Nauka i sztuka (el)
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 828
W Muzeum Plakatu w Wilanowie jeszcze tylko do 17.10.21 można oglądać wystawę 163 plakatów Ryszarda Kai, które powstawały w latach 2012 – 2019. Ich tematem jest Polska. Plakaty przekazał dla Muzeum Leszek Jamrozik, powiernik i kustosz spuścizny artysty.
Cykl „Polska” jest oryginalnym konceptem Ryszarda Kai, konsekwentnie realizowanym z dużą dezynwolturą, w nieco przewrotnej konwencji, bo na przekór opatrzonym standardom obowiązującym w kategorii plakatu turystycznego. Jest zarazem diariuszem podróży sentymentalnych z różnych okresów życia, jak i ewokacją prywatnych wspomnień, o czym zaświadcza następująca wypowiedź artysty: „Wciąż otrzymuję propozycje, niekiedy nawet bardzo intratne, prośby, zachęty bym namalował jakieś miejsce – NIC Z TEGO! Ta seria jest karmiona moimi wspomnieniami, mimo, że są to plakaty kwalifikowane jako plakaty turystyczne, to prawie nie ma na nich spektakularnych zabytków, jest za to moje o kraju gawędzenie, o jego kulturze, sztuce, języku, o tym co lubię, o tradycji, czasami uroczej, a czasami zabawnej, o zwyczajach, miejscach czarownych, niekiedy mało znanych bez zbędnego upiększania”.
W metodzie twórczej Kai dominującą rolę odgrywa humorystyczna metaforyka wizualna. Akompaniuje jej skłonność do posługiwania się plastycznym kalamburem, a na poziomie retoryki często pojawiają się metonimie, hiperbole i elipsy. Wiele odniesień nie jest formułowanych wprost, ale na zasadzie analogii lub na drodze dziwnych meandrów wspomnień.
Na poziomie warsztatu graficznego, obok malarskich gestów, materię przedstawień tworzą fotomontażowe inkrustacje, kolaże, kontaminacje, a nawet cytaty z prac Zbigniewa Kai, ojca artysty. Przypomina to trochę Hrabalowską „Piękną rupieciarnię”, dzieło pisarza niezwykle bliskiego duchowo naszemu artyście. Miejsca – bo to nie tylko miasta, miasteczka, dzielnice, wsie, ale także regiony, relikty geologiczne, rezerwaty przyrody, parki narodowe etc. – widziane są przez pryzmat osobistych wspomnień Kai. Następnie są przewrotnie rewaloryzowane i uzyskują niekiedy quasi-magiczną reprezentację.
Ta żonglerka figurami i konwencjami, zmiennościami optyki widzenia czy przestawieniem akcentów, w dużym stopniu generowała popularność serii. Motywem osiowym, ogniskującym percepcję widza jest sam tytuł „Polska” – graficznie potraktowany jako wielojęzyczna nazwa naszego kraju, zapisana w różnych alfabetach, niekiedy trudnych do rozpoznania.
To Polska jako całość – w domyśle prywatna ojczyzna – organizuje projekcję wspomnień. Zamiast opatrzonych „landmarków” i reprezentatywnych obiektów, kostiumów, wyróżniających cech krajobrazu etc. – autor przedstawił zabawną grę form plastycznych, odwołującą się często do pospolitych skojarzeń z konkretną miejscowością, jej „osobliwością” samą w sobie, nie stroniąc także od charakterystycznych atrybutów kolorytu lokalnego, a nawet znaków tradycji artystycznej tam ugruntowanej, potraktowanych równorzędnie jako ekwiwalent produktu regionalnego.
Nie znajdziemy tu żadnych podtekstów wyrażających lekceważenie, degradację, dyskryminację czy resentyment. Tworzeniu nowej identyfikacji miejsc, na przekór ich dotychczasowym wizerunkom, towarzyszyła równolegle osobista narracja w formie mikrohistorii, o jednoznacznie afirmatywnej wymowie, zamieszczonych na stronie autorskiej na Facebooku.
Ich nowe odczytanie było osnute na zaskakujących asocjacjach, intencjonalnych zabiegach formalnych, a także na odkrywaniu niedostępnych dla zwykłego obserwatora walorów tkwiących, jak wiadomo, w szczegółach, które niekiedy można przeoczyć lub nigdy ich nie rozpoznać. Być może stała za tym potrzeba kształtowania swobodnej wersji lokalnego patriotyzmu, bezpretensjonalnego, takiego w wersji light.
Analogiczne zjawisko w praktykach marketingowych określane jest terminem rebrandingu i wiąże się z tworzeniem nowej marki, bądź modyfikacją czy nowelizacją starej.
Mariusz Knorowski, kurator wystawy
Ryszard Kaja
(16.01.62 – 17.04.19)
Malarz, scenograf, grafik, ilustrator, fotograf oraz projektant kostiumów, wnętrz i opraw plastycznych wystaw. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny). Dyplom z malarstwa obronił w pracowni Norberta Skupniewicza w 1984 roku. Syn Zbigniewa Kai – scenografa i grafika oraz Stefanii Kajowej z domu Patalas – artystki ceramiczki i malarki.
Stworzył ponad dwieście scenografii do spektakli teatralnych, operowych, baletowych, także telewizyjnych i filmów. Od lat 80. projektował plakaty – głównie teatralne. Sławę i popularność przyniosła mu seria plakatów zatytułowana „Polska”.
Kaja zajmował się także projektowaniem wnętrz m.in. pasażu w Starym Browarze w Poznaniu i scenografią wystaw – głównie dla Muzeum Narodowego w Poznaniu. Był laureatem wielu nagród i wyróżnień.
