Nauka i sztuka (el)
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 1041
„Bardzo różnie i bardzo dobrze” to tytuł wystawy grafiki z kolekcji Zachęty, która można oglądać do 20.01.19.
Ogólnopolska Wystawa Grafiki Artystycznej i Rysunku, Wystawa prac 11 współczesnych grafików polskich czy Motywy architektoniczne w grafice polskiej to tylko przykładowe tytuły wystaw organizowanych w latach sześćdziesiątych w Centralnym Biurze Wystaw Artystycznych Zachęta. Grafika warsztatowa, dziś niewątpliwie zmarginalizowana, jeszcze kilka dekad temu miała w programie wystawienniczym Zachęty status równoprawny z malarstwem i rzeźbą. Prezentowano ją zarówno na pokazach indywidualnych, jak i na dużych przeglądach sztuki.
Bardzo różnie i bardzo dobrze. Grafiki z kolekcji Zachęty to wystawa ważnego i od dawna nieeksponowanego fragmentu kolekcji Zachęty. Prace graficzne bowiem są jej najliczniejszym, a jednocześnie najmniej znanym publiczności zbiorem. Pokaz koncentruje się na okresie wyznaczonym przez daty dwóch ważnych wystaw zorganizowanych przez CBWA — I Ogólnopolskiej Wystawy Grafiki Artystycznej i Rysunku w 1956 roku oraz Grafiki w Polsce Ludowej w roku 1971. To oczywiście umowna cezura, wyznaczająca jednak czas, kiedy polska grafika święciła triumfy.
Dokładnie 200 dzieł 75 artystów, pokazywane na wystawie, jest wynikiem wyboru, na który miał wpływ nie tylko poziom artystyczny i różnorodność stylistyczna prac, ale także ich historia — obecność na ekspozycjach CBWA.
Ówczesne prezentacje grafiki organizowane przez Zachętę to nie tylko wystawy w gmachu galerii. To także wiele pokazów inicjowanych przez instytucję w lokalnych Biurach Wystaw Artystycznych oraz innych ośrodkach w całym kraju, ale też udział w międzynarodowych imprezach artystycznych, takich jak biennale w São Paulo, Paryżu, Tokio lub zagraniczne prezentacje nawet w najbardziej egzotycznych miejscach. Bardzo istotna była rola edukacyjna — objazdowe wystawy graficzne przygotowane również z myślą o mieszkańcach mniejszych miast podróżowały po całej Polsce. Trafiały one do domów kultury, świetlic, klubów garnizonowych i zakładów pracy. Grafika tym samym stawała się reprezentantką aktualnych tendencji w sztuce polskiej. Szeroką działalność CBWA odzwierciedla zgromadzona na wystawie dokumentacja oraz diagram zestawiający ekspozycje w budynku galerii i poza nim.
Prace prezentowane są tematycznie. Ówczesny program wystawienniczy obejmował wiele cyklicznych pokazów sztuki marynistycznej, wojskowej, tematów związanych z wsią, pracą czy człowiekiem, co często było uwarunkowane politycznie. Ten umowny układ ekspozycji zainspirowany został charakterem tamtych wystaw oraz sposobem myślenia ich organizatorów i komisarzy. Doskonale ukazuje on różnorodność podejścia artystów do realizacji poszczególnych zagadnień. A tytułowe „bardzo różnie i bardzo dobrze”— zaczerpnięte z jednego z artykułów prasowych — odnosi się nie tylko do zaprezentowanego fragmentu kolekcji grafik Zachęty, ale także do jej całości.
Kuratorkami wystawy są: Małgorzata Bogdańska, Joanna Egit-Pużyńska, Maria Świerżewska.
Więcej – www.zacheta.art.pl
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 1052
Do 31 marca 2019 w Pawilonie Czterech Kopuł – oddziale Muzeum Narodowego we Wrocławiu można oglądać prace artystów Grupy Krakowskiej 1932–1937.
Grupa Krakowska to jedno z najciekawszych polskich ugrupowań artystycznych XX w. Formalnie zawiązała się w 1933 r., a jej członkami byli studenci krakowskiej ASP.
Połączyły ich wspólne przekonania, krytyka akademickich metod nauczania, zainteresowanie europejską i polską sztuką awangardową, a także zaangażowanie polityczne.
Trzon grupy tworzyli: Aleksander Sasza Blonder, Berta Grünberg, Franciszek Jaźwiecki, Maria Jarema, Leopold Lewicki, Adam Marczyński, Stanisław Osostowicz, Bolesław Stawiński, Jonasz Stern, Eugeniusz Waniek, Henryk Wiciński i Aleksander Radziewicz-Winnicki.
