokoleniowej (Katarzyna Sobiech-Grabska), integracji (Jerzy Kleer), państw Azji Wschodniej (Katarzyna Nawrot) oraz państwa (Konrad Prandecki).(al.)
Zmieniający się świat a globalizacja, red. nauk. Jerzy Kleer, Konrad Prandecki, Komitet Prognoz PAN Polska 2000 Plus, Warszawa 2020, s. 345
Link do książki - https://prognozy.pan.pl/images/publikacje/2020-01-ZMSS-web.pdf
- Autor: al
- Odsłon: 1626
W książce znalazły się opowieści o 14 radzieckich naukowcach: Iwanie Pawłowie, Oldze Lepieszyńskiej, Nikołaju i Siergieju Wawiłowach, Andrieju Tupolewie, Michaile Bachtinie, Lwie Termenie, Trofimie Łysence, Grigoriju Majranowskim, Ernście Krenklu, Lwie Landau, Władimirze Demichowie, Michaile Kałasznikowie i Andrieju Sacharowie.
Książka nie jest jednak pozycją naukową, raczej beletrystyką, w dodatku dość infantylną, w stylu rosyjskich „skazek” o Leninie lub o Soso (który robił naukowcom kuku), niewolną od propagandy (jak prawie wszystko, co się wydaje w Polsce o Rosji czy b. ZSRR). Już sam tytuł budzi bowiem skojarzenia z ciemną gwiazdą i nie zmieni tego wytłumaczenie autorów, iż książka traktuje o „wciąż niedocenianej roli radzieckich badaczy, pomimo spektakularnych i bezprecedensowych osiągnięć potwierdzanych Nagrodami Nobla”.
Po zakończeniu każdego z rozdziałów autorzy zamieszczają spis literatury, jaką się posiłkowali, zatem można ocenić, jaki rodzaj źródeł posłużył do tworzenia sylwetek bohaterów opowieści. Dla naukowców, historyków nauki, książka ta zapewne nie będzie interesującą lekturą, natomiast może być ciekawa dla ludzi szukających wszelkich sensacji, zwłaszcza dotyczących Rosji, czy Związku Radzieckiego. (al.) Naukowcy spod czerwonej gwiazdy, Marta Panas – Goworska, Andrzej Goworski, PWN, Warszawa 2016, s. 344