Brał udział w wielu zbiorowych wystawach plakatów. Plakaty Kai znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Plakatu w Wilanowie (oddział Muzeum Narodowego w Warszawie), Muzeum Narodowym w Poznaniu, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN w Warszawie i Bibliotece Raczyńskich w Poznaniu.
Izabela Iwanicka-Dzierżawska
Więcej - http://www.postermuseum.pl/wystawy/polska-ryszard-kaja-19622019,85.html
Autor zdjęcia Artysty - Leszek Jamrozik
- Autor: red.
- Odsłon: 4852
W Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi można oglądać dwie wystawy tkaniny współczesnej: czasową - pn. Reinterpretacje (do 27 listopada) oraz stałą - z kolekcji CMW - pt. Tylko tkanina?
- Autor: Anna Leszkowska
- Odsłon: 415
W Muzeum Narodowym w Kielcach czynna jest do 15.10.23 wystawa pn. Polski mężczyzna 1910-2010.
W okresie 1910–2010 sztuka nowoczesna w pełni zaistniała, rozwinęła i ugruntowała się w kulturalnej codzienności. Wystawa poświęcona jest postaci męskiej jako motywowi głównemu przedstawienia w malarstwie i rzeźbie w danym okresie.
Na ekspozycji można zobaczyć przykłady zarówno śmiałej obrazowo czy kolorystycznie figuracji, jak i XX-wiecznego realizmu, w tym polskiego realizmu socjalistycznego (socrealizmu).
Akcent położony został na jakościach malarskich i rzeźbiarskich – przykłady rzeźby są tu szczególnie cenne, ponieważ prezentowana jest ona w Muzeum Narodowym w Kielcach niezmiernie rzadko.
Podstawą selekcji prac są bardzo obszerne ikonograficznie kolekcje polskich muzeów, w rezultacie czego zostały zaprezentowane wartościowe obiekty rzadziej do tej pory pokazywane czy publikowane, a takich w krajowych muzeach – w tym w kieleckim – jest bardzo dużo (ponad stu twórców, w tym siedemnaście kobiet).
Wśród przedstawień znajdują się portrety znanych postaci m.in. aktora Aleksandra Bardiniego, kolekcjonera Feliksa Jasieńskiego, tyczkarza Władysława Kozakiewicza, aktora kultowego serialu telewizyjnego Wojna domowa Kazimierza Rudzkiego, twórcy polskiego czekoladowego ptasiego mleczka Jana Wedla czy pisarza Emila Zegadłowicza.
Dużą wartością jest włączenie zbiorów kieleckich w kontekst ogólnopolski – 11 prac z Działu Sztuki Współczesnej Muzeum i 123 prace z 13 muzeów: Muzeów Narodowych w Krakowie, Poznaniu, Szczecinie, Warszawie i we Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Śląskiego w Katowicach, Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu, Muzeum Okręgowego w Toruniu, Muzeum Zamoyskich w Kozłówce, Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej w Przemyślu, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu i Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu.
Kurator: Iwona Rajkowska
Więcej - https://mnki.pl/pl/dla_zwiedzajacych/wystawy_czasowe/aktualne/pokaz/119,polski_mezczyzna_19102010
- Autor: ANNA LESZKOWSKA
- Odsłon: 2495
>
>
>
Od dnia 4 października 2013 r. w Muzeum Plakatu w Wilanowie będzie można oglądać wystawę zatytułowaną „Filmowo mi… Polskie plakaty filmowe z lat 1945-1969”, prezentującą najbardziej znane plakaty filmowe, powojennego kina polskiego i światowego.
Nowa wystawa „Filmowo mi…” to wyjątkowe połączenie obrazu z poezją, któremu towarzyszyć będą liczne imprezy, związane z plakatem, filmem i nie tylko. Na wystawie zgromadzono ponad 250 polskich powojennych plakatów autorstwa najwybitniejszych artystów ubiegłego stulecia, recenzje filmowe Agnieszki Osieckiej, projekcje filmów, spotkania z artystami.
>
Wśród zgromadzonych prac znalazły się nagradzane na międzynarodowych konkursach dzieła Henryka Tomaszewskiego, mistrzowskie kompozycje Romana Cieślewicza, Wojciecha Fangora, Marka Freudenreicha, Jana Lenicy, humorystyczne plakaty Eryka Lipińskiego, Jana Młodożeńca, Franciszka Starowieyskiego, Mariana Stachurskiego, Waldemara Świerzego, Bronisława Zelka, czy eksperymentalne kolaże Wojciecha Zamecznika.
Nie zbrakło dzieł twórców znanych z innych dziedzin twórczości, takich jak: Roman Opałka, Walerian Borowczyk, czy Aleksander Kobzdej, a także przedstawianych jedynie na marginesie historii, plakatów autorstwa kobiet: Liliany Baczewskiej, Hanny Bodnar, Anny Huskowskiej czy Hanny Lipińskiej. Wśród zebranych prac – plakaty anonsujące klasyki filmowe kina polskiego i światowego, takie jak „Bulwar zachodzącego słońca”, „Eroica”, „Zawrót głowy”, „W samo południe”, „Kanał” oraz równie ciekawe prace poświęcone mniej znanym produkcjom filmowym, takim jak bajki dla dzieci czy dokumenty, emitowane w polskich kinach w latach 50. i 60.
>
Uzupełnieniem wystawy są nieznane dotąd recenzje i felietony autorstwa Agnieszki Osieckiej poświęcone dziełom filmowym.>