Na wystawie można zobaczyć prawie 300 prac: rysunki, grafiki, a także obrazy i rzeźby – tradycyjne gatunki malarstwa, jak pejzaż i martwa natura, oraz prace o charakterze abstrakcyjnym. Pojawia się też tematyka społeczna oraz projekty scenografii i kostiumów teatralnych.
Prace te ilustrują wielotorową twórczość Grupy Krakowskiej. Ujawnia ona nie tylko piętno sztuki mistrzów akademickich i wpływ malarstwa artystów z kręgu Komitetu Paryskiego, ale przede wszystkim recepcję sztuki awangardowej. 
Członkowie grupy uwikłani w politykę utożsamiali swą twórczość z pojęciem „sztuki rewolucyjnej” i utopijną ideą przekształcania życia poprzez sztukę.
Istotnym aspektem w ich twórczości były motywy lokalnej kultury. Wychowani na Kresach poznali klimat rodzimych miasteczek i życia ich mieszkańców. Inspirowane nimi prace ilustrują byłą wielokulturową tradycję tych ziem.
Istotną rolę w działalności grupy odegrały zażyłe kontakty członków grupy z Leo¬nem Chwistkiem, który zaszczepił im zainteresowanie odkrywaną w tym czasie sztuką naiwną i prymitywną.
Artyści współpracowali też z Władysławem Strzemińskim, grupą a.r. (artyści rewolucyjni) z Łodzi i lwowskim stowarzyszeniem artes.
Odrębnym rozdziałem ich aktywności artystycznej była współpraca z krakowskim Teatrem Artystów Cricot, dla którego projektowali oprawę plastyczną realizowanych w nim sztuk teatralnych.
Kurator: Barbara Ilkosz
Wystawa realizowana we współpracy z Muzeum Narodowym w Krakowie.
Więcej - https://mnwr.pl/grupa-krakowska-1932-1937/
- Autor: red.
- Odsłon: 4876
Do 26 grudnia 2010 w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie można oglądać wystawę „Na drogach duszy. Gustav Vigeland a rzeźba polska ok. 1900".
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 2612
W Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski można do 19 sierpnia oglądać wystawę prac Haruna Farockiego. Harun Farocki pierwszy raz w Warszawie. 
Wystawa i retrospektywa filmów to pierwsza w Polsce tak obszerna prezentacja prac Haruna Farockiego - niemieckiego twórcy, należącego do grona najciekawszych artystów współczesności. Od lat 60. XX wieku realizuje filmy dokumentalne, będąc równocześnie aktywnym krytykiem i teoretykiem, a od lat 90. tworzy wideoinstalacje w przestrzeniach najważniejszych galerii świata. Jego prace koncentrują się na analizie rzeczywistości, łącząc ją z refleksją nad współczesną wizualnością. Głównym elementem wystawy jest Deep Play (2007) - dwunastokanałowa instalacja stworzona dla Documenta 12, w której Farocki, wykorzystuje materiały relacji telewizyjnej z finału Mistrzostw Świata w piłce nożnej, tworząc wielowymiarowy dokument spektaklu. Na wystawie znajdują się również prace z cyklu Poważne Gry (Ernste Spiele, I, III i IV, 2009-2010), odnoszące się do wykorzystywania symulacji komputerowych w treningu i terapii amerykańskich żołnierzy.
Motywem powracającym przez cały okres twórczości Haruna Farockiego jest krytyka wojny. Instalacja zrealizowana na podstawie jednego z jego pierwszych filmów Ogień nie do ugaszenia (Nicht löschbares Feuer, 1969), protestu przeciwko wojnie w Wietnamie, analizuje pokrewieństwo pomiędzy produkcją a destrukcją. Temat wojny podejmuje również najnowsza praca Farockiego - zrealizowana wspólnie z Antje Ehmann w technice found footage instalacja Retoryka wojny (Tropen des Krieges, premiera w Berlinie, w listopadzie 2011), poświęcona analizie filmowych przedstawień konfliktów zbrojnych.
Zainteresowanie historią przekazu wizualnego pojawia się też w starszej pracy O konstrukcji filmów Griffitha (Zur Bauweise des Films bei Griffith, 2006) - traktacie Farockiego o technikach montażowych stosowanych w filmach D. W. Griffitha. Na wystawie znajduje się również autotematyczna instalacja Cięcie (Schnittstelle, 1995) - pierwsza praca Farockiego zrealizowana na potrzeby przestrzeni wystawienniczej, refleksja nad twórczością dokumentalną artysty. Katalog towarzyszący wystawie jest pierwszą w języku polskim publikacją tekstów Haruna Farockiego, a także najważniejszych tekstów poświęconych jego twórczości, w tym również tekstów zagranicznych, nietłumaczonych dotąd na język polski. Więcej www.csw.art.